Είμαστε μέσα σε βαθύ μπουντρούμι, κατοχικού, δικτατορικού, εξοντωτικού, για τους πολλούς, Μνημόνιο, καταδικασμένοι σε αργό θάνατο. Σχέδιο επιστημονικής ακρίβειας σβήνει σταδιακά σε λίγο χρόνο, όσα σε πολλές ζωές με αγώνες, αίμα και ιδρώτα, κερδίσαμε. Σχέδιο κρυμμένο μέσα, σε σύννεφο σύγχυσης, τρόμου και παραπλάνησης που ύπουλα έφτιαξε το δήθεν λάθος οικονομικό πρόγραμμα της τρόικας, για τη σωτηρία της πατρίδας μας.
Ζούμε ξεψυχώντας στο σκοτάδι, χωρίς δουλειά, αξιοπρέπεια, ελευθερία και δημιουργικότητα. Χωρίς λέξεις. Μας κρύβουν τις λέξεις. Μας αφαιρούν τη δυνατότητα και το δικαίωμα να τις διαλέγουμε, να τις λέμε, όπως πρέπει να τις κάνουμε ακουστές και να τις πλάθουμε σε λόγο και σε τέχνη, σε δημιουργία ως απόδειξη της ύπαρξής μας. Μας παίρνουν τη ζωή μας. Η φτώχεια και η πείνα, άντε και να βολευτούν για λίγο. Η ταπείνωση και η σκλαβιά, δεν βολεύονται ούτε στιγμή. Η ζωή μας ούτε στιγμή δεν βολεύεται μέσα σ' αυτό το μπουντρούμι, χωρίς χαραμάδα ουρανό, χωρίς αχτίδα ήλιου, χωρίς να μπορούμε να δείξουμε έστω κι έναν πόντο μπόι.
Δεν ζούμε χωρίς οξυγόνο για καθαρό φυσικό περιβάλλον, χωρίς δημοκρατία για δημιουργικό κοινωνικό περιβάλλον. Είναι οι κάθε είδους χρυσές αυγές και οι κάθε νεοναζί. Θέλουν να μας κάνουν να πιστέψουμε πως για όλα φταίνε οι ξένοι κι όλοι οι αριστεροί και δημοκράτες, που τους ανέχονται, ή τους προστατεύουν.
Στην Ινδονησία κάποτε μαζέψανε, όλους τους μαφιόζους των πόλεων και τους μικρομαφιόζους των χωριών και των γειτονιών και τους είπανε: "Οι ξένοι και οι αριστεροί φταίνε. Φάτε τους". Ένα εκατομμύριο ξένους και ντόπιους αριστερούς και δημοκράτες ξεπαστρέψανε, μέσα σε μια νύχτα, ως τη χρυσή αυγή της. Είναι ο Σαμαράς, πότε τσαχπίνης και πότε ψευτομαχαλόμαγκας, καλαματιανομαγκίτης, την μπαίνει κάθε τόσο στον Τσίπρα.
Κάλεσε τον Κουβέλη σε γεύμα εξουσίας. Τον Κουβέλη, όχι τη Δημοκρατική Αριστερά, που δεν υπάρχει και είναι απλώς όνομα, αριστερό άλλοθι, σε δεξιές πολιτικές. Δεν τον κάλεσε, ως συνδαιτυμόνα, αλλά ως οδοντογλυφίδα για τα δόντια του, που μετά τη μάσα, την πέταξε. Για να κάνει εκλογές και ήρθε η Μέρκελ και του τράβηξε τ' αφτί κι έκανε μόκο.
