Αγαπητή Ευγενία,
Τις τελευταίες ημέρες ζήσαμε όλη την γκάμα των συναισθημάτων. Κατάπληξη, σοκ, φόβο, ανατριχίλα, αγανάκτηση και οργή, συγκίνηση, αγωνιστική ανάταση και αλληλεγγύη, πείσμα και διάθεση αντίστασης...
Η παγωνιά που έφερνε στην ψυχή το σκοτάδι, σαν να διαλυόταν από τις θερμές εκδηλώσεις του λαϊκού ξεσηκωμού, από το κίνημα αλληλεγγύης. Ο κίνδυνος για τη δημοκρατία και τους θεσμούς της αναρρίπισε μνήμες αγώνων στους οποίους μάτωσαν γενιές και γενιές αγωνιστών και αγωνιστριών. Οι πολίτες κατάλαβαν από την πρώτη στιγμή τι διακυβεύεται και πήραν πάνω τους την υπόθεση. Η ΕΡΤ έγινε η λυδία λίθος του δημοκρατισμού και ο καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων. Όσοι φωτοσβέστες εμπνεύστηκαν την άνευ προηγουμένου κίνηση να ακυρώσουν τη δημόσια ραδιοτηλεόραση ίσως δεν υπολόγισαν τις αντιδράσεις, έτσι ανεπαρκέστατοι πολιτικά που είναι. Η πράξη τους αυτή είναι εμποτισμένη από ταξικό μίσος και ολοκληρωτική αντίληψη.
Ο επικεφαλής της διπλωματίας και η επικεφαλής του τουρισμού έχουν αντιληφθεί τον κίνδυνο απώλειας διπλωματικού κεφαλαίου, τη βλάβη που έχει υποστεί η εικόνα της χώρας διεθνώς, αυτό που λέμε ήπια ισχύς; Ήταν οδυνηρό να βλέπεις το σκάνδαλο που δημιούργησε η κυβερνητική παρέμβαση σε σχέση με την ΕΡΤ, να είναι στα top news των μεγαλύτερων δικτύων του κόσμου. Πάλι η Ελλάδα να απασχολεί με αρνητικό τρόπο. Αγία Παρασκευή και πλατεία Ταξίμ με πάρκο Γκεζί χέρι-χέρι. Έλεος!
Ζητούμε την ανάκληση της ταπεινωτικής για τον πολιτισμό και τη δημοκρατία ενέργειας. Δεν μπορώ να σκεφτώ τι θα κάνουμε χωρίς τα δημόσια μίντια. Τουλάχιστον μπορούσαμε να περάσουμε κάποια θέματα που αφορούσαν τις διεκδικήσεις των γυναικών. Δεν είναι τυχαίο που ο Σύνδεσμος για τα Δικαιώματα της Γυναίκας βράβευσε φέτος την ΕΡΤ για το πρόγραμμά της στον τομέα της ψυχαγωγίας. Πάντοτε, παρά τις επεμβάσεις των κυβερνώντων, οι φεμινιστικές οργανώσεις προσέβλεπαν στα δημόσια ραδιοτηλεοπτικά μέσα, που άλλωστε έχουν ως αποστολή να διακονούν τις αξίες της ισότητας των φύλων και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο παιδευτικός ρόλος τους είναι αυτός που θα μας λείψει, παρά τα όποια φάουλ. Τουλάχιστον είχαμε το έδαφος να απαιτήσουμε ίση μεταχείριση. Τώρα, σε εποχή παρακμής και οπισθοδρόμησης, βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας να μειώνονται οι μοχλοί πίεσης και οι θεσμοί, που υπό όρους μπορούν να γίνουν φιλικοί στα δικαιώματα των γυναικών.
Ασφαλώς, όλο τον καιρό είχαμε συγκεντρώσει διάφορα παράπονα για τη λειτουργία τους, ακριβώς διότι ο πήχης των απαιτήσεων είναι υψηλός για τα δημόσια μέσα ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. Όμως δεν μπορούν αυτά να συμψηφίσουν την πράξη της κατάργησης. Αυτή η πράξη δεν έχει αντίβαρο.
Και ξέρεις κάτι; Δεν μας ενδιαφέρει αν υπάρχει οδηγία της τρόικας. Εμείς ξέρουμε την υπεύθυνη ελληνική κυβέρνηση και τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, ο οποίος μίλησε με μίσος για το μέσον και τους εργαζόμενους-ες, διανθισμένο με περιφρόνηση. Μας θύμισε έτσι τη γνωστή απέχθεια ακραίων κύκλων για τη διανόηση και τους ανθρώπους του πολιτισμού. Και στο σημείο αυτό ανατρίχιασα...
Μας κλέβουν μέρα τη μέρα, αγαπητή μου, την όποια ποιότητα ζωής μάς έχει απομείνει. Μας έχουν λεηλατήσει. Αυτό που δεν μπορούν να βάλουν στο χέρι είναι η σκέψη μας! Και η μαζική λαϊκή αντίδραση το αποδεικνύει.
Αχ, μασκαρά, γκρέκο μασκαρά!
