Προς
Αξιότιμον Πρόεδρον της Ελληνικής Δημοκρατίας
κ. Προκόπη Παυλόπουλον
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Θερμά συγχαρητήρια για την εκλογή σας στο ανώτατο αξίωμα του Ελληνικού Κράτους.
Ως απλός πολίτης αυτού του Κράτους, προσθέτω και τη δική μου φωνή: Άξιος!
Επιτρέψτε μου, παρακαλώ, να σας διηγηθώ ένα περιστατικό από τα παιδικά μου χρόνια.
Κάπου στο σωτήριο έτος 1961. Εγώ μαθητής του Δημοτικού, ο μικρότερος αδελφός μου δεν είχε πάει ακόμα σχολείο.
Ο πατέρας πολεμιστής το '40 και αγωνιστής της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, τσαγκάρης το επάγγελμα, φτωχός και ταλαιπωρημένος από μια βαριά πνευμονία στην Αλβανία και από τις συνεχείς ενοχλήσεις για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, αρρωσταίνει και εισάγεται στο νοσοκομείο για 40 ημέρες.
Το μικρό τσαγκαράδικο στο Μεταξουργείο κλείνει... Μεροκάματο δεν υπάρχει. Τα λίγα αποθέματα σύντομα εξαντλούνται. Δεν θα ξεχάσω την αγωνία της μητέρας να μας εξασφαλίσει την στοιχειώδη διατροφή, κυρίως το βράδυ. Αρκετά ήταν τα βράδια που μοιραζόμαστε ένα (αριθμός 1) βραστό αυγό με τον αδελφό μου.
Η μητέρα μου απελπισμένη ζητάει δουλειά για να καθαρίζει τουαλέτες στο στρατιωτικό εργοστάσιο των Αγ. Αναργύρων.
Την προσλαμβάνουν και αρχίζει να ελπίζει ότι κάτι θα γίνει με το πενιχρό μεροκάματο που θα πάρει. Ο πατέρας βγαίνει από το νοσοκομείο, πολύ αδύναμος και δεν μπορεί να δουλέψει.
Θυμάμαι μόνο δύο πράγματα... εκτός της βραδινής μας πείνας.
Την πρώτη ημέρα που η μητέρα πήγε να πιάσει δουλειά και έφυγε χαράματα με την ομπρέλλα της γιατί έβρεχε όλη νύκτα.
Και την τέταρτη ημέρα, που η μητέρα δεν έφυγε...
Άκουσα κάτι συζητήσεις στο σπίτι περί "φακέλλων" , περί "φρονημάτων" κ.λπ., μα λίγα κατάλαβα. Μάλλον, είπα, η μαμά τσακώθηκε με κανένα αφεντικό κι έφυγε..... Ο αδελφούλης μου όμως είχε όρεξη για χαβαλέ και μου είπε: όχι ρε, θα τέλειωσαν τα σκατά στις τουαλέτες... χα, χα.
Η μητέρα όμως ήταν εκείνη την ημέρα πολύ λυπημένη. Το ίδιο και ο πατέρας.
Μετά από κάποια χρόνια, στην εφηβεία μου, έμαθα πλήρως την αλήθεια. Την τρίτη ημέρα κατά τας γραφάς φώναξαν στο γραφείο προσωπικού την καθαρίστρια τουαλετών Χαρίκλεια Μανταδάκη και της ανακοίνωσαν επισήμως την απόλυσή της.
"Δυστυχώς, κυρία μου, ο οκογενειακός σας φάκελλος δεν είναι εντάξει", της είπε ξερά ένας ανθυπασπιστής. "Υπάρχει πρόβλημα και με τον άνδρα σας και με τον αδελφό σας (Μακρόνησος κ.λπ). Παρ΄ ότι κάνετε καλά την δουλειά σας, όπως με διαβεβαιώνουν, είμαι υποχρεωμένος να σας απολύσω... Λυπάμαι".
Ήταν ξεκάθαρη η Πατρίδα. Το ξεσκάτισμα είναι σοβαρή εθνική υπόθεση για να την κάνει οποιοσδήποτε κομμουνιστής ή κομμουνίστρια.
Όλα αυτά διαδραματίζονται επί δεξιάς κυβέρνησης, με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον πρεσβύτερο πρωθυπουργό της Ελλάδος.
Σήμερα, επί αριστερής κυβέρνησης, με πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα πολλά έχουν αλλάξει.
Τότε η Δεξιά και ο Καραμανλής μάς αρνήθηκαν ένα μεροκάματο στα αποχωρητήρια.
Σήμερα εμείς σας προσφέρουμε το αξίωμα του Ανώτατου Άρχοντα...
Αυτό που θα μπορούσε να διεκδικήσει ένας από τους εν ζωή ανθρώπους της αριστερής διανόησης και πολιτικής.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το αξίζετε. Η πολιτική σας διαδρομή το βεβαιώνει.
Κύριε Πρόεδρε,
Μην ξεχνάτε ποτέ ότι η Αριστερά έφτασε μέχρι εδώ με δοκιμασίες σκληρές.
Και τώρα σαν εθνική δύναμη, σαν δύναμη κοινωνικής σωτηρίας, ξεπερνά πόνους και καημούς και βρίσκει το θάρρος να σας εκλέξει, εσάς, έναν άνθρωπο της άλλης όχθης, στο Προεδρικό Αξίωμα..
Ελπίζω και πιστεύω ότι στις κρίσιμες στιγμές δεν θα το ξεχάσετε..
ΜΕ ΤΙΜΗ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΑΝΤΑΔΑΚΗΣ
κάτοικος Αθηνών
εκπαιδευτικός
