Όταν αξιώνεις ευθύνες από τους άλλους, πρέπει ν' αποδέχεσαι και τις δικές σου
(Σόλωνας, σε μετ. Πλωρίτη)
Στους προγραμματικούς στόχους των θέσεων της πλειοψηφίας της Κ.Ε. προτείνω να προστεθούν:
1. Ανεργία: Επιβάλλεται να ιεραρχηθεί εντελώς διαφορετικά και να τεθεί στις πρώτες σειρές, τόσο των άμεσων όσο και των διαρκών προτεραιοτήτων μας (της συνολικής δράσης του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, αλλά και κάθε πολιτικής κίνησής μας.
Τι μπορούμε να πούμε σε 1.500.000 ανέργους πολίτες;
Η αποκατάσταση στα κατώτατα μεροκάματα, μισθούς και συντάξεις είναι πράξη δίκαιη, αλλά και σχετικά «εύκολη».
Όμως, για τις 850.000 θέσεις εργασίας που «χάθηκαν» από τις δεξιές - μνημονιακές πολιτικές, η αποκατάσταση απαιτεί:
α) Συνολικό και πολύχρονο πρόγραμμα οικονομικής ανασυγκρότησης.
β) Ριζικά αντίθετους ρυθμούς αύξησης του ΑΕΠ.
γ) Οικονομικούς πόρους σημαντικούς, που δεν μπορώ να προσδιορίσω.
Η πολιτική ιεράρχηση, καθώς και η μεθοδολογία που ακολουθήσαμε, π.χ. για την αλληλεγγύη, μπορούν να αποτελέσουν «καλό δρόμο» και για την ανεργία. Όχι όμως «αργότερα», αλλά «χθες»!
2. Διαφθορά: Αξιολογώντας την έκταση και σοβαρότητά της ως σοβαρού πολιτικού προβλήματος, να χαράξουμε τις βασικές κατευθύνσεις της πολιτικής μας για την αντιμετώπισή του, τόσο στην κοινωνία όσο και μέσα στο κόμμα. Διαφάνεια και λογοδοσία μέσα στο κόμμα για όλους και για όλα!
Διαφάνεια και λογοδοσία από το κόμμα προς την κοινωνία για όλα!
Διαφάνεια και λογοδοσία σε όλους τους τομείς της κοινωνίας.
(Διαφορετικά «μπορεί να βρεθεί ο Μαυροφόρος με τρεις εξωχώριες εταιρείες).
3. Τι θέλουμε και τι κάνουμε στις συνδικαλιστικές οργανώσεις: Το πρόβλημα αυτό «έμεινε στο ράφι» στην πορεία προς τη Συνδιάσκεψη του Νοεμβρίου. Ανάλογη αντιμετώπιση έχει και στην πορεία προς το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ.
Η πρόταση: Ευθύς μετά το Συνέδριο, με ευθύνη των νέων οργάνων, ν' ανοίξει συγκροτημένα ο πολιτικός διάλογος στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Πολιτικός διάλογος, με σεβασμό στην αυτονομία των συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά με «αρχή, μέση και τέλος» στο σύνολο του ΣΥΡΙΖΑ και όχι άλλες «αναθέσεις σε Τμήματα και Παρατάξεις»!
Ένα συνοπτικό σχόλιο ως προς το κείμενο από το Αριστερό Ρεύμα (αριστερή πλατφόρμα) με τίτλο «10. Για την ανασυγκρότηση, ανάπτυξη και αντεπίθεση του Εργατικού Κινήματος».
Κατά τη γνώμη μου η ηγετική ομάδα του «Αριστερού Ρεύματος» κάνει επίδειξη στρουθοκαμηλισμού! Οι πρακτικές της, τόσο στο Τμήμα Εργατικής Πολιτικής όσο και στην «ηγεσία» της Αυτόνομης Παρέμβασης (δηλαδή σε δυο κρίκους όπου έχει πολύχρονη και απόλυτη κυριαρχία) παραπέμπουν σε πρακτικές τύπου... ΕΣΑΚ-Σ του 1983! Σε πολλές περιπτώσεις οι πρακτικές τους εμφανίζουν τους κρίκους αυτούς ως «βραχίονες» του Αριστερού Ρεύματος.
Το βιωματικό δίλημμα: Δημοκρατία ή δικτατορία των μηχανισμών;
1. Έχοντας και προσωπική εμπειρία και ευθύνη από λειτουργία μηχανισμών, π.χ. όντας μέλος στο ΚΚΕ, αλλά και με την α ή β συμμετοχή μου στο (παλαιό Αριστερό Ρεύμα), ίσως δεν είμαι ο «αναμάρτητος» που δικαιούμαι να «πετροβολήσω». Ή μήπως ισχύει και το αντίθετο;
2. Παραθέτω τη γνώμη του σ. Γ. Δραγασάκη (Εποχή, 25.11.12), η οποία απαντά με σαφήνεια στο πρόβλημα.
