Του Γιώργου Κυρίτση
Όσο έχουν συζητηθεί τα αιτήματα των αγροτών, άλλο τόσο και περισσότερο συζητείται το ποιοι αγρότες κινητοποιούνται, αν είναι οι πλούσιοι μεγαλοαγρότες - επιχειρηματίες ή η φτωχή εργατιά που έχουμε στο μυαλό μας ανασύροντας μνήμες και αγωνιστικές παραδόσεις από Κιλελέρ. Αλλά συζητείται και το πού εγγράφονται πολιτικά οι κινητοποιήσεις.
Άλλοι λένε ότι πρόκειται για ξεσηκωμό του συνόλου της αγροτιάς, που πάντα κινητοποιείται σύσσωμη, άλλοι λένε ότι δεν πρόκειται παρά για μία εκδοχή "κατσαρόλας" που εκδηλώνεται όχι μόνο ως "γραβάτα", αλλά και ως "γαλότσα", και έχει πολιτικό στόχο την ένταση και την αποσταθεροποίηση της κυβέρνησης και όχι ασφαλιστικές ή φορολογικές διεκδικήσεις. Η άρνηση για διάλογο, πάντως, παρά τις επανειλημμένες προσκλήσεις του ίδιου του πρωθυπουργού, δείχνει προς αυτήν την κατεύθυνση.
Το πιο πιθανό είναι η αγροτική κινητοποίηση να είναι λίγο απ' όλα: Λίγο αγανάκτηση μπροστά στο βουνό των συσσωρευμένων προβλημάτων, λίγο ματαίωση των σχεδόν μεταφυσικών προσδοκιών που είχαν βασίσει στην παρούσα κυβέρνηση, λίγο άγνοια, ελλιπής πληροφόρηση και καθήλωση σε πελατειακές λογικές, λίγο η αύξηση των εισφορών για τους πλούσιους, την οποία έχουν εκπαιδευτεί να φοβούνται και οι φτωχοί, και αρκετή πολιτική εκμετάλλευση. Εξ ου και οι καταγγελίες περί χρυσαυγιτών.
Το θέμα, λοιπόν, είναι ποιοι δίνουν τον τόνο. Και η εικόνα που προκύπτει δεν αφήνει αμφιβολίες. Από τον χρυσαυγίτη που κατηγορείται για το σπάσιμο του περιπολικού στο Χαϊδάρι, μέχρι αυτούς που έριχναν πέτρες στο υπουργείο Γεωργίας με μπλουζάκια "Δυνάμεις Καταδρομών" και τζάκετ παραλλαγής και από τις συναντήσεις με τον Μιχαλολιάκο μέχρι τον αγρότη της Κοζάνης που φώναζε στη συνάντηση με βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ότι ο ίδιος είναι Έλληνας χριστιανός και δεν δέχεται σύμφωνα συμβίωσης, προκύπτει ξεκάθαρα ότι οι αγροτικές κινητοποιήσεις καπελώνονται από τη Δεξιά και την Άκρα Δεξιά εν αγαστή συμπνοία. Και πραγματικά προκαλεί εντύπωση η εθελοτυφλία διαφόρων αριστερών δυνάμεων μπροστά σε αυτά τα φαινόμενα.
Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι με μεγάλη καθυστέρηση ήδη και με παλινωδίες, και αφού τηρήθηκε το τελετουργικό των αγροτικών κινητοποιήσεων, ήρθε για τους αγρότες η ώρα του διαλόγου, τον οποίο από την πρώτη στιγμή, ζητούσε η κυβέρνηση. Και ο διάλογος φανερώνει τις προθέσεις ένθεν κακείθεν.
