Του Γιώργου Κυρίτση
Το νομοσχέδιο για την ιατροφαρμακευτική κάλυψη 2,5 εκατ. ανασφάλιστων συζητείται στη Βουλή και θα είναι σε λίγο νόμος του κράτους. Το νομοσχέδιο εντάσσεται στο λεγόμενο παράλληλο πρόγραμμα και αποτέλεσε και εξακολουθεί να αποτελεί κάρφο στους οφθαλμούς του αστικού μπλοκ, που άλλωστε προσπάθησε και επέτυχε πριν από τα Χριστούγεννα τη μερική αναβολή του. Οι λόγοι προφανείς: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έπρεπε να αφεθεί να κάνει τίποτα αριστερό ή φιλολαϊκό, ώστε να φθαρεί και να πρυτανεύσει το ΤΙΝΑ σε κάθε έκφανση της πραγματικότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως είχε το ακριβώς αντίθετο σχέδιο, και αυτό βλέπουμε, μετά βασάνων και κόπων, να υλοποιείται.
Στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, ο λαός δεν ενέκρινε το Μνημόνιο που είχε εξαναγκαστεί να συνομολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ ένα μήνα νωρίτερα. Ούτε φυσικά ο λαός δεν ήξερε τι ψηφίζει. Είχαν άλλωστε φροντίσει τα κανάλια όχι μόνο να πληροφορήσουν, αλλά και να παραπληροφορήσουν επ' αυτού. Η εντολή που έδωσε το εκλογικό σώμα στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν να αντιμετωπίσει το Μνημόνιο και τις συνέπειές του. Και η ιδιαίτερη εντολή που δόθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ από τις λαϊκές τάξεις τις οποίες εκπροσωπεί πολιτικά ήταν αυτό να γίνει όχι εις βάρος τους, όχι εις βάρος των "συνήθων υποζυγίων" για να θυμηθούμε και το σχετικό κλισέ (που περιέργως έχει ξεχαστεί τώρα που αυτή η κυβέρνηση μεροληπτεί υπέρ τους), αλλά εις βάρος της άρχουσας τάξης και των υψηλών εισοδηματικών στρωμάτων, που και κερδισμένες βγήκαν την περίοδο των παχιών αγελάδων, αλλά και δήλωναν, είτε ως Μένουμε Ευρώπη είτε διά των πολιτικών τους εκπροσωπήσεων, πρόθυμοι για θυσίες.
Το παράλληλο πρόγραμμα θα προχωρήσει και θα χρηματοδοτηθεί άμεσα ή έμμεσα από τις ανώτερες εισοδηματικές τάξεις. Αλλά και όσοι δεν αναγνωρίζουν μεν τον εαυτό τους στις λαϊκές τάξεις, αλλά ταυτόχρονα αισθάνονται ότι εγγράφονται στο "ευρωπαϊκό κεκτημένο" και όχι στο πατροπαράδοτο πελατειακό κράτος, λογικά θα πρέπει να εκτιμούν ότι χρειάστηκε να έρθει μια κυβέρνηση της Αριστεράς για να βάλει τάξη και να κάνει δυο - τρεις πραγματικές μεταρρυθμίσεις, όπως η τάξη στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο ή το ρηξικέλευθο νομοσχέδιο για τη Δημόσια Διοίκηση.
