Μερικές φορές η συγκινησιακή φόρτιση δεν σε αφήνει να σκεφθείς καθαρά. Να σταθείς απέναντι στα γεγονότα με την απόσταση που πρέπει για να μην επιτρέψεις στα συναισθήματα να διαμορφώσουν την κρίση σου. Όχι πως χρειάζεται να σκέφτεσαι πάντα "ψυχρά", και η εν θερμώ στάση απέναντι στα πράγματα έχει τη γοητεία της επηρεάζοντας την ορθολογιστική προσέγγιση των πραγμάτων.
Για μια ακόμη φορά -η πρώτη ήταν όταν πριν από τρία χρόνια αποχώρησα από το Mega- η ταπεινότητά μου έγινε αντικείμενο σχολιασμού, αυτή τη φορά λόγω της ενδεχόμενης ανάληψης της γενικής διεύθυνσης ειδήσεων και ενημέρωσης της νέας ΕΡΤ. Έμαθα λοιπόν από το Διαδίκτυο, αλλά όχι μόνο, ότι "ήμουν Ν.Δ. και ολίγον ΠΑΣΟΚ" (σ.σ.: άκου να δεις) όταν πριν από δώδεκα χρόνια δούλεψα ως αρχισυντάκτης του ρεπορτάζ στην ΝΕΤ. Ότι πρόκειται να επιβάλω τον "κυβερνητικό έλεγχο στη ΕΡΤ". Ότι πρόκειται για κομματική υποψηφιότητα. Ότι "ο διευθυντής της 'Πράβδα' αναλαμβάνει την ΕΡΤ", εξέλιξη την οποία χαίρεται ο Κιμ..., πως λέγεται το ξεχνώ, της Βόρειας Κορέας! Φαίνεται πως οι άνθρωποι οδηγούνται από τα πάθη τους μάλλον παρά από τον ορθό λόγο, όπως θα έλεγε ο Σπινόζα.
Αναρωτήθηκα αν ήμουν όλα αυτά που μου καταμαρτυρούν οι "έγκριτοι" σχολιαστές του Διαδικτύου, ευτυχώς όχι δημοσιογράφοι. Αντιμετώπισα τα καχύποπτα σχόλια με κατανόηση. Λόγω επαγγέλματος, γνωρίζω τη λεγόμενη ψυχολογία της μάζας και πιστεύω ότι καλό θα ήταν να συγκρατούμε τον θυμό μας σε εκείνους που έσφαλαν, αν έσφαλαν, από λαθεμένη κρίση. Δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας όμως ότι στη σημερινή εποχή αρκεί ίσως ακόμη και ένα γκουγκλάρισμα για να σε αποτρέψει μια ρηχή άποψη.
Φαίνεται ότι και αυτή η ευκολία παραμένει δυσεξήγητα δύσκολη για ορισμένους, οι οποίοι θέλγονται από την ευκολία του μανιχαϊσμού. Τι να απαντήσει κανείς σε όλα αυτά; "Άδειο σακί όρθιο δεν στέκεται" λέει μια γαλλική παροιμία που μου αρέσει πολύ. Θέλω να πιστεύω ότι έμεινα όρθιος στα 29 χρόνια της επαγγελματικής μου πορείας υπηρετώντας την ενημέρωση με αξιοπιστία και αξιοπρέπεια. Υποθέτω ότι δεν πρέπει να είναι απλή σύμπτωση το ότι στα 22 από τα 23 χρόνια της εργασίας μου στην τηλεόραση ήμουν στο πρώτο σε αξιοπιστία κανάλι. Και άλλαξα τρεις φορές εργασία. Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη...
Ευχαριστώ τους συναδέλφους μου για τα καλά τους λόγια και για τις ευχές τους, αν και ίσως αποδειχθούν πρόωρες. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν είναι αμελητέο ένα σινάφι, που δεν διακρίνεται για τη μεγαλοψυχία του, να αναγνωρίζει τη δουλειά σου. Ομολογώ πως με συγκίνησαν. Φαίνεται πως κάποιο αποτύπωμα πρέπει να έχω αφήσει μέχρι σήμερα στον χώρο της ενημέρωσης, που περνά βαθιά κρίση αξιοπιστίας. Και η πιο δύσκολη αναγνώριση έρχεται πάντα από τους συναδέλφους σου. Υπηρέτησα τις πραγματικές ειδήσεις, την αξιόπιστη και την πλουραλιστική ενημέρωση για όσο διάστημα εργάστηκα ως επιτελικό στέλεχος στην τηλεόραση. Το γνωρίζουν και οι πέτρες...
Ας κοιμούνται ήσυχοι όλοι, δεν τρελάθηκα ξαφνικά σήμερα για να αλλάξω πορεία. Δεν φούσκωσαν τα μυαλά μου από τις σειρήνες της εξουσίας. Παραμένω μάχιμος δημοσιογράφος. Δεν είμαι στέλεχος ούτε υπηρετικό προσωπικό της εξουσίας. Και έτσι θα παραμείνω μέχρι τέλους, όχι μόνο γιατί τα στερνά τιμούν τα πρώτα, αλλά γιατί δεν με ενδιαφέρει τίποτε άλλο παρά ένα καλό όνομα, μια καλή υπόληψη...
"Η συνείδησή μας παραμένει αλάνθαστος κριτής όταν δεν την έχουμε δολοφονήσει" έλεγε ο Μπαλζάκ, ένας από τους θεμελιωτές του ευρωπαϊκού ρεαλισμού. Κι όπως και να το κάνουμε, από τις γρατζουνιές μέχρι τον φόνο υπάρχει μεγάλη απόσταση. "Ο δημοσιογράφος, ακόμη κι αν δεν μπορεί να μιλήσει για όσα θέλει, μπορεί να μην πει πράγματα που δεν θέλει" έλεγε ο Καμύ θεμελιώνοντας την έννοια της "αρνητικής ελευθερίας". Παραμένω δημοσιογράφος με κριτική άποψη και ταυτόχρονα με βαθιά προσήλωση στη δεοντολογία και την αξιόπιστη ενημέρωση. Μόνο αυτό ξέρω να κάνω καλά και δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να αλλάξω...
Σταύρος Καπάκος
ΥΓ.: Όσοι δεν γνωρίζουν και θέλουν να μάθουν τις απόψεις μου για τα μίντια ας γκουγκλάρουν το άρθρο "11+1 σημειώσεις για την κρίση αξιοπιστίας των μέσων ενημέρωσης" ("Αυγή" της Κυριακής, 16.11.2014)
