Αγαπητή "Αυγή",
Αφορμή για το σημείωμά μου το άρθρο σου για τον Τρότσκι (23 Αυγούστου).
Κατά την Κατοχή, υπηρετούσα στον ΕΛΑΣ με το ψευδώνυμο Αστραπόγιαννος. Υπενθυμίζω ότι η διοίκηση στον ΕΛΑΣ ήταν τριμελής: ο στρατιωτικός υπεύθυνος (αξιωματικός), ο καπετάνιος (υπεύθυνος για τροφοδοσία, εγκαταστάσεις κ.λπ.) και ο πολιτικός καθοδηγητής -συνεννοήσεις με τις πολιτικές οργανώσεις, την "πολιτική δουλειά"- για μαθήματα στους αντάρτες και λοιπά ανάλογα. Ο Π.Κ., κατά τον Απρίλιο του 1944, αν θυμάμαι καλά, καταργήθηκε και στη θέση του έγινε η ΕΔΑ (Επιτροπή Διαφώτισης Ανταρτών).
Ελόγου μου υπηρέτησα ως πολιτικός καθοδηγητής. Μια μέρα με πλησιάζει ένας αντάρτης με ύφος κάπως συνωμοτικό και φοβισμένος και μου λέει: "Συναγωνιστή, ο τάδε είναι τροτσκιστής!". "Καλά, θα το κοιτάξω το θέμα", του είπα. Τους τροτσκιστές τους θεωρούσαμε γενικά εχθρούς του κινήματος. Ο καταγγελθείς υπηρετούσε ως πολιτικός καθοδογητής λόχου. (Φαίνεται πως εγώ θα ήμουν σε παραπάνω πόστο -ίσως σε τάγμα, στο σύνταγμα- στο 9ο Μεσσηνίας υπηρετούσα). Δεν έκανα τίποτα, θεώρησα το θέμα άνευ σημασίας.
Ο... "τροτσκιστής" σκοτώθηκε στη μάχη του ΕΛΑΣ κατά των ταγματασφαλιτών του Μελιγαλά, κάτω από το ρολόι, που το εκπόρθησαν πέντε ΕΛΑΣίτες που πήγαν εθελοντικά σε κλήση της διοίκησης του ΕΛΑΣ. Το όνομά του, Αντώνης Τσιγουρής, από την Κυπαρισσία. Ας παραμένει αιώνια η μνήμη του παλικαριού.
Δημήτρης Κυριαζής
