Είμαι μέλος του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ στη συνέχεια, από την ίδρυσή του. Σήμερα βρισκόμαστε στο πιο κρίσιμο σταυροδρόμι της πορείας μας ως κόμματος που βαίνει προς την ενοποίησή του. Το συνέδριο που έχουμε μπροστά μας διεξάγεται κάτω από την ισχυρή πίεση των οικονομικο-κοινωνικών προβλημάτων που κάνουν τον λαό να ασφυκτιά. Απαιτούνται κατεπείγουσες λύσεις από τη δική μας Αριστερά. Πώς όμως, με ποια μέσα και ιδεολογικά εργαλεία μπορεί να τις φέρει σε πέρας; Μία σύντομη και ενδιαφέρουσα πρόταση κατατίθεται από τη Ναόμι Κλάιν, η οποία λέει μεταξύ άλλων σε συνέντευξη στον Σκάι:
"Η Αριστερά θα πρέπει να γίνει πιο ευκρινής και οραματίστρια δίνοντας στον κόσμο ένα όραμα ενός άλλου τρόπου οργάνωσης της οικονομίας". Το ακριβές πλαίσιο καλείται να διερευνήσει το συνέδριο και να το εξειδικεύσει. Προσφάτως είχαμε δύο πολύ σημαντικές κατά τη γνώμη μου παρεμβάσεις από τον Αλ. Τσίπρα με τα (8) σημεία για τη φτώχεια που εξήγγειλε στη Δραπετσώνα, καθώς και τα (11) σημεία για το Πολιτικό Σύστημα που ανακοίνωσε στα Χανιά.
Εξαιρετικές σίγουρα πρωτοβουλίες που πιστεύω εφ' όσον έχουν μελετηθεί επαρκώς πως θα αποτελέσουν μαζί με όσα άλλα συμπληρωθούν τον πλοηγό του κυβερνητικού μας προγράμματος. Ζητήματα όμως αιχμής παραμένουν όσα διαλαμβάνονται στα εισηγητικά κείμενα, ως προγραμματικοί μας στόχοι. Ειδικότερα στον υπ' αρ.3 στόχο "Να επαναδιαπραγματευτούμε τις δανειακές συμβάσεις και να ακυρώσουμε τους επαχθείς όρους.
Τι είδους επαναδιαπραγμάτευση μπορεί να γίνει και ποιος από τους συμβαλλόμενους της τρόικας δείχνει διατεθειμένος να μπει σ' αυτή τη διαδικασία; Είναι ρεαλιστική θέση ή θα ακούσουμε π.χ. τον Σόιμπλε να μας λέει πως δεν εκβιάζεται, όπως στην περίπτωση της Κύπρου; Τότε μήπως και ο στόχος υπ' αρ.2 της "Ακύρωσης των Μνημονίων και των νόμων στη Βουλή όπου αυτοί ψηφίστηκαν" είναι κι αυτός ουτοπικός; Τι θα γίνει αλήθεια με τις τράπεζες, τι πρόκειται να συμβεί με τις επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας που ξεπουλιούνται σε Έλληνες και ξένους που κατ' ευφημισμόν καλούνται επενδυτές; Τι μορφή θα έχει ο νέου τύπου δημόσιος τομέας που θα είναι "ανοιχτός" σε συνεργασίες ιδιωτών; Μήπως αναβιώσουν τα "αλήστου μνήμης" ΣΔΙΤ και κληθούμε να " συνδιαλλαγούμε" με πρόσωπα που μέχρι τώρα ξορκίζαμε π.χ. Μεγαλοεργολάβους;
Όλα αυτά ζητούν πλήρεις και εμπεριστατωμένα αναλυμένες απαντήσεις. Πάντως δυστυχώς η εικόνα που παρουσιάζει μέχρι στιγμής το κόμμα δεν απέχει πολύ από τις εκτιμήσεις του Χρ. Ζέρβα (Κ.Ε. 2.6.2013) στο παρακάτω απόσπασμα:
"Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ μοιάζει με μαθητή που, παρά τις καλές προοπτικές του, κόπηκε στις εξετάσεις. Η στασιμότητα και η μικρή μείωση της απήχησής του, ένα χρόνο μετά τις εκλογές, καταδεικνύουν ότι δεν απέκτησε την απαιτούμενη δυναμική. Κυρίως γιατί το επίπεδο των στελεχών του είναι κατώτερο του αναμενομένου. Το πρόγραμμα διακυβέρνησης παραμένει έωλο και επί της ουσίας ανύπαρκτο. Και οι γραμμές τους πολύ μπερδεμένες για να πείσουν".
Εν κατακλείδι το ιδρυτικό μας συνέδριο θα πρέπει να επεξεργαστεί διεξοδικά τις θέσεις, να τις εκλογικεύσει ούτως ώστε να απομείνουν ελάχιστα προς διευκρίνιση και κυρίως να εκλείψουν τα περιθώρια τυχόν παρερμηνειών. Αυτό ζητεί με επιτακτικό τρόπο και το εκλογικό σώμα που για την ώρα παραμένει αδρανές και αποστασιοποιημένο μα όμως προσβλέπει με ελπίδα σε εμάς. Ακόμα ηχούν στ' αυτιά μου τα λόγια ψηφοφόρων μας στις εκλογές πέρσι τον Ιούνιο. "Προσέξτε μη μας απογοητεύσετε! Κοιτάξτε μη μας προδώσετε!". Νομίζω πως δεν έχουμε αυτό το δικαίωμα!
* Ο Γιώργος Π. Μπεκιάρης είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ Μεταμόρφωσης
