ΤΟΥ ΛΕΥΤΕΡΗ ΚΑΠΩΝΗ
Είπε ο σύντροφος "ελευθεριακός" και "κινηματικός", σύμφωνα με αυτά που διάβασα: "Δεν δέχομαι αρχηγικά κόμματα και υπακούω σε συλλογικές αποφάσεις, γι' αυτό θα πάρω το αυτοκίνητο", που αποτελεί βουλευτικό προνόμιο. Αν ίσχυε το αντίθετο, θα το καταλάβαινα. Αν ο αρχηγός αποφάσιζε μόνος του να δώσει προνόμια και ο "ελευθεριακός" σύντροφος τα αρνούνταν με το επιχείρημα ότι δεν είναι συλλογική απόφαση, ίσως να ήταν κατ' ελάχιστον συνεπής με τις ιδέες του "ελευθεριακού" κινήματος. Θα ήταν απόλυτα συνεπής αν τα αρνούνταν, είτε ήταν συλλογική απόφαση είτε αρχηγική. Απ' όσο ξέρω, όλοι οι μεγάλοι του "ελευθεριακού κινήματος" ήταν εναντίον των προνομίων. Όμως, θα ήθελα να σημειώσω, επειδή σέβομαι βαθιά την ιστορία των αγώνων αυτού του κινήματος, ότι η έκφραση "ελευθεριακός" αποτελεί μια ταυτολογία που δεν λέει τίποτα. Γιατί αυτό που προσπαθεί να διευκρινίσει είναι μια παρεξήγηση. Ότι δηλαδή μπορεί και να υπάρξει κομμουνισμός χωρίς ελευθερία. Μοιάζει με την έκφραση που ανακάλυψε η ανανεωτική Αριστερά από σεμνοτυφία, "υπαρκτός σοσιαλισμός".
Το 1870, ο Μπακούνιν υποστήριξε πως δεν υπάρχει σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία και δημοκρατία χωρίς σοσιαλισμό. Μισό αιώνα σχεδόν αργότερα, τα ίδια είπε περίπου και η Ρόζα Λούξεμπουργκ. Όμως αξίζει να πάμε πολλούς αιώνες πίσω, στους αρχαίους Έλληνες, είτε είμαστε απόγονοί τους είτε δεν είμαστε, γιατί αυτό είναι δευτερεύον. Και είναι δευτερεύον γιατί όλοι, όταν ψάχνουν τις πηγές, εκεί καταλήγουν. Στη συγκρότηση της πόλεως και στη δημοκρατία. Εκεί γεννιέται η πολιτική, η σύγκρουση και η έννοια του "δημόσιου συμφέροντος". Η πόλις συγκροτείται αφού ο Ερμής έφερε από τους θεούς την αιδώ και τη δίκη. "Και τον μη μετέχοντα τούδε κτείνειν ως νόσον της πόλεως".
Οι βασικές αξίες πάνω στις οποίες θεμελιώνεται η πόλις είναι η δικαιοσύνη και η αιδώς. Ο χώρος είναι μικρός και δεν θα μπω σε ανάλυση των εννοιών. Όμως, όπως έλεγε ο Κορνήλιος Καστοριάδης, επειδή ο πυρήνας της γλώσσας μας είναι ο ίδιος, μπορούμε να προσεγγίσουμε πιο εύκολα τις έννοιες. Η Δικαιοσύνη μπορεί να θεσμοθετηθεί (θέλω να σημειώσω, σύντροφε, ότι η λέξη θεσμός, θεσμοί, προέρχεται από το ομηρικό τεθμός, που σημαίνει όριο), η αιδώς, όμως, αποτελεί διαρκή κοινωνική δημιουργία που δεν μπορεί να εγκλωβιστεί εύκολα σε νόμους. Ένα παράδειγμα: Μέχρι να έρθει η κρίση, τα βουλευτικά αυτοκίνητα και τα προνόμια δεν προσέβαλλαν κανέναν. Τώρα, όμως, τα προνόμια και η αλαζονεία αποτελούν προσβολή της αιδούς για ενάμισι εκατομμύριο ανέργους και αρκετά εκατομμύρια κάτω από το όριο της φτώχειας. Επίσης πρέπει να διευκρινιστεί κάτι: Ο "αρχηγός" τυχαίνει να είναι ο πρωθυπουργός που "ομνύει" στο Σύνταγμα των Ελλήνων και όχι στο καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πρωθυπουργός δέκα εκατομμυρίων Ελλήνων. Εκεί οφείλει να υπακούει, προστατεύοντας το δημόσιο συμφέρον.
Το Σύνταγμα του δίνει όλη την εξουσία του κυβερνητικού έργου. Διορίζει και απολύει τους υπουργούς και χαράσσει τη γραμμή της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός κυβερνά σύμφωνα με τη βούληση του ελληνικού λαού... Ο πρωθυπουργός, λοιπόν, υπακούοντας στο λαϊκό αίσθημα περί δημοσίας αιδούς, θέλησε να αφαιρέσει μερικά από τα προνόμια των αντιπροσώπων του λαού που ήταν ανεκτά σε εποχές Σαμαρά. Θέλησε να στείλει το μήνυμα ότι αυτοί οι αντιπρόσωποι που εκλέχθηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν πήγαν εκεί για τα προνόμια, ότι είναι διαφορετικοί. Ότι είναι σάρκα από τη σάρκα αυτού του λαού που υποφέρει.
Οι δημόσιες δηλώσεις από κάποιον που ισχυρίζεται ότι είναι "ελευθεριακός" και με τις οποίες υποστηρίζει το προνόμιό του με την επίκληση της μη συλλογικότητας μόνο κακό κάνουν στις ιδέες του "ελευθεριακού κομμουνισμού" ή του "αναρχοκομμουνισμού" και μάλλον θα τις κατέτασσε κανείς στον αναρχοατομισμό. Αν κάτι παρεξήγησα ή αδίκησα, θα ήμουν χαρούμενος να το ακούσω.
