Του Λευτέρη Καπώνη
Σύντροφε πρωθυπουργέ, σας στέλνω αυτή την ανοιχτή επιστολή για να σας ενημερώσω για το πρόβλημά μου. Στις 25 Ιανουαρίου, μόλις άρχισαν να βγαίνουν τα πρώτα αποτελέσματα, αρχίσαμε με τη Σούλα να ανοίγουμε μπίρες. Κλειστήκαμε οι δυο μας από νωρίς στο σπίτι για να πανηγυρίσουμε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ. Η Σούλα, που είναι καλή μαγείρισσα, κρατάει από Σμύρνη, είχε φτιάξει ένα στιφάδο, κρίμα που δεν γνωριζόμαστε, να απολαύσεις εγγονή Σμυρνιάς να μεγαλουργεί με τα υλικά. Αν έδινες ένα πιάτο στη Μέρκελ, θα μαστούρωνε μόνο από τη μυρωδιά και μπορεί, όπως είναι γαλαντόμα, να μας χάριζε 5-6 δισ. ευρώ. Μπορεί να την έπαιρνε και για ξεματιάστρα και για καφετζού. Και σ' αυτά είναι καλή η Σούλα. Άλλωστε και ο Χίτλερ Ελληνίδα είχε γι' αυτές τις δουλειές στην καγκελαρία.
Δεν θέλω, προς Θεού, να κάνω κανέναν παραλληλισμό ανάμεσα στη φράου Μέρκελ και τον Χίτλερ. Άλλωστε είναι γνωστό ότι επί Αδόλφου οι Έλληνες εκτελούνταν, ενώ επί Μέρκελ αυτοκτονούν με τη θέλησή τους. Επίσης ο Αδόλφος άρπαζε με τον τσαμπουκά του το δάνειο και ό,τι άλλο μπορούσε από την Ελλάδα, ενώ η φράου μάς δίνει με το τσουβάλι δάνεια για να πληρώσουμε τα χρέη μας σ' αυτήν και το μόνο που ζητάει είναι, όταν έρθει η ώρα, να πουλήσουμε, γιατί οι έντιμοι φτωχοί έτσι κάνουν, πουλάνε ό,τι έχουν και δεν έχουν για να έχουν το κούτελό τους καθαρό, τότε να τα πουλήσουμε στη φράου... Αυτό είναι το σωστό, γιατί, θα σου πει η γυναίκα, αλλού τρως, αλλού πίνεις και στη Ρωσία πας και το δίνεις. Επίσης ξέρω ότι ενοχλείται αν είναι να δανειστούμε από πουθενά αλλού, γιατί έτσι θα την προσβάλουμε. Έπειτα η φράου Μέρκελ ξέρει ότι ποτέ δεν θα μπορούμε να την ξεπληρώσουμε και, παρ' όλα αυτά, συνεχίζει να μας δανείζει για να πάρει τα προηγούμενα και αυτό θα συνεχίζεται εις τους αιώνας των αιώνων αμήν, μέχρι να της πουλήσουμε και την Ακρόπολη με αντάλλαγμα να κάνει επενδύσεις η Siemens στη χώρα... Επίσης, στο πρόγραμμα αδελφοποίησης θα προτείνει τα σουβλάκια Λιβαδειάς να ονομαστούν σουβλάκια Φραγκφούρτης και αντίστοιχα τα λουκάνικα Φραγκφούρτης θα πάρουν τον τίτλο λουκάνικα Διστόμου, για να εξοφληθεί το ηθικό χρέος που έμεινε από τον πόλεμο.
Όμως ξέφυγα, Μεγάλη Εβδομάδα που είναι, και δεν είπα το πρόβλημα. Ξημερώνοντας 26 Ιανουαρίου και αφού είχαν σιγουρευτεί οι 149 έδρες και βλέπαμε και τον Καμμένο σαν έτοιμο από καιρό, η μεγάλη χαρά της Σούλας έγινε οίστρος και με παρέσυρε σε ατελείωτο σεξ. Να φανταστείτε, όταν ξυπνήσαμε, είχατε ορκιστεί πρωθυπουργός και τρέχαμε στο Σκοπευτήριο να σας προλάβουμε. Όμως, όπως καταλαβαίνετε, σύντροφε πρωθυπουργέ, μέσα στην πολλή χαρά δεν πήραμε καμία προφύλαξη και τώρα η Σούλα έχει στην κοιλιά της ένα παιδάκι δύο μηνών και δέκα ημερών. Θα μου πείτε γιατί σας το λέω. Γιατί είναι η πρώτη φορά που η προσωπική μας ζωή έχει τόση σχέση με τις αποφάσεις σας. Μπορεί να ήταν πάντα έτσι, αλλά τότε δεν το καταλαβαίναμε. Θέλω, λοιπόν, να σας ρωτήσω τι μέλλον μπορεί να έχει αυτό το παιδί. Και το ρωτάω γιατί τα καρακόλια των καναλιών προσπαθούν κάθε μέρα να τρομάξουν τη Σούλα. Εγώ δεν μασάω. Θα μας δώσουν λεφτά ή δεν θα μας δώσουν; Κι αν δεν μας δώσουν, θα πάθουμε γάγγραινα, θα μας κόψουν το πόδι ή, ακόμα χειρότερα, θα πάθουμε πιστωτικό γεγονός, που, όπως το ακούω, μου φαίνεται σαν ανακοπή.
Εγώ ξέρω ότι αγωνίζεσαι για την ανεξαρτησία της χώρας, γιατί, αν αποφασίζουν οι "δανειστές", θα είμαστε πάντα με σωσίβιες λέμβους. Όμως τα καρακόλια παίζουν το παιχνίδι των δανειστών και, επειδή η τηλεόραση, με το μπίρι - μπίρι, τις λέξεις που χρησιμοποιεί, τις εκφράσεις που μας πετάει, "χρεοκοπία", "ασφυξία", "πιστωτικό γεγονός", προς το παρόν μας δημιουργεί ανησυχία, αλλά, αν δεν τους πάρετε νωρίς τα κεφάλια, αργότερα θα δημιουργήσουν απογοήτευση. Και επειδή η πραγματικότητα υπολείπεται πάντα από το αίσθημα και το όραμα, δεν πρέπει να φτάσουμε σαν τον Μαγιακόφσκι να γράψουμε... η βάρκα του έρωτα συντρίφτηκε στα βράχια της καθημερινότητας.
Καλό Πάσχα, σύντροφε πρωθυπουργέ.
