Του Γιώργου Κυρίτση
Το ΝΑΤΟ δεν είναι καλό πράγμα. Ούτε όταν στρεφόταν εναντίον της ΕΣΣΔ ήταν καλό, ούτε σήμερα, ως πολιτικοστρατιωτική συμμαχία υπέρ των συμφερόντων της Δύσης, στα σημεία τουλάχιστον όπου υπάρχει ταύτιση συμφερόντων ανάμεσα στα δυτικά κράτη. Ο Καραμανλής το 1974 έβγαλε τη χώρα από το ΝΑΤΟ, το οποίο έκτοτε δεν θεωρείται κάτι ιερό και απαραβίαστο ούτε καν από τη Δεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, στις επεξεργασίες και τις αποφάσεις του, μιλάει για σταδιακή απεμπλοκή της χώρας από έναν Οργανισμό που συνήθως δημιουργεί περισσότερα προβλήματα απ' όσα λύνει. Προς το παρόν, όμως, η Ελλάδα είναι κράτος - μέλος του ΝΑΤΟ σε έναν δεδομένο διεθνή συσχετισμό και περιβάλλον. Είναι, λοιπόν, απολύτως λογικό η χώρα να θέλει να αντλήσει και κάποια οφέλη από τη συμμετοχή της στη συμμαχία και όχι να έχει μόνον υποχρεώσεις. Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να δει κανείς την εμπλοκή του ΝΑΤΟ στο προσφυγικό με παρουσία στο Αιγαίο.
Έχει αξία να σημειώσουμε ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ δεν αφορά τις επιχειρησιακές του δυνατότητες, δεν αφορά τη δυνατότητα των πλοίων και των αεροσκαφών του να εντοπίζουν βάρκες με πρόσφυγες και μετανάστες. Τη δουλειά αυτή μπορούν να την κάνουν κάλλιστα η Ελλάδα και η Τουρκία. Και οι δύο χώρες διαθέτουν ραντάρ και ηλεκτροοπτικά μέσα εγκατεστημένα σε πλοία, ελικόπτερα, αεροσκάφη, αλλά και στην ξηρά, τα οποία εντοπίζουν ημέρα και νύχτα, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, αντικείμενα μικρά όσο ένας άνθρωπος και μια βάρκα από απόσταση δεκάδων μιλίων, και η απόσταση ανάμεσα στα νησιά και στα τουρκικά παράλια είναι πολύ μικρότερη.
Συνεπώς, η παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή έχει περισσότερο πολιτική σημασία. Πρώτον, η Τουρκία δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα δεν είχε κανέναν λόγο να επιτρέψει στη Frontex, που είναι ευρωπαϊκή υπηρεσία, να πλέει στα νερά και να επιτηρεί τα παράλιά της. Δεύτερον, η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και επιθυμεί το ΝΑΤΟ να είναι κάπου στην περιοχή που σχετίζεται με τη Συρία λόγω της πολεμικής κατάστασης στην περιοχή και της εμπλοκής της Ρωσίας. Το ΝΑΤΟ, από την πλευρά του, επίσης θέλει να βρίσκεται νομότυπα στην περιοχή για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Η Γερμανία πάλι, η οποία έχει προωθήσει αυτή την πολιτική μην αντέχοντας πολιτικά το προσφυγικό, πίεσε την Τουρκία να δεχθεί κάποιο είδος επιτήρησης με αντάλλαγμα πακτωλό χρημάτων. Με τον τρόπο αυτόν το ΝΑΤΟ βρέθηκε στην περιοχή μας "ως από μηχανής θεός". Θα ήταν ανιστόρητο να ποντάρει κανείς στο ΝΑΤΟ για την ειρήνη και την ασφάλεια στην περιοχή. Θα ήταν όμως εξίσου λάθος να μην το "υποχρεώνουμε" να μαζεύει κάποια από τα σπασμένα για τα οποία ευθύνονται σε μεγάλο βαθμό οι ηγέτιδες δυνάμεις του.