Ο Βενιζέλος πάντα παρών - απών. Είναι η τηλεόραση, τρομερό μέσο που μας ψεκάζει: ψέμα, τρόμο, απειλή, στρεψοδικία, διπλή γλώσσα, άδειες λέξεις. Κρύβει, χαλάει, αφαιρεί τις δικές μας λέξεις και μας ρίχνει μέσα στο γκρίζο πέλαγος της εικονικής της πραγματικότητας, να χαθούμε. Φαινόμαστε χωρίς να υπάρχουμε. Είναι το σάπιο σύστημα που οι διάφορες χρυσές αυγές και οι πάσης φύσεως νεοναζί κάνουν τους σάπιους θεσμούς του, αποχωρητήρια. Και είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ, που μέσα σ' αυτά λερώνεται από τα ούρα τους και στα μάτια μας φαίνεται ίδιος μ' αυτούς. Που μέσα από τα θολά τηλεπαράθυρα, θολώνει το μήνυμά του, τη στρατηγική του και κάνει τη φωνή του κακοφωνία και ύστερα του φταίνε οι συνιστώσες και η πολυφωνία τους. Η πολυφωνία με την αληθινή δημοκρατία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να γίνει το καινούργιο τραγούδι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ να βγει έξω από το σύστημα και τα τηλεπαράθυρα και να κάνει με αυτό, καντάδα στα παράθυρα του λαού. Να διακόψει, με το σύστημα τον διάλογο -παγίδα-, έστω μίσους αλλά διάλογο- και να ανοίξει αγαπητικό διάλογο δημοκρατίας με τον λαό. Οι Πάγκαλοι λένε πως θ' αυτοκτονήσουν -αυτοί που δεν αυτοκτόνησαν τότε στα Ίμια και που δεν υπάρχει γι' αυτούς σκοινί ν' αντέξει το βάρος της βλακείας τους, για να τους διευκολύνει- αν βγει κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο λαός θ' αυτοκτονήσει, αν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει κυβέρνηση, με την ψήφο του και τον αφήσει απ' έξω, ως κυβέρνηση της Αριστεράς του συστήματος και όχι ως κυβέρνηση της Αριστεράς της κοινωνίας, που έξω από το σύστημα, με τον λαό μπροστά, να κάνει το θαύμα του, παρά το περιμένει μοιραία από κάποιους άλλους και να ανατρέψει το σύστημα και να γίνει κυρίαρχος της μοίρας του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ να λουστεί στους θεσμούς της αληθινής δημοκρατίας. Θεσμούς που θα γίνουν σιγά - σιγά και με σχέδιο, βγαλμένοι μέσα από την ελληνική άμεση δημοκρατία και τον ευρωπαϊκό ταξικό μαρξισμό, καθώς και μέσα από το αυτονομιστικό κίνημα. Μπορούμε όλοι να τους περιμένουμε με υπομονή, φτάνει σ' αυτό το συνέδριο, να φανεί καθαρά πως προς τα εκεί πάμε.
Ο Σαμαράς έκλεισε την ΕΡΤ και την πάτησε, όχι γιατί έφυγε ο Κουβέλης, αλλά γιατί η Μέρκελ δεν τον άφησε να κάνει εκλογές, και γιατί ο λαός σήκωσε μπόι πάλι. Στον ΣΥΡΙΖΑ ας προσέξουν κάποιοι, τους αυταρχισμούς τους κρυμμένους πίσω από συγκυριακές πλειοψηφίες. ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν, κίνημα πατριωτικό, ταξικό, κοινωνικό, πολιτισμικό, οικολογικό, ειρηνικά και δημοκρατικά επαναστατικό. ΣΥΡΙΖΑ των μελών που αποφασίζουν για όλους και για όλα συνεχώς, κίνημα συνοργανωμένο με τον λαό, σε ανοιχτές οργανώσεις παντού με ένα πολύ καλά οργανωμένο, δημοκρατικό, ανά πάσα στιγμή, ανακλητό, επιτελείο.
Η πλειοψηφία αποφασίζει, όλοι πειθαρχούμε, αλλά η μειοψηφία κρατάει τον αστερίσκο της διαφωνίας της, σεμνά και προσεκτικά, μέσα και έξω από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αφού ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι ο λαός, το μέσα και το έξω, δεν θα 'χει νόημα πια.
*Ο Κώστας Μεσάρης είναι ηθοποιός
