Όσοι ξεκινήσαμε το καλοκαίρι του 1992 να ιδρύσουμε τον ενιαίο πολυτασικό Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι ακριβώς είκοσι χρόνια μετά ο ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, η παράταξη της σύγχρονης ριζοσπαστικής, ανανεωτικής, δημοκρατικής και σοσιαλιστικής Αριστεράς στη χώρα μας, θα αναδεικνυόταν και με την ψήφο του λαού σε πρωταγωνιστή των πολιτικών εξελίξεων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη, αλλά και ευρύτερα.
Σήμερα, που ο Συνασπισμός ολοκληρώνει τον κύκλο του και τα μέλη του εντάσσονται στον νέο ΣΥΡΙΖΑ που ιδρύουμε, αξίζει να ξαναθυμηθούμε πώς ξεκίνησε η προσπάθεια του Συνασπισμού.
Το εγχείρημα της δημιουργίας ενός φορέα που θα υπερέβαινε και τις δύο εκδοχές της Αριστεράς που γνώρισε η ανθρωπότητα για πάνω από έναν αιώνα, την κομμουνιστική - τριτοδιεθνιστική και τη σοσιαλδημοκρατική, αντιμετώπισε στο ξεκίνημά του -και όχι μόνο- πολύ σκεπτικισμό, πολλές ενστάσεις, πολλές αντιρρήσεις, πολλά ερωτήματα για το αν θα μπορούσε να αντέξει και να προχωρήσει.
Δεν πίστευαν όλοι πως επρόκειτο για επιλογή μακράς πνοής, για επιλογή αδιαπραγμάτευτη. Όμως η σύλληψη αποδείχθηκε σωστή. Ένα υπαρκτό ρεύμα ιδεών, αξιών και πολιτικών προτάσεων απέκτησε μια σημαντική δυναμική. Ήταν ένα πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα της Αριστεράς που ερχόταν από μακριά, που το γεννούσε και το αναπαρήγαγε η ίδια η κοινωνικοπολιτική διαλεκτική. Και ήταν και ο κόσμος, οι εκατοντάδες χιλιάδες στην αρχή, τα εκατομμύρια στην παρούσα φάση, που τους αντιπροσώπευε, που το στήριξαν και το ενίσχυσαν και συνεχίζουν να το στηρίζουν και να το ενισχύουν. Ήταν συνολικά ένα εγχείρημα επιτυχημένο. Ένα εγχείρημα δύσκολο και πρωτότυπο, ίσως γι' αυτό ιδιαίτερα ελκυστικό.
Από την υπερεικοσάχρονη πορεία του Συνασπισμού αξίζει να αναδειχθούν δύο χαρακτηριστικά. Το πρώτο είναι ότι ο Συνασπισμός με σταθερότητα υπερασπίστηκε την αυτονομία του, την αυτονομία του συγκεκριμένου ρεύματος, την αυτονομία όλης της Αριστεράς. Απέκρουσε συνεχείς προσπάθειες ενσωμάτωσής του στο σύστημα εξουσίας του δικομματισμού. Το δεύτερο είναι ότι ο Συνασπισμός έκανε πολιτική, έκανε αριστερή πολιτική ξεπερνώντας παγιωμένες πρακτικές. Δεν αρκέστηκε στην κοινωνική παρέμβαση, ούτε μόνο στην ιδεολογική εμβάθυνση.
Ο μικρός ΣΥΝ έκανε "υψηλή" πολιτική με σχέδιο αριστερό. Στεκόταν ισότιμα απέναντι στους πανίσχυρους του δικομματισμού σε τέτοιο βαθμό που κάποιοι τον κατηγόρησαν για μικρομεγαλισμό.
Να συμπληρώσουμε ότι σημαντικό ρόλο στην ωρίμανση του ΣΥΝ έπαιξε η κοινωνική και κινηματική του γείωση που μπόλιασε τη φυσιογνωμία του με νέα, φρέσκα, ανθεκτικά στοιχεία και τον συνέδεσε με τις νεότερες ηλικίες.
