Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
20.2°C23.8°C
3 BF 42%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
22 °C
19.1°C22.7°C
2 BF 55%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.0°C19.9°C
4 BF 60%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
20 °C
18.8°C20.8°C
5 BF 45%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
23 °C
22.9°C22.9°C
3 BF 31%
Η παλιά συνθήκη και η νέα αποστολή
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Η παλιά συνθήκη και η νέα αποστολή

Του Γιώργου Μουργή*

Θα ήταν άστοχο να θεωρήσει κανείς πως μια πιθανή διάσπαση του κόμματος θα ερχόταν ως άμεσο αποτέλεσμα του πραξικοπήματος με το οποίο εκβιάστηκαν τόσο ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και ο λαός, προκειμένου να οδηγηθούμε στη μνημονιακή συμφωνία. Αντίθετα, απ' τη στιγμή της ανόδου της πρώτης κυβέρνησης της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, μια τέτοια επιλογή φάνταζε υπαρκτή ως στρατηγική αποϊδεολογικοποίησης του κόμματος.

Με τις ισορροπίες να είναι τόσο λεπτές, είναι επιτακτικό να επανατοποθετήσουμε βασικές έννοιες επί του πραγματικού, μακριά από ψυχαναγκασμούς και αγκυλώσεις. Να αντιληφθούμε την κυβερνητική εξουσία ως πεδίο διαχείρισης και άσκησης πολιτικής, το κόμμα ως φορέα ιδεολογίας, αλλά και διαλεκτικό μηχανισμό. Να τονίσουμε τη συλλογικότητα του κινήματος, ως δρώντος σε μια κοινωνία ταξικά προσδιορισμένη, καταπολεμώντας τις τάσεις αποπολιτικοποιημένης ενσωμάτωσης.

Ο σκοπός είναι σαφής και απαράλλακτος: η Ριζοσπαστική Αριστερά να συνδεθεί οργανικά με την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τους ανέργους, τους μικροεπιχειρηματίες. Απ' την προνομιακή θέση ισχύος που της προσδίδει η κυβερνητική εξουσία, να λειτουργήσει ως καταλύτης για τη δίκαιη αναδιανομή, την άρση των κοινωνικών αποκλεισμών, τη διαφύλαξη των ανθρώπινων δικαιωμάτων (μαζί και του ιερού δικαιώματος στην εργασία), την προστασία του πλούτου της χώρας. Να αφήσει ως παρακαταθήκη κοινωνική ισότητα, δικαιοσύνη, προνοιακή μέριμνα, υγεία, παιδεία, περιβαλλοντικές πολιτικές και το δικαίωμα στη διαφορετικότητα, πάντα με φόντο των ευρωπαϊκό προσανατολισμό ως αρωγό της διεθνιστικής, φιλειρηνικής αλληλεγγύης των λαών.

Στο κίνημα και στη συλλογικότητά του, περιέχονται οι βασικοί όροι εμπράγματης παρέμβασης στην κοινωνία, ενεργοποιώντας ευαισθησίες συνειδητοποίησης με πολιτικό πρόσημο. Η δημιουργική «υπεραξία» αυτής της κίνησης να διοχετεύεται στο κόμμα, τον οργανικό φορέα ιδεολογικής διανόησης, προωθώντας ένα αριστερό ευρωπαϊκό πρόγραμμα.

Άμεσος στόχος είναι η διεκδίκηση της εξουσίας σ' ένα ιδιότυπο αστικοδημοκρατικό περιβάλλον, όπου κάθε προσπάθεια εισαγωγής νέων αξιών έχει μπροστά της τα αναχώματα της σύγχρονης παγκοσμιοποίησης. Αυτά δεν είναι λίγα: ο οργανικός διανοούμενος, η αξιακή πλατφόρμα, η ιστορικότητα του «αντιπάλου», χάνουν την καθαρότητά τους όταν η «πρώτη φορά Αριστερά» καλείται να μετατραπεί από θεωρία σε πολιτική, από κομματικό σε κυβερνητικό πρόγραμμα.

