Έπειτα από έξι χρόνια διαδοχικών περικοπών σε όλες τις παροχές βοήθειας προς τους κοινωνικά αδύναμους πολίτες, μπορούμε πλέον να μιλάμε για συγκροτημένη δομική αλλαγή.
Μέσα από τις ρυθμίσεις της Υπουργικής Απόφασης για το Κοινωνικό Εισόδημα Αλληλεγγύης ξεδιπλώνεται το πρώτο σημαντικό βήμα προς ένα ουσιαστικό δίχτυ προστασίας για 40.000 οικογένειες, σε πρώτη φάση, που είδαν τη ζωή τους να καταστρέφεται από τα Μνημόνια.
Το σημαντικότερο στοιχείο, όμως, είναι ότι για πρώτη φορά, πέρα από την επιδοματική πολιτική, η πολιτεία δεσμεύεται να παρέχει μια σειρά από υπηρεσίες σε όλο το φάσμα των επιτακτικών αναγκών που έχουν οι οικονομικά αδύναμοι.
Έτσι, με τις νέες ρυθμίσεις, εκτός από την οικονομική ενίσχυση των οικογενειών που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, οι βασικές κοινωνικές υπηρεσίες (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, δημοτικά τέλη) θα παρέχονται μέσα από μειωμένα κοινωνικά τιμολόγια, οι δικαιούχοι θα απολαμβάνουν δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και στα παιδιά στους δήμους που εντάσσονται πιλοτικά στο πρόγραμμα θα παρέχονται σχολικά γεύματα.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει ότι όλες αυτές οι παροχές θα δίνονται σε αυτούς που έχουν πραγματική ανάγκη, με ξεκάθαρα κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια.
Σπάει ο βασικός κανόνας της οριζόντιας ρύθμισης, π.χ. κάτω από τα 10.000 ευρώ εισόδημα, που επί χρόνια οδηγούσε πολίτες που δεν είχαν ανάγκη ή που δεν δήλωναν τα εισοδήματά τους να μειώνουν σημαντικά τις απολαβές των κοινωνικών προγραμμάτων από αυτούς που πραγματικά έχουν ανάγκη.
Επίσης, οι πολίτες που θα εντάσσονται στο πρόγραμμα θα έχουν προτεραιότητα στην εύρεση δουλειάς, και πολύ σωστά.
Το κράτος δεν πρέπει να έχει δημοσιοσχετίστικο “φιλανθρωπικό” χαρακτήρα και να εξαντλεί τον δήθεν κοινωνικό του χαρακτήρα με τη λογική “πετάω ένα επίδομα - ξεροκόμματο”, αλλά οφείλει να έχει βαθιά ανθρώπινο πρόσωπο.
Σε πρώτη φάση, πρέπει να στηρίξει και στη δεύτερη φάση πρέπει να βοηθήσει τον πολίτη να ορθοποδήσει. Τότε μόνο εκπληρώνει τον στόχο του. Τότε μόνο παράγει ουσιαστική πολιτική και μόνο τότε μπορεί να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη του πολίτη, που έχει κλονιστεί βίαια από τη δικομματική φαυλότητα που βιώσαμε τις τελευταίες δεκαετίες.