Φυσικά ο Συνασπισμός δεν πορεύτηκε μόνος του. Συναντήθηκε με άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, με τις οποίες συγκρότησε τον Συνασπισμό Ριζοσπαστικής Αριστεράς, τον ΣΥΡΙΖΑ, που τον τελευταίο χρόνο διευρύνθηκε με δυνάμεις κυρίως σοσιαλιστικές - αντιμνημονιακές, καθώς και με δυνάμεις της ριζοσπαστικής οικολογίας.
Δημιουργήθηκε ο ενωτικός εκλογικός συνδυασμός ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο (ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ), με το οποίο δόθηκαν οι εκλογικές μάχες στις 6 Μαΐου και στις 17 Ιουνίου 2012 που ανέδειξαν τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ σε αξιωματική αντιπολίτευση.
Να επισημάνουμε ότι τα τελευταία χρόνια της πορείας του Συνασπισμού σημαδεύτηκαν από την κρίση. Η κρίση τίναξε στον αέρα τη δικομματική κυριαρχία, απονομιμοποίησε τα δύο κόμματα εξουσίας, ανέδειξε την αδυναμία του ΚΚΕ και άλλων αριστερών σχηματισμών να ανταποκριθούν. Αντιθέτως, ο Συνασπισμός, μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, άνθησε. Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ αναδείχθηκε σε πρωταγωνιστή της πολιτικής ζωής του τόπου. Δικαιώθηκε έτσι μια ολόκληρη πορεία που τη χαρακτήριζε το μόνιμο ενδιαφέρον για τα κοινωνικά δρώμενα και ο σταθερός στόχος για τη δημοκρατική - σοσιαλιστική αναγέννηση, για τον σοσιαλισμό με δημοκρατία και ελευθερία στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο.
Οι σημερινές κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις διαφέρουν πολύ από την προ εικοσαετίας κατάσταση. Υπάρχει, όμως, ένα ανάλογο ζητούμενο για τις δυνάμεις του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Να συγκροτηθεί ένας νέος φορέας της Αριστεράς, ενιαίος και πλουραλιστικός, που θα μπορέσει να συσπειρώσει και να θέσει σε κίνηση πολλές χιλιάδες μέλη. Να δημιουργηθεί η μεγάλη δημοκρατική παράταξη της Αριστεράς. Και αυτό το εγχείρημα είναι πρωτότυπο, είναι δύσκολο, είναι και αυτό ελκυστικό.
Στο νέο ξεκίνημα η εμπειρία του Συνασπισμού, των μελών και των στελεχών του, μπορεί να συμβάλει καθοριστικά ώστε ο νέος ΣΥΡΙΖΑ να είναι ο κύριος παράγοντας που θα σταματήσει την καταστροφή της χώρας, θα οργανώσει τη δημοκρατική ανατροπή, θα οικοδομήσει μια κοινωνία κοινωνικής δικαιοσύνης, αλληλεγγύης και δημοκρατίας. Ως αξιωματική αντιπολίτευση σήμερα, από θέσεις κυβερνητικές αύριο. Και -όπως και τότε- μια σωστή δόση βολονταρισμού είναι αναγκαία.
Τελειώνοντας, δυο λόγια για τους συνοδοιπόρους, τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, παλιούς και νεότερους, της προηγούμενης εικοσαετίας, αλλά κυρίως του δύσκολου και μαζί ελπιδοφόρου αύριο που ξανοίγεται μπροστά μας.
Είμαστε τυχεροί, αγαπητοί φίλοι και φίλες, που ζήσαμε και ζούμε αυτές τις σημαντικές μέρες και είμαστε δυο φορές τυχεροί γιατί, μαζί με τις νεότερες γενιές, θα συμβάλουμε στο άνοιγμα ενός δρόμου που οδηγεί στην ολόπλευρη χειραφέτηση της κοινωνίας.
Για να ανανεώνουμε διαρκώς τη μεγάλη Υπόθεση και τη μεγάλη Υπόσχεση!