Ένα τέτοιο εγχείρημα είναι φύσει συγκρουσιακό. Η Αριστερά καλείται να διεκδικήσει και να διατηρήσει κέντρα εξουσίας τα οποία ο ιδιότυπος κρατισμός του πολιτικού παρελθόντος προίκισε με αδιαφάνεια, δίνοντάς τους χαρακτηριστικά παραοικονομικών κύκλων και κονδυλίων προς ιδιωτική εκμετάλλευση. Το σύμπλεγμα της οικονομικής ελίτ που συγκροτείται ως τέτοια πάνω σε αναπτυξιακές υποσχέσεις, των διαπλεκόμενων με την εξουσία ΜΜΕ και του κράτους καταστολής που κινείται στα όρια της νομιμότητας, αλλά και το διεθνές πολιτικο-οικονομικό περιβάλλον πρέπει να γίνουν το πραγματικό κριτήριο μέσα απ' το οποίο θα αξιολογηθεί η συνολική προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα.

Αφαιρώντας το «ιδεολογικό θυμικό», η επιβεβλημένη οικονομική ασφυξία, η διακοπή χρηματοδότησης και η επακόλουθη τραπεζική αργία μεταθέτουν αναγκαστικά το κέντρο βάρους από το κομματικό πρόγραμμα στην κοινωνική συνοχή. Δεν συνέβη τίποτα άλλο από μια στρατηγική οπισθοχώρηση μπροστά στις επιθέσεις που δέχθηκε το όραμα της Αριστεράς.

Η συνθηκολόγηση αυτή δεν συνιστά de facto ήττα. Tο δημοψηφισματικό «Όχι» που τη συνοδεύει τη μετατρέπει σε στρατηγική επανεκκίνησης του προγράμματος, με την υπαναχώρηση ν' αποβλέπει στην ανασύνταξη των δυνάμεων.

Οχτώ μήνες είναι ένα τρομακτικά μικρό χρονικό διάστημα για να αξιολογηθεί μια τέτοιου βεληνεκούς προσπάθεια, στον αντίποδα σαράντα χρόνων ματαπολιτευτικής άσκησης εξουσίας, από το σημερινό φθαρμένο αντιπολιτευτικό τόξο. Εδώ καθίσταται απαραίτητη η χρήση εργαλείων που μπορούν να διαγνώσουν τις μακροπρόθεσμες επιδράσεις όσων μέχρι τώρα κατακτήθηκαν. Η υλοποίηση των προγραμματικών στόχων μετριέται στο τέλος μιας θητείας διακυβέρνησης στη βάση αυτών των συγκεκριμένων αξιών με τις οποίες ξεκίνησε. Είναι η ανάγκη διαφύλαξης αυτών των αξιών σε προνομιακή θέση αυτό που εξαναγκάζει στην παραμονή στην κυβέρνηση, προκειμένου να υλοποιηθεί τελικώς το όραμα που ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχέθηκε.

Η κυβερνώσα Αριστερά καλείται να διαχειριστεί την κρίση όχι με συμβιβαστικούς, αλλά με κοινωνικούς όρους, παίρνοντας στο μεταξύ τις απαραίτητες ανάσες. Είναι κατανοητές οι φυγόκεντρες δυνάμεις που κρίνουν ως αξιακά υποτελή και αντιπρογραμματική τη συμφωνία με γνώμονα τη μετάλλαξη που προσωρινά επήλθε από την άσκηση της εξουσίας. Αναλαμβάνουμε τις ευθύνες, χωρίς να κρυβόμαστε πίσω από κανέναν. Η αυτοτέλεια της βούλησής μας στην Αριστερά μάς έμαθε να συνυπάρχουμε με συνθετική κρίση. Έχοντας τέτοια εφόδια, ας μη χαραμίσουμε την ιστορική ευκαιρία του ΣΥΡΙΖΑ αυτή την κρίσιμη ώρα, εξαντλώντας την σε αριστερή παρένθεση.

* Ο Γιώργος Μουργής είναι μέλος Ο.Μ. Κυψέλης ΣΥΡΙΖΑ, ελεύθερος επαγγελματίας

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL