Του Χρήστου Σαλτογιάννη*
Στα χρόνια των Μνημονίων αλλά και πιο πριν, προς τα τέλη της δεκαετίας του 2000, ο αγροτικός τομέας υπέστη αρκετές απώλειες, με αποτέλεσμα να υπάρξει δραστική μείωση του αγροτικού εισοδήματος κατά 20%.
Επιπλέον, η απασχόληση στον αγροτικό χώρο μειώθηκε κατά 8% ειδικά την τελευταία πενταετία κι αυτό φαίνεται από το γεγονός ότι η χώρα μας παρουσιάζεται ελλειμματική στα διάφορα γεωργοκτηνοτροφικά προϊόντα που παράγονται στην ελληνική επαρχία μας.
Βέβαια, σε όλα αυτά συνέβαλε και η ενιαία ή κοινή αγροτική πολιτική (ΚΑΠ), η οποία με το πέρασμα των ετών μεταβλήθηκε ριζικά αλλάζοντας την πολιτική που στόχευε στην ενίσχυση της παραγωγής (μηχανισμός πριμοδότησης) σε μια πολιτική διεύρυνσης με επίκεντρο το περιβάλλον, την ασφάλεια των τροφίμων καθώς και τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων.
Με τη νέα ΚΑΠ (2014 - 2020) επιχειρείται μια επιστροφή στις στρεμματικές ενισχύσεις, ανεξάρτητα από το είδος της καλλιέργειας. Ακόμη, προωθείται η στήριξη του εισοδήματος των πραγματικών γεωργών, διασφαλίζοντας έτσι ένα επίπεδο ικανοποιητικής διαβίωσης και θεσπίζει ενισχύσεις οικολογικού προσανατολισμού, το λεγόμενο «πρασίνισμα» της ΚΑΠ, λαμβάνοντας έτσι μέριμνα για το περιβάλλον και την αειφορική χρήση της γης.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση μέσω ενός δίκαιου ασφαλιστικού και συνάμα φορολογικού, οφείλει να προστατεύσει και να δώσει πραγματικά κίνητρα στους «αληθινούς» αγρότες και ιδιαίτερα στους νέους που επιθυμούν να εγκατασταθούν και να ασχοληθούν με τη γη.
Το νέο ασφαλιστικό σύστημα πρέπει να ενισχύει την απασχόληση και το αγροτικό εισόδημα των κατά κύριο επάγγελμα αγροτών και παράλληλα, κατά την άποψή μου, αυτό πρέπει να συνδυαστεί με τον νέο νόμο περί «αγροτικών συνεταιρισμών» που θα προωθεί στην ουσία νέες μορφές συνεργατισμού, προσανατολισμένες στην επιχειρηματικότητα και τη μεταποίηση των προϊόντων.
* Ο Χρήστος Σαλτογιάννης είναι γεωπόνος ΓΠΑ
