Τη μήνην του Συνδέσμου Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Σχολείων προκάλεσε η ειλικρινής τοποθέτηση του υπουργού Παιδείας, Ν. Φίλη, για τον ΦΠΑ 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση. Οι ιδιοκτήτες κατηγορούν τον υπουργό Παιδείας για «στερεότυπα», «αγκυλώσεις του παρελθόντος», «στρεβλή και ιδεοληπτική προσέγγιση της πραγματικότητας», «προανάκρουσμα του τρόπου με τον οποίο φαίνεται ότι θα αντιμετωπίσει τα ιδιωτικά σχολεία», «μικροκομματικά και πελατειακά παιχνίδια».
Και όλα αυτά, επειδή σε συνέντευξή του στο «Βήμα» ο Ν. Φίλης, αφού επανέλαβε την κυβερνητική πρόθεση κατάργησης του φόρου, δήλωσε ότι «είναι άλλο ο ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία και άλλο στα φροντιστήρια». Και το εξήγησε πλήρως ο υπουργός. Όπως είπε, «τα φροντιστήρια καλύπτουν ανεπάρκειες της δημόσιας εκπαίδευσης. Και η αύξηση διδάκτρων μέσω ΦΠΑ επιδεινώνει το λαϊκό εισόδημα και θέτει σε κίνδυνο τη λειτουργία χιλιάδων μικρών δομών της παράλληλης εκπαίδευσης».
Όσοι ζούμε σ' αυτή τη χώρα, με παιδιά - μαθητές, το γνωρίζουμε απόλυτα αυτό. Δυστυχώς, ξέρουμε ότι στο σχολείο δεν μαθαίνει κανείς ξένες γλώσσες. Ξέρουμε ότι στο σχολείο δεν μαθαίνει ούτε πιάνο, ούτε χορό, ούτε καλλιεργείται συστηματικά κάποιο άθλημα. Κι όταν έρθει η ώρα για να πάνε τα παιδιά μας στο γυμνάσιο και πολύ περισσότερο στο λύκειο, οι ανεπάρκειες της δημόσιας εκπαίδευσης, ο όγκος και οι δυσκολίες της ύλης, καθώς και ο ανταγωνισμός της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, κάνουν σχεδόν υποχρεωτικό το φροντιστήριο. Δυστυχώς, αυτή είναι η αλήθεια! Κι αυτές οι ανεπάρκειες δεν δημιουργήθηκαν ούτε από τον Ν. Φίλη ούτε βεβαίως από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η ιδιωτική εκπαίδευση δεν είναι δομή της παράλληλης εκπαίδευσης. Ανήκει στην τυπική εκπαίδευση, που, σημειωτέον, θα ξαναπεράσει και πάλι στην εποπτεία της πολιτείας. Και σ' αυτήν φοιτά συγκεκριμένος αριθμός μαθητών που δεν ξεπερνά τις 80.000. Οι γονείς των μαθητών αυτών έκαναν μία επιλογή. Να γράψουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικό και όχι στο δημόσιο σχολείο θεωρώντας ότι έτσι θα τους προσφέρουν καλύτερη εκπαίδευση. Όμως, την επιλογή αυτή την έκαναν επειδή είχαν την οικονομική δυνατότητα να τη στηρίξουν. Δεν είναι κροίσοι οι γονείς των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων, αλλά δεν είναι και φτωχοί ή τουλάχιστον δεν είναι τόσο φτωχοί, ώστε να τους αποκλειστεί το δικαίωμα της επιλογής.
Με άλλα λόγια, η ιδιωτική εκπαίδευση δεν έρχεται να καλύψει τις ανεπάρκειες της δημόσιας εκπαίδευσης, όπως κάνει το φροντιστήριο, και η αλήθεια είναι ότι το target group στο οποίο απευθύνεται δεν είναι ούτε του χαμηλόμισθου ούτε του άνεργου.
Πού βρίσκεται λοιπόν «το έωλο και διάτρητο», όπως αναφέρουν οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων, επιχείρημα του υπουργού Παιδείας ότι άλλο είναι τα φροντιστήρια και άλλο είναι τα ιδιωτικά σχολεία; Και γιατί η δήλωση του Ν. Φίλη βάλλει -σύμφωνα με τα λεγόμενά τους- κατά του δικαιώματος των γονιών να επιλέξουν ελεύθερα το σχολείο των παιδιών τους;
Η κυβέρνηση, αναγνωρίζοντας τα προβλήματα που θα προκληθούν από ένα τέτοιο μέτρο, αναζητά εκείνα τα ισοδύναμα, ώστε να μην επιβληθεί ο φόρος σε κανέναν τομέα της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ούτε της άτυπης -που απευθύνεται στους πολλούς- ούτε της τυπικής -που απευθύνεται σε λίγους. Αν, όμως, κάτι τέτοιο αποδειχθεί ανέφικτο, τότε θα πρέπει και πάλι η κατανομή των βαρών να είναι οριζόντια;
Ας αφήσει τη σπέκουλα, την οποία συνηθίζει, ο Σύνδεσμος Ιδιοκτητών. Ο υπουργός Παιδείας δεν είπε ποτέ ότι «δεν πρέπει να επιβληθεί ΦΠΑ στη μη τυπική εκπαίδευση που παρέχουν τα φροντιστήρια, αλλά πρέπει να επιβληθεί στην τυπική, συνταγματικά κατοχυρωμένη και αναγνωρισμένη από το κράτος εκπαίδευση που παρέχουν τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια!». Περιέργως, πάντως, όλους αυτούς τους χαρακτηρισμούς, τους θυμήθηκαν τώρα οι ιδιοκτήτες. Όταν η συγκυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ καταργούσε τον έλεγχο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και τους επέτρεπε, προς χάρην της κερδοφορίας τους, την επιβολή εργασιακών σχέσεων Νταχάου, οι ιδιοκτήτες τηρούσαν σιγή ιχθύος. Τους πανηγυρισμούς τούς έκαναν στο παρασκήνιο...
Π. ΣΤΕΦΑΝΑΚΟΥ