3. Ορισμένα προσωπικά βιώματα που οδηγούν σε «όχι αισιόδοξες» προβλέψεις:
α) Η εμπειρία μου στη διαδικασία συγκρότησης του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ. Αναφέρομαι στη συνέλευση και όσα ακολούθησαν από τις 23.2.13.
β) Η εμπειρία (και η ευθύνη που μου αναλογεί) στη συγκρότηση της «νέας» Νομαρχιακής Επιτροπής Χρηματοπιστωτικού Τομέα. Ένα σημείωμά μου δίνει μια εικόνα, όπως τη βίωσα (και το επισυνάπτω για όσες, όσους έχουν διάθεση και κουράγιο).
γ) Η εμπειρία (και ευθύνη που μου αναλογεί) ως μέλους της Συντονιστικής Γραμματείας της Π.Κ. ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, στην Εθνική, Eurobank, Ενοικιαζόμενοι.
Ι. Αφήνω τη διαδικασία «εκλογής» και «συγκρότησης σε σώμα» της Γραμματείας, για να μη θεωρηθεί ως προσωπικός υποκειμενισμός.
ΙΙ. Είμαστε 13μελής Συντονιστική Γραμματεία και γεννάται το ερώτημα: Ποιο είναι το πολιτικό έργο μας από τις αρχές Δεκεμβρίου 2012 μέχρι σήμερα;
Αν αυτή είναι η «μικρογραφία του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ» σε μια Πολιτική Κίνηση με πάνω από 100 μέλη, σε τόσο κρίσιμες εξελίξεις, τότε δεν δικαιούμαι να είμαι αισιόδοξος.
Να μην παραθέσω αναλυτικά τη «συλλογική» και «ατομική» δράση μας.
Να μείνω σε τρία σημεία μόνο, που εσείς τα αξιολογείτε ανάλογα:
α) Οργανώσαμε γενική συνέλεση της Π.Κ. με μόνο θέμα «τα προβλήματα με την επανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την ανάλογη δράση μας ως Πολιτικής Οργάνωσης», ζήτημα σοβαρό, επίκαιρο, για το οποίο είχαμε σοβαρές δυνατότητες ως Π.Κ.
Η συζήτηση, όμως, υπονομεύτηκε με τη διανομή «έγγραφης κριτικής της Γραμματείας προς τον σ. Τσίπρα" (σ.σ.: έγγραφο κείμενο το οποίο δεν είχε συζητηθεί στη Γραμματεία).
β) Διαπιστώνεται (πώς, από ποιους;) ότι υπάρχει ανάγκη να «συζητήσουμε τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τον χρηματοπιστωτικό τομέα, καθώς υπάρχουν ερωτήματα, συγχύσεις στα μέλη μας». Η πρόταση από την πλειοψηφία ήταν: να οργανωθεί κοινή συνέλευση όλων των Π.Κ. στις τράπεζες και να καλέσουμε τους σ. Μηλιό, Τόλιο και τον κ. Βουρλιώτη (;) (που είναι στέλεχος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ)!
γ) Το γεγονός ότι από τις αρχές Δεκεμβρίου έως σήμερα δεν οργανώσαμε ούτε ένα νέο μέλος στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ ουδόλως απασχόλησε το Πολιτικό Όργανο της Συντονιστικής.
Όχι μόνον αυτό, αλλά και οι επίμονες προτάσεις να επικοινωνήσουμε πολιτικά (και όχι με sms) με όσα μέλη δεν συμμετέχουν στις γενικές συνελεύσεις της Π.Κ. έμειναν στο «ράφι»! Η παραλυτική εσωστρέφεια, με τη λειτουργία «κόμματος μέσα στο κόμμα», είναι συνέπεια της δράσης των μηχανισμών.
Κατά τη γνώμη μου η ανακήρυξη του «μηχανισμού της διαφοροποίησης», που βάζει τον στόχο «πάνω από τις ανάγκες της κοινωνίας», πού οδηγεί;
Όταν η διαφοροποίηση γίνεται αυτοσκοπός, τότε δεν υπάρχει Αριστερά.
Συντρόφισσες, σύντροφοι,
Στο κάθε μέλος εναπόκειται ένα (μικρό, φυσικά) μέρος ευθύνης για ανατροπή των μηχανισμών.
Για Δημοκρατία μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και
Για Δημοκρατία από τον ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ προς την κοινωνία.
«Ενιαίο, δημοκρατικό κόμμα σημαίνει
ανιδιοτέλεια. Σημαίνει ότι δεν έχω
προσωπική ατζέντα. Σημαίνει ότι δεν έχω
προσωπικές φράξιες, τις οποίες κρατώ κλειστές...»
* Ο Μανόλης Μαυροφόρος είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ
