Του Κώστα Λάμπου
Στην πολιτική του διαδρομή και δράση ο Ζήσης Παπαδημητρίου δεν στέκεται σε έναν τόπο γιατί φοβάται πως θα γίνει κατεστημένο, ότι θα μουχλιάσει, ότι θα βγάλει ρίζες και δεν θα μπορεί η σκέψη του να μεταναστεύει, αναζητώντας το κάθε φορά καλύτερο, κάτι που βολεύει συνήθως πολλούς, αλλά όχι τον ανήσυχο και ανυπότακτο Ζήση Παπαδημητρίου.
Εγκαταλείπει τη σοσιαλίζουσα βενιζελική παράδοση της οικογένειας και εντάσσεται, όταν ακόμα ήταν στρατιώτης, στην Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά, (ΕΔΑ), την οποία και εγκαταλείπει το 1967 για τη μετριοπάθειά της.
Γυρίζοντας στο Αμβούργο εντάσσεται στη μαχητική αριστερή Σοσιαλιστική Φοιτητική Ένωση Γερμανίας (ΣΦΕΓ), τη γνωστή SDS, που αποσπάστηκε από τη Νεολαία του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος Γερμανίας, (SPD) και συμμετείχε ενεργά στο κίνημα διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960. Μέσα από τις γραμμές της συνέβαλε τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά στην υποστήριξη των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων των λαών του Τρίτου Κόσμου, πράγμα που τον οδήγησε στην Πορτογαλία, στη Χιλή και στην Παλαιστίνη.
Πρακτική υποστήριξη για τον Ζήση Παπαδημητρίου δεν σήμαινε συμμετοχή σε διαμαρτυρίες, εράνους και συμπαράσταση από μακριά. Υποστήριξη λ.χ. στον αγώνα των Παλαιστίνιων σήμαινε για τον Ζήση φυσική παρουσία και συμμετοχή στον ένοπλο αγώνα τους με ότι μια τέτοια συμμετοχή συνεπάγεται.
Κοινός μας φίλος με πληροφόρησε πρόσφατα, ότι σε μια μάχη με τους Ισραηλινούς ο Ζήσης δεν κατάλαβε, μέσα στον χαλασμό, την εντολή για υποχώρηση που δόθηκε στα αραβικά κι έμεινε μόνος μαχόμενος μέχρι που κατάλαβε τι είχε συμβεί και κατάφερε να καμουφλαριστεί και να μη συλληφθεί από τους Ισραηλινούς.
Όταν υποχώρησαν κι αυτοί, τότε αυτός σύρθηκε πίσω στις θέσεις των Παλαιστινίων και κατάφερε καταταλαιπωρημένος να φτάσει στο στρατόπεδο την άλλη μέρα το πρωί, την ώρα ακριβώς που απονεμόταν σε φίλο Γερμανό συμπολεμιστή του, για να το παραδώσει στην οικογένεια του Ζήση, το «Παράσημο στον ηρωικά πεσόντα Ζήση Παπαδημητρίου». Η σκηνή δεν ήταν μόνο κινηματογραφική, αλλά και επεισοδιακή, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα ώστε κάποιοι φίλοι, που τον έκλαιγαν, αναφώνησαν με ανακούφιση: «Πού είσαι, ρε σύντροφε, κι εμείς νομίσαμε πως σκοτώθηκες;». Ευτυχώς η μόνη απώλεια ήταν το παράσημο.
Παράλληλα με τη συμμετοχή του στους πολιτικούς αγώνες στη Γερμανία, ανέπτυξε, μέσα από τις γραμμές του Ελληνικού Αντιδικτατορικού Κινήματος Γερμανίας και συγκεκριμένα μέσα από τις Επαναστατικές Σοσιαλιστικές Ομάδες σημαντική δράση ενάντια στην αμερικανοΝΑΤΟϊκή χούντα των συνταγματαρχών.
Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, το 1984, κινείται στον χώρο της ανένταχτης Αριστεράς και αγωνίζεται στο πλαίσιο ενός χαλαρού κύκλου διανοούμενων να συμβάλλει στη διαμόρφωση του "νέου υποκείμενου της σοσιαλιστικής επανάστασης".
Με πρωτοβουλία του και σε συνεργασία, φέρνουμε στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 2011 τον παλιό του σύντροφο από τη Σοσιαλιστική Φοιτητική Ένωση Γερμανίας (ΣΦΕΓ), τον γνωστό Γερμανό θεωρητικό και ακτιβιστή, γιατρό και ιστορικό Karl Heinz Roth για έναν κύκλο συζητήσεων με θέμα: «Αιτίες - Συνέπειες της παγκόσμιας Κρίσης και προοπτικές της Άμεσης Δημοκρατίας» που έγιναν τον Απρίλιο του 2011 στη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και την Πάτρα.
Στη συνέχεια επιμελούμαστε και προλογίζουμε μαζί το βιβλίο τού Karl Heinz Roth, «Η Ελλάδα σε κρίση. Τι έγινε και τι μπορεί να γίνει» (Εκδόσεις Νησίδες, σε μετάφραση του Δημήτρη Λάμπου), που κυκλοφορούσε ήδη στη Γερμανία και τις ΗΠΑ.
Τον Ιούνιο του 2013 κυκλοφορεί η Διακήρυξη «Για μια Ευρώπη της Ισότητας» που την υπογράφουν ο Karl Heinz Roth και ο Ζήσης Παπαδημητρίου και πολλοί άλλοι πολίτες της Ευρώπης.
Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί και στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Νησίδες το βιβλίο των Karl Heinz Roth και Ζήση Παπαδημητρίου: «Να εμποδίσουμε την καταστροφή. Μανιφέστο για μια Ευρώπη της ισότητας», που παρουσιάστηκε στο TVXS από την Κρυσταλία Πατούλη στο πλαίσιο της ακτιβιστικής Έρευνας για την Κρίση (2010-2014), Εκδ. Κέδρος, με πρόλογο του ίδιου.
Ο Ζήσης Παπαδημητρίου, γνωρίζοντας ότι «Γνώση σημαίνει Δύναμη», δεν αρκέστηκε στην από καθέδρας διδασκαλία που δεν αγγίζει άμεσα το, πνευματικά λεηλατημένο από τον θρησκευτικό σκοταδισμό από τις προλήψεις και από τις εξουσιαστικές ιδεολογίες, διψασμένο σώμα της κοινωνίας για Γνώση.
Γι' αυτό δεν περιορίστηκε στα πανεπιστημιακά συγγράμματα, αλλά έγραψε κάμποσα εκλαϊκευμένα βιβλία για το πλατύ αναγνωστικό κοινό, δημοσίευσε εκατοντάδες άρθρα σε περιοδικά, εφημερίδες και στο διαδίκτυο και έδωσε όσες συνεντεύξεις μπόρεσε σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς, αναλύοντας με παρρησία και χωρίς υστεροβουλίες θεωρητικά ζητήματα και καταθέτοντας πρακτικές πολιτικές προτάσεις για τρέχοντα τοπικά, εθνικά και ευρωπαϊκά προβλήματα.
(Απόσπασμα ευρύτερου κειμένου. Πηγή:http://tvxs.gr/news/politismos/portraito-gia-tin-ekleiponta-zisi-papadimitrioy)
