Του Γ. Τριποταμιανού
Τους τελευταίους μήνες η Ελλάδα κινήθηκε στον ρυθμό της αξιολόγησης. Όλοι είχαν εστιάσει το ενδιαφέρον τους στις συζητήσεις με τους δανειστές και έτσι πολλά σημαντικά γεγονότα είτε υποβαθμίστηκαν είτε αγνοήθηκαν. Και αυτό που είναι ιδιαίτερα σημαντικό αφορά στη χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ. Μίας πολιτικής που έφερε αντιμέτωπο τον επικεφαλής της Μάριο Ντράγκι με το σύνολο σχεδόν των "κεφαλών" της γερμανικής οικονομίας.
Ο διεθνής Τύπος τους προηγούμενους μήνες ασχολήθηκε με τις επικριτικές απόψεις της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ. Και σίγουρα οι περισσότερες από αυτές προέρχονταν από τη Γερμανία. Ανάμεσά τους ο πρόεδρος της ομοσπονδιακής τράπεζας Γενς Βάιντμαν και ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Η κριτική τους ερμηνεύτηκε ως παρέμβαση, προκειμένου να "υπερασπιστούν" τους Γερμανούς καταθέτες, οι οποίοι θίγονται από τα μηδενικά επιτόκια. Σημειώνεται ότι οι Γερμανοί έχουν τοποθετήσει το 80% των χρηματικών περιουσιακών τους στοιχείων σε προθεσμιακές καταθέσεις και ασφάλειες ζωής. Και φυσικά εκείνος που υπερασπίζεται την "αποδοτικότητα" των τοποθετήσεων της "Γερμανίδας νοικοκυράς" προσδοκά να κεφαλαιοποιήσει τη στάση του στις επόμενες εκλογές, που δεν είναι και τόσο μακριά. Αν μάλιστα προστεθεί και η δυσαρέσκεια που έχει προκαλέσει το μεταναστευτικό, τότε κανείς δεν αμφιβάλλει για τα κίνητρα αυτών που επικρίνουν τον σούπερ Μάριο.
Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι η στάση αυτή έρχεται σε ευθεία αντίθεση με την κρατούσα άποψη της γερμανικής οικονομικής και πολιτικής ελίτ για τον ρόλο της κεντρικής τράπεζας. Άλλωστε η ΕΚΤ "οικοδομήθηκε" με βάση τη γερμανική άποψη για την ανεξαρτησία της ομοσπονδιακής τράπεζας από την εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Η γερμανική πλευρά, μάλιστα επέμενε να αποκτήσει και η ΕΚΤ τον ίδιο βαθμό ανεξαρτησίας. Κατάφερε μάλιστα να κατοχυρώσει μέσω του καταστατικού έναν βαθμό ανεξαρτησίας ανάλογο με εκείνον της Μπούντεσμπανκ. Το δίχως άλλο προκαλεί απορία πώς από τη μία πλευρά να μάχεται κανείς για την ανεξαρτησία και την ίδια στιγμή να μέμφεται εκείνον που την υλοποιεί. Ενδεχομένως οι Γερμανοί "υπερασπιστές" να είχαν υπόψη τους μία ανεξαρτησία α λα καρτ, η οποία θα ήταν στο πλαίσιο που οι ίδιοι έκριναν ως αποδεκτό.
Αν και τον τελευταίο καιρό οι τόνοι κριτικής έχουν χαμηλώσει, καθώς τόσο ο Γενς Βάιντμαν όσο και η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ ρίχνουν τους τόνους, δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι απλώς πρόκειται για έναν ελιγμό σκοπιμότητας. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του γερμανικού Τύπου, η "κατανόηση" αντανακλά την προσπάθεια της γερμανικής πολιτικής και οικονομικής ελίτ να αποτρέψει τον κ. Ντράγκι από μια παράταση του προγράμματος μαζικής αγοράς ομολόγων που ολοκληρώνεται τον Μάρτιο του 2017.
Κοντολογίς δεν πρόκειται για αποδοχή, αλλά για καλόπιασμα που εξυπηρετεί έναν συγκεκριμένο στόχο. Φυσικά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος για το αν οι ερμηνείες αυτές αποτυπώνουν την πραγματικότητα, αλλά σε κάθε περίπτωση η στάση αυτή δείχνει τη γερμανική άποψη περί ανεξαρτησίας.
