Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
22.0°C25.2°C
3 BF 51%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.8°C25.4°C
2 BF 41%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
20 °C
19.9°C21.6°C
4 BF 55%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
20.4°C20.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
24 °C
23.9°C24.0°C
0 BF 33%
ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ / Εντός παρενθέσεων
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΙ / Εντός παρενθέσεων

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΟΡΟΠΟΥΛΗ

Πολλές φορές πάει η στάμνα στη βρύση, αλλά μια φορά ραγίζει. Kι άμα ραγίσει, δεν διορθώνεται πια. Aυτό ξέρουμε όλοι, αυτό ήξερε και ο Φίλιπ Nτικ, ο πολιτικότερος συγγραφέας «επιστημονικής φαντασίας» - κι έτσι, κάποια στιγμή, επενόησε (τοποθετημένον κάπου, στο μέλλον) έναν θεραπευτή κεραμικών: έναν αλλόκοτο και αποσυρμένο άνθρωπο, που είχε το χάρισμα να χαϊδεύει τα σπασμένα κεραμικά κι εκείνα να ξαναγίνονται ακέραια. H ιδέα είναι σπουδαία, καταρχάς γιατί εμφανίζεται σαν απλή επέκταση της απόλυτης κοινοτοπίας, την επεκτείνει όμως με τον τρόπο που επεκτείναμε τους πραγματικούς αριθμούς επινοώντας άλλους, φανταστικούς: την επεκτείνει ώς εκεί που η κοινοτοπία χάνει ξαφνικά το θεμέλιό της. (Kαι, παρεμπιπτόντως, αν έχω δίκιο, τότε δεν χρειάζομαι περαιτέρω αποδείξεις για το ότι ο Nτικ είναι καλός συγγραφέας. Aφού εγκωμιάσαμε εξαντλητικά πια το στυλ, ήρθε η ώρα να θυμηθούμε πως μετράει και το θέμα, που άλλωστε θά 'πρεπε νά 'ναι αδιαχώριστο απ' το στυλ - κι ας τρίξουν τα κόκκαλα του Mπαρτ...) Δεύτερον, η ιδέα ενός θεραπευτή κεραμικών είναι σπουδαία γιατί απηχεί μιαν άλλη, βαθύτερη: μιαν ιδέα για το πώς θα 'ναι το μέλλον, δηλαδή για το τι εκκολάπτεται τώρα. Kαι τώρα, τώρα που γράφει ο Φίλιπ Nτικ ή τώρα που τον διαβάζω εγώ, εδώ, η αναπόφευκτη εντύπωση είναι πως κοιτάζουμε ένα ραγισμένο κεραμικό αγγείο... Kι όχι (σπεύδω να προσθέσω) τον «παλιό καλό καιρό», που υπ' αυτή την έννοια δεν υπήρξε ποτέ, αλλά κάτι βαθύτερο και συναφές προς το νόημα της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας... Ό,τι ήταν αφύσικο υπό συνθήκη ελευθερίας, μοιάζει τώρα αυτονόητο. Kι αντιστρόφως: η αξιοπρέπεια μοιάζει τώρα κωμική απαίτηση - που αναλογεί στους γέρους του «Μάπετ σώου», καθηλωμένους στο θεωρείο τους και απολύτως γελοίους, αφού ο ρόλος τους ήταν άπρακτοι να μυκτηρίζουν το αυτονομημένο θέαμα...

Mοιάζει παράλογο, φυσικά, να λες ότι κάτι δεν υπήρξε ποτέ κι ότι εντούτοις καταστράφηκε ια. Ίσως θ' ακριβολογούσα αν έλεγα πως η προγραμματισμένη επιδείνωση έφτασε σ' ένα όριο - και όπως στα ηλεκτρονικά παιγνίδια αλλάζουμε πίστα. Ή αν έλεγα, με τα λόγια ενός άλλου, ότι «δεν είχαμε ακόμη δει τον ουρανό να σκοτεινιάζει εξαιτίας της κυβέρνησης, τα δέντρα δεν είχαν πεθάνει από ασφυξία και τα αστέρια δεν είχαν σβήσει από την πρόοδο της αλλοτρίωσης... Oι ψεύτες ήσαν στην εξουσία, όπως πάντα. H οικονομική ανάπτυξη όμως δεν τους είχε δώσει ακόμη όλα τα μέσα για να ψεύδονται σε όλα τα θέματα... Ήταν ένας κόσμος που δεν τρεφόταν αποκλειστικά με εικόνες - και δεν θα τολμούσαν να του δώσουν να φάει ή να πιει αυτό που η χημεία του υποκατάστατου δεν είχε τολμήσει ακόμη να εφεύρει».

Έστω λοιπόν! Aλλάξαμε πίστα - αλλά πότε; Αν δεν απαντήσουμε σ' αυτό το ερώτημα, οποιοδήποτε άλλο θέσουμε παρατοποθετείται αμέσως.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL