Του Νίκου Λάζου
Στις 20 Σεπτεμβρίου 2015 έγιναν εκλογές τις οποίες κέρδισε ξανά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛ. Η κυβέρνηση ήθελε να νομιμοποιήσει τη δανειακή σύμβαση (3ο Μνημόνιο) με τους δανειστές (θεσμούς), την οποία θεώρησε ως τη λιγότερο επώδυνη επιλογή. Η άλλη θα ήταν Grexit και περιπέτεια. Συνεπώς ο λαός δέχτηκε τις εξηγήσεις της για τους λόγους μη υλοποίησης των προεκλογικών υποσχέσεων δεσμεύσεών της.
Το 3ο Μνημόνιο ψηφίστηκε στη Βουλή με 222 ψήφους, 73%. Η συμφωνία αυτή έχει κάποιους όρους που πρέπει να τηρηθούν με συνεχείς αξιολογήσεις για να πάρουμε τα χρήματα του δανείου. Τα κόμματα που το ψήφισαν γνωρίζουν καλά τους όρους αυτούς και τυχόν μη τήρησή τους θα σήμαινε την επαναφορά του Grexit.
Η κυβέρνηση έφερε προτάσεις προς συζήτηση όλων των θεμάτων, αγροτικό - ασφαλιστικό - φορολογικό κ.λπ., τόσο με τους δανειστές όσο και με τα κόμματα και τους συνδικαλιστικούς φορείς της χώρας. Σ' αυτές δεσπόζουν η υπεράσπιση των συνταξιούχων, των μικρομεσαίων, των απόρων, των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Εδώ έχουμε την παρέμβαση του ΔΝΤ, το οποίο θεωρεί πως για να μπούμε στον δρόμο της ανάπτυξης και για να μπει στο νέο πρόγραμμα το ίδιο, πρέπει να περικοπούν οι κύριες συντάξεις 15% - 30%, οι επικουρικές 70% και το ΕΚΑΣ να καταργηθεί. Επίσης θεωρεί ότι το χρέος δεν είναι βιώσιμο και πρέπει να κουρευτεί, πράγμα που βρίσκει αντίθετους τους θεσμούς (ως προς το κούρεμα), οι οποίοι παρά ταύτα θέλουν τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Το θέατρο του παραλόγου! Ερώτηση: Αφού κατά το καταστατικό του το ΔΝΤ δεν μπαίνει σε μη βιώσιμα προγράμματα, γιατί μπήκε πριν στο δικό μας και αφού μπήκε, γιατί δεν κάνει τις ανάλογες διορθώσεις; Εδώ κάποια παιχνίδια παίζονται εις βάρος μας. Ο ένας κάνει τον καλό και ο άλλος τον κακό. Ας τα βρουν πρώτα μεταξύ τους. Εμείς αλλαγές σ' αυτά που υπογράψαμε δεν πρέπει να δεχτούμε.
Η απάντηση στις παράλογες απαιτήσεις του ΔΝΤ για τις συντάξεις είναι: Αφού κάναμε περικοπές 30% - 40% στις συντάξεις, 5% μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, αύξηση του ορίου ηλικίας του ανειδίκευτου εργάτη από τα 18 στα 25, 4ωρα που γίνονται 6ωρα ή και 8ωρα, μπλοκάκια, για να ενισχυθούν οι επενδύσεις και οι επιχειρήσεις και να προκύψει ανάπτυξη, ανάπτυξη δεν βλέπουμε. Τουναντίον, βλέπουμε να κλείνουν καταστήματα και ν' ανεβαίνει η ανεργία, η οποία στους νέους αγγίζει το 50%. Η σύνταξη πηγαίνει στη συντήρηση και των νέων.
Πιστεύω πως τα χρήματα των περικοπών λείπουν από την αγορά, η οποία μαραζώνει. Απορώ, αφού μ' αυτά τα μέτρα λιτότητας δεν υπάρχει ανάπτυξη και δυνατότητα εξόφλησης του χρέους, γιατί μας τα επιβάλλουν; Ίσως για να μας ελέγχουν και να μας πουλούν τα προϊόντα τους; Δηλαδή μας θέλουν αποικία; Τότε δεν έχουμε άλλο δρόμο από το να αντιπαλεύουμε τη λιτότητα με τους άλλους λαούς της Ευρώπης και τις κυβερνήσεις, ευτυχώς, της νότιας Ευρώπης, διότι τα μέτρα λιτότητας είναι υφεσιακά.
Η κυβέρνηση κάλεσε σε συζήτηση τις επαγγελματικές ενώσεις. Μέχρι στιγμής ανταποκρίθηκαν οι ελεύθεροι επαγγελματίες (έμποροι, μικρομεσαίες επιχειρήσεις). Οι επαφές συνεχίζονται, ενώ εντείνονται οι πιέσεις προς την κυβέρνηση με απεργιακές κινητοποιήσεις. Νομίζω πως δίκαιο είναι να υπάρξει και γι' αυτούς ένα αφορολόγητο όριο όπως στους εργαζόμενους. Πρέπει να πάψει το παιχνίδι «κλέφτες κι αστυνόμοι». Έκοψες αποδείξεις, δεν έκοψες αποδείξεις. Ο ένας λέει (εννοεί) δεν κόβω γιατί με φορολογείς από το 1ο ευρώ, ο άλλος το κάνω διότι είσαι από χέρι φοροφυγάς. Ας λειτουργήσει το πόθεν έσχες με τα τεκμήρια διαβίωσης, το πλαστικό χρήμα και η πρόσβαση σε τραπεζικούς λογαριασμούς και ασφαλώς η αυστηρή τιμωρία στους παραβάτες. Έτσι η φοροδιαφυγή θα μειωθεί αισθητά.
Οι αγρότες έχουν κλείσει τους δρόμους. Ακούγονται παράλογες απαιτήσεις. Η κυβέρνηση τους προτείνει σταδιακή αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών από 7% έως 20% το 2019 από το καθαρό εισόδημά τους, το οποίο θα προκύπτει (με την τήρηση βιβλίων εσόδων - εξόδων) από την αφαίρεση των εξόδων -λιπάσματα, σπόροι, εργατικά, ακόμα και των μελών της οικογένειας- και αφορολόγητο όριο 12.000 ευρώ από τις επιδοτήσεις. Να σημειωθεί εδώ πως ο ΟΓΑ με τα σημερινά δεδομένα μέχρι το 2022 θα χρεοκοπήσει. Ελπίζω πως θα επικρατήσει η σύνεση. Ας βρουν τρόπους και για τη μείωση του κόστους παραγωγής.
Ο τουρισμός είναι η ναυαρχίδα της οικονομίας μας. Πρέπει να βοηθηθεί. Με την πρώτη ευκαιρία να επανέλθει ο ΦΠΑ στο 13% από το 23%. Αυτός τον πνίγει. Η οικονομία μας χρειάζεται ήρεμο κοινωνικό και πολιτικό κλίμα για να έρθουν επενδύσεις και ν' ανασάνει. Δυστυχώς, χωρίς ανάπτυξη ό,τι συμφωνίες κι αν κάνουμε μεταξύ μας ή με τους εταίρους μας, όλα είναι στον αέρα.
Ας επικρατήσει η λογική και το συμφέρον του τόπου και να πάψουν οι ακραίες, διχαστικές, υστερικές και ανεύθυνες φωνές. Εκτός κι αν αποφασίσουμε να βγούμε από την Ε.Ε. διότι μας συμφέρει. Ίσως κάποιοι νομίζουν πως αν βγούμε, θα ξεφορτωθούμε και το χρέος. Μακάρι να 'ταν έτσι!
