Μετά τις εκλογές ζήτησα από τον Σταύρο Κωνσταντακόπουλο, σύντροφο από τα φοιτητικά χρόνια στον "Ρήγα" της Παντείου, ένα άρθρο για την "Αυγή" της Κυριακής που να θέτει το θέμα της σχέσης κυβέρνησης - κόμματος. Ήταν μέσα στα επιστημονικά του ενδιαφέροντα και τον έκαιγε και τον ίδιο, διότι δεν ήθελε ούτε να ξεκοπεί η κυβέρνηση ούτε να μαραζώσει το κόμμα. Δεν το έβαλα στην τελευταία σελίδα και νόμιζε πως το έκοψα: "Με έβαλες και έγραψα και δεν το έβαλες" μου είπε στο τηλέφωνο. "Σταμάτα να νευριάζεις", του είπα, "και άνοιξε την εφημερίδα. Μπορεί να μην μπήκε στην τελευταία σελίδα αφού δεν δεσμεύτηκες πως θα γράφεις κάθε Κυριακή, μπήκε όμως στη σελίδα των άρθρων". Κλείσαμε το τηλέφωνο και λίγο μετά ξαναπήρε. "Είχες δίκιο", μου είπε, μαζί με κάποια "γαλλικά".
Ο Σταύρος είχε εκρηκτικό χιούμορ. Προσωπικά το χαιρόμουν. Είπαμε από τότε ότι πρέπει να βρούμε κάποιον τρόπο συνεργασίας, ενδεχομένως κάθε δεύτερη Κυριακή, αλλά το αφήσαμε εκεί. Υποσχεθήκαμε ο ένας στον άλλο να τα ξαναπούμε, αλλά...
Όταν ο Στρατής μου είπε πως ο Σταύρος θα έχει άρθρο για την Παιδεία στα "Ενθέματα", χάρηκα και είπα να του κάνω έκπληξη βάζοντάς τον στο διαφημιστικό. Η ζωή, όμως, είχε άλλα σχέδια... Ο Σταύρος έφυγε... Από αντίδραση, ως φόρο τιμής, δεν άλλαξα το διαφημιστικό, σαν να μην ήθελα να αποδεχθώ την επώδυνη απώλεια ή σαν να ήθελα να γνωρίζουν όλοι πόσο τον εκτιμούσαμε στην "Αυγή"...
"Να ελέγξουμε την κυβέρνηση, ακόμη και τη δική μας κυβέρνηση" έγραφε ο Σταύρος Κωνσταντακόπουλος στο άρθρο του στην "Αυγή" (8.2), "γιατί οι άνθρωποι δεν είναι αδιαφοροποίητα καλοί ή κακοί. (...) Οι άνθρωποι κατορθώνουν να λειτουργήσουν με τη μέγιστη δυνατή επάρκεια όταν ελέγχονται".
Ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, ως αριστερός, ως θεωρητικός της πολιτικής, φοβόταν αυτό που μας έμαθε ο γερο-Μίχελς: "Ο σιδηρούς νόμος της ολιγαρχίας", εννοώντας τη βαθμιαία γραφειοκρατικοποίηση των κομμάτων εξουσίας, και εφιστούσε από την πρώτη στιγμή την προσοχή. "Ξέρουμε πως το μέγεθος και η πολυπλοκότητα των προβλημάτων της χώρας μας, αλλά και το επείγον της επίλυσής τους, διευκολύνουν την εναπόθεση της επίλυσής τους στα χέρια λίγων ειδικών".
Ο Σταύρος έχει κατακτήσει σημαντική θέση στο βιβλίο της μνήμης μας...
Σταύρος Καπάκος
