Tου Νίκου Σαραντάκου
Περίεργη αυτή η ιστορία με τη σελίδα του αγαπημένου Αρκά, την οποία διαχειρίζονταν θαυμαστές του και που ανέστειλε τη λειτουργία της επειδή δύο υποτίθεται αντικυβερνητικά σκίτσα δέχτηκαν υβριστικά σχόλια. (Ευτυχώς, ήδη η σελίδα έχει ξαναρχίσει τη λειτουργία της).
Πολύ περίεργη, μάλιστα, αν κρίνουμε ότι τα σκίτσα δεν στρέφονται εναντίον της συγκεκριμένης κυβέρνησης, αλλά είναι μια εντελώς διαχρονική και αθώα σάτιρα όλων των κυβερνήσεων, από καταβολής κόσμου θα έλεγε κανείς -δεν υπάρχει κάτι που να αναφέρεται π.χ. στην Αριστερά ή σε κάποιον υπουργό ή τον πρωθυπουργό.
Δεν αποκλείω βέβαια ανάμεσα στους χιλιάδες επισκέπτες που είχε η σελίδα του Αρκά να βρέθηκαν και πέντε ανεγκέφαλοι ή φανατικοί που να ενοχλήθηκαν από τα εντελώς ανώδυνα αυτά σκίτσα. Δυστυχώς, στα χρόνια της κρίσης έχουν αγριέψει τα πράγματα, έχει αυξηθεί ο οπαδισμός ένθεν και ένθεν, όπως και ο κοινωνικός αυτοματισμός, όπως και οι αγελαίες επιθέσεις σε επωνύμους που έχουν παρουσία στα κοινωνικά μέσα -και εδώ η συμπεριφορά των Συριζαίων πολλές φορές είναι απαράδεκτη (τα βέλη άλλωστε τα έχουν δεχτεί κυρίως άλλοι Συριζαίοι!).
Σε κάθε περίπτωση, αν υπήρξαν τέτοιες επιθέσεις (διότι κανείς δεν είδε τα επίμαχα σχόλια), είναι εντελώς αδικαιολόγητες και τις καταδικάζουμε απερίφραστα: δεν έχουν καμιά σχέση με το ήθος της Αριστεράς.
Αν όμως είναι βεντέτα του διαχειριστή της σελίδας με κάποιους που τον επέκριναν, τότε είναι άδικο για τον εξαιρετικό Αρκά, ο οποίος εσκεμμένα έχει κρατηθεί τόσες δεκαετίες μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας (τον έχει δει ποτέ κανείς; ελάχιστοι) να χρησιμοποιείται το όνομά του από τα έμμισθα τρολ της Συγγρού για πολιτική εκμετάλλευση.
