Θεωρώ πως η αρθρογραφία κάλυψε επαρκώς τις αιτίες που η ισχνή έστω πλειονότητα των Βρετανών, λόγω της ισχυρής πλειονότητας των Άγγλων, έβγαλε από τις κάλπες Brexit. Και όλα αυτά γιατί ο Κάμερον, για να δελεάσει τους ευρωσκεπτικιστές ψηφοφόρους της χώρας του και να γίνει πρωθυπουργός, υποσχέθηκε και δεσμεύτηκε να προκηρύξει δημοψήφισμα. Αυτός καλά βολεύτηκε, αφού έμεινε στην Ντάουνινγκ Στριτ 10 για περίπου 6 χρόνια. Πού να φανταστεί πως το Ηνωμένο Βασίλειο θα κινδύνευε με διάλυση.
ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ θορύβησε όχι μόνον το Λονδίνο και τις Βρυξέλλες. Ήδη στην Ουάσιγκτον σήμανε συναγερμός και ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι μπήκε στο αεροπλάνο για διαβουλεύσεις με τη βρετανική κυβέρνηση και τους Ευρωπαίους αξιωματούχους. Άλλωστε οι πρώτες δηλώσεις τόσο από τον Τουσκ όσο και από τον Γιούνκερ και τον Σουλτς ήταν νευρικές, αφού απαίτησαν εδώ και τώρα αποχώρηση της Βρετανίας από την Ε.Ε. Πιο μετρημένη η καγκελάριος Μέρκελ, ζήτησε ψυχραιμία και σοβαρές διαβουλεύσεις με τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις, δηλαδή για την αναζήτηση της χρυσής τομής στις νέες σχέσεις Βρετανίας - Ε.Ε. Βεβαίως, δεν πρόκειται να αλλάξει το αποτέλεσμα. Η Βρετανία είναι και τυπικά εκτός Ε.Ε., χωρίς δικαίωμα ψήφου και αντιπροσώπευσης στα ευρωπαϊκά όργανα. Οι Αμερικανοί έχασαν την πλέον σίγουρη ψήφο που είχαν στην Ε.Ε. για να ελέγχουν τα πράγματα τουλάχιστον σε πολιτικό επίπεδο, και είναι εύλογα θορυβημένοι. Ασφαλώς θα πιέσουν για μια στενή ειδική σχέση που δεν θα απομονώνει το Λονδίνο, τουλάχιστον σε οικονομικό επίπεδο. Στην ελεύθερη διακίνηση εμπορευμάτων, κεφαλαίων και ανθρώπων.
ΑΣ ΜΗ βιαζόμαστε λοιπόν. Είναι πολύ πρόωρο να μετρήσει κανείς τις επιπτώσεις που θα έχει η αποχώρηση της Βρετανίας τόσο για την ίδια, όσο και για τις υπόλοιπες χώρες και την Ελλάδα. Όμως τα πρώτα δείγματα των αντιδράσεων αποκάλυψαν την τάση του ευρωπαϊκού κέντρου για την ίδρυση ευρωπαϊκού στρατού, στέλνοντας σαφές μήνυμα στην Ουάσιγκτον πως η Ευρώπη και συγκεκριμένα ο γαλλογερμανικός άξονας, είναι αποφασισμένος να δοκιμάσει αυτή τη φορά άλλη μια ολοκλήρωση. Αυτή της ανεξάρτητης και αυτόνομης αμυντικής ισχύος.
ΚΑΙ αντιμετωπίζεται η ύφεση σε μια σειρά χώρες της Ένωσης με την αμυντική ανεξαρτησία; Δεν νομίζω ότι το μήνυμα του Brexit δεν ελήφθη ή υποτιμήθηκε. Εξάλλου το καμπανάκι από τον καλπάζοντα διαλυτικό ευρωσκεπτικισμό μάς έχει κουφάνει εδώ και καιρό. Στη Γαλλία, την Αυστρία, την Ουγγαρία, την Τσεχία, τη Σλοβακία, τη Φινλανδία, τη Δανία, οι ακραίες δυνάμεις από τον χώρο της Δεξιάς θρέφονται και μεγαλώνουν απειλητικά από τον ευρωσκεπτικισμό, που αν δεν αντιμετωπιστεί πολιτικά και κυρίως οικονομικά, θα σκορπίσει το μεγάλο πείραμα της Ενωμένης Ευρώπης σύντομα.
ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ αλλά και λογικά, το περιβάλλον διαλόγου της ελληνικής κυβέρνησης με τους θεσμούς θα είναι δημιουργικά σοβαρότερο. Πώς με καλύτερες προϋποθέσεις και διαθέσεις θα αντιμετωπίζονται όλα τα ζητήματα από εδώ και πέρα. Αυτό θα φανεί σύντομα. Άλλωστε τόσο η ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία όσο και η ευρωπαϊκή Κεντροδεξιά βρίσκονται ενώπιον των ευθυνών τους. Για λογαριασμό της Σοσιαλδημοκρατίας και της ευρύτερης Αριστεράς, ο πρόεδρος Ολάντ επιταχύνει τις διεργασίες για μια ευρωπαϊκή συνεννόηση, με στόχο τα ζητούμενα αναπτυξιακά μέτρα να ανακουφίσουν και να κινήσουν τις αδύναμες οικονομίες. Δεν αρκεί όμως μόνον αυτό. Τα ελλείμματα δημοκρατίας και κοινοβουλευτικού ελέγχου στα ευρωπαϊκά όργανα πρέπει όσο πιο γρήγορα γίνεται να αντιμετωπιστούν μέσω αυξημένων αρμοδιοτήτων του Ευρωκοινοβουλίου, που, παρά τις βελτιώσεις, ελάχιστα ελέγχει τα ιερατεία και τις αποφάσεις τους.
ΑΥΤΟ το έλλειμμα δημοκρατίας και ελέγχου φούντωσε τις σκληρές, διαλυτικές για το μέλλον της Ε.Ε. δεξιές και ακροδεξιές δυνάμεις. Θα απαιτηθεί απάντηση στην πράξη. Ενιαία Ε.Ε. χωρίς ενιαίους κανόνες και ακόμα περισσότερο με διαφορές που στον χρηματοπιστωτικό τομέα φούντωσαν τον αθέμιτο ανταγωνισμό δεν θα αντέξει.
Υ.Γ.: Θλίψη μεγάλη, να βλέπεις τον Φάρατζ, τον Τζόνσον, τη Λεπέν, τον Ούρμπαν, τον Κασιδιάρη, τον Μπαλτάκο και τόσους άλλους ακροδεξιούς να πανηγυρίζουν και σχεδόν με τα ίδια λόγια να πανηγυρίζουν μαζί τους ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και ο Αλέκος Αλαβάνος! Τόση ζηλοφθονία και τύφλωση; Με ένα Grexit γίνεται ο μονοκομματικός σοσιαλισμός;
