Του Χρήστου Στάικου
Το 2010, όταν ψηφίστηκε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, δεν είχαμε μπει ακόμα τόσο βαθιά στη δίνη της πρωτοφανούς πολύπλευρης κρίσης που βιώνουν η κοινωνία και η χώρα. Από τότε, μέρα με τη μέρα, μέτρο με το μέτρο,"μεταρρύθμιση με τη μεταρρύθμιση", η μνημονιακή πολιτική μετατρέπεται σε μνημονιακό καθεστώς.
Δεν ζούμε λοιπόν σε μέρες όπου μπορούμε να συζητάμε περισσότερο ή λιγότερο χαλαρά για πρόσωπα και τον πιθανό συμβολισμό τους για το προεδρικό αξίωμα, ώστε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να μιλάμε για τυχόν συναινέσεις, καθώς αυτό που κρίνεται είναι να μη μετατραπεί το Μνημόνιο σε καθεστώς με μία παράταση του βίου αυτής της κυβέρνησης. Και επειδή η κουβέντα για την προεδρική εκλογή άνοιξε αμέσως μετά την ήττα της κυβέρνησης στις ευρωεκλογές, και την άνοιξε η ίδια διά στόματος πρωθυπουργού λέγοντας ότι είναι απαραίτητη η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας για να συνεχίσει η ίδια απρόσκοπτα την πολιτική της, μετατρέπει αυτομάτως αυτή τη διαδικασία σε ψήφο εμπιστοσύνης.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι, όταν οι ίδιοι συνδέουν την προεδρική εκλογή με τη συνέχιση της πολιτικής τους, όποιος βουλευτής ψηφίσει για Πρόεδρο από αυτή τη Βουλή υιοθετεί αυτή τη λογική και κρατάει ζωντανή την κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου. Δεν έχουν βέβαια τους 180, αλλά κάνουν το παν για να τους βρουν.
Πρώτιστο λοιπόν καθήκον αυτής της περιόδου για την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ, που ενδιαφέρεται να σταματήσει αυτό τον κατήφορο και να δώσει ελπίδα και προοπτική στην κοινωνία, είναι να αποτραπεί αυτή η εκλογή. Γι' αυτό χρειάζονται εκλογές... χθες. Εκλογές λύτρωσης και αλλαγής με απώτερη ημερομηνία αυτή που συνδέεται με τη μη εκλογή Πρόεδρου, άρα το αργότερο την άνοιξη, ώστε να ξεκινήσει παράλληλα από τη χώρα μας το ντόμινο των εξελίξεων για αριστερές και προοδευτικές κυβερνήσεις ελπίδας και ανατροπής της υφιστάμενης πολιτικής της λιτότητας και της συρρίκνωσης της δημοκρατίας στην Ευρώπη, καθώς έρχονται εκλογές και στην Ισπανία μέσα στο 2015 και θα βοηθήσουν καταλυτικά τις αντίστοιχες δυνάμεις σε αυτή την κατεύθυνση.
Σε αυτό το πλαίσιο, ως ΣΥΡΙΖΑ οφείλουμε να πορευθούμε όπως πορευθήκαμε μέχρι τώρα στο πεδίο της αντίστασης και των αγώνων, καθώς και των συμμαχιών σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο, έχοντας και ως τελευταίο παράδειγμα τα μέτωπα που συγκροτήσαμε για τη ΔΕΗ, τα δάση και τους αιγιαλούς.
Χρειάζεται αυτοπεποίθηση γι' αυτά που έχουμε κάνει και, καθώς έχουμε κατακτήσει σε μεγάλο βαθμό την ηγεμονία των ιδεών και της πολιτικής πρακτικής, μπορούμε να προχωρήσουμε με σύνεση και νου στις συμμαχίες που θα αποτρέψουν την προεδρική εκλογή, συμμαχίες έντιμες και καθαρές σε προγραμματική και αξίοπιστη βάση, χωρίς να γίνουμε προφανώς πλυντήριο, που θα μας οδηγήσουν σε εκλογές για έναν αυτοδύναμο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αντιστραφεί η πορεία των πραγμάτων. Και δεν χρειάζεται καν να συμμαχήσουμε με τον διάβολο.
* Ο Χρήστος Στάικος είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ
