Του Πέτρου Ι. Μηλιαράκη*
Το «όλον σύστημα», χάριν της συγκυβέρνησης και λόγω των προσεχών εκλογών, επιχειρεί αφήγηση περί «εξόδου της χώρας από το Μνημόνιο». Η αφήγηση όμως αυτή αφορά έσχατο λαϊκισμό που στοχεύει στην εξαπάτηση της μαστιζόμενης από το Μνημόνιο ελληνικής κοινωνίας. Ωστόσο, στην παρούσα φάση ισχύουν τα παρακάτω, που δεν αφορούν μόνο το ελληνικό χρέος, αλλά το συνολικό φαινόμενο του ευρωσυστήματος-μακροσυστήματος.
Η «γραμμή στήριξης» σημαίνει νέο Μνημόνιο
Η «πιστωτική γραμμή» την οποία «προέκρινε» το Eurogroup ως διάδοχο σχήμα του Μνημονίου είναι εξαιρετικώς «αυστηρή» εκδοχή προληπτικής στήριξης.
Η «γραμμή» αυτή (Enhanced Conditions Credit Line - ECCL) επιχειρεί την «αλλαγή του όρου» του «Μνημονίου». Έτσι όμως, κατ' ουσίαν η «αλλαγή ορολογίας» συνιστά απόπειρα εξαπάτησης σε επικοινωνιακό επίπεδο της κοινής γνώμης.
Ωστόσο, το Μνημόνιο είναι πάντα εδώ. Και είναι πάντα εδώ καθόσον η μνημονιακή πολιτική έχει εγκαθιδρύσει σειρά νομοθετημάτων. Ως εκ τούτου: ο ισχυρισμός της συγκυβέρνησης ή όποιου άλλου ισχυρίζεται ότι η Ελλάδα «εξέρχεται από το Μνημόνιο» ή ομιλεί για τη «μεταμνημονιακή εποχή», αφορά έσχατο λαϊκισμό που εξαπατά τον ελληνικό λαό. Και εξαπατά τον ελληνικό λαό ένας τέτοιος αβάσιμος ισχυρισμός, γιατί αφενός μεν επιμελώς αποκρύπτει το «τι» σημαίνει «γραμμή στήριξης» (ECCL) και αφετέρου γιατί επιτηδείως αποσιωπά «ποιοι» μνημονιακοί νόμοι καταργούνται! Οι μνημονιακοί όμως νόμοι όχι μόνο δεν καταργούνται, αλλά και ενισχύονται περαιτέρω, με αιχμή τα ασφαλιστικά και εργασιακά δικαιώματα του ελληνικού λαού.
Συνεπώς, η «γραμμή στήριξης» είναι η «άλλη όψη» του αυτού νομίσματος, του Μνημονίου.
Η «άλλη όψη» του ευρωσυστήματος
Ο Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, που σήμερα «ηγείται» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διετέλεσε επί μακρόν και πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου. Όταν λοιπόν απευθύνεται προς τον ελληνικό λαό, θα πρέπει να είναι ιδιαιτέρως προσεκτικός, γιατί πρέπει κατ' αρχάς να λογοδοτήσει για τη δική του «φούσκα» που αφορά το Λουξεμβούργο. Το Λουξεμβούργο, κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 31 Μαρτίου 2014 είχε συνολικό εξωτερικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) που ανερχόταν στο αστρονομικό ύψος των 3.472.282.000.000 δολ. Δηλαδή, το χρέος αυτό αντιστοιχεί στο 3.443% του ΑΕΠ! Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται το στοιχείο αυτό, είναι απολύτως ακριβές! Παραδεκτώς δε προσμετράται το δημόσιο με το ιδιωτικό χρέος, γιατί ακριβώς συναρτάται με το ΑΕΠ. Ο κάθε πολίτης δε του Λουξεμβούργου οφείλει 3.696.467 δολ. εν όψει του συγκεκριμένου χρέους!..
Κατά τον αυτό χρόνο (31 Μαρτίου 2014), η «Ελλάδα των Μνημονίων» είχε δημόσιο και ιδιωτικό εξωτερικό χρέος που ανερχόταν συνολικά στο ύψος των 574.920.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 174% στο ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 47.636 δολ. Αυτά συμβαίνουν ως προς το πλούσιο Λουξεμβούργο και τη φτωχή Ελλάδα. Ας δούμε όμως τι συμβαίνει σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πρώτη την «επικυρίαρχη» Γερμανία.
Η Γερμανία έχει χρέος της τάξης των 2.851.467.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 142% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 57.755 δολ. Η Γαλλία έχει χρέος της τάξης των 2.556.980.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 182% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 74.619 δολ. Η Ολλανδία (Κάτω Χώρες) έχει χρέος της τάξης των 2.526.895.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 344% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 226.503 δολ. Η Ιταλία έχει χρέος της τάξης των 2.748.126.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 108% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 36.841 δολ. Η Ισπανία έχει χρέος της τάξης των 1.283.184.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 167% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 52.045 δολ. Το Βέλγιο έχει χρέος της τάξης των 1.286.918.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 266% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 113.603 δολ. Η Αυστρία έχει χρέος της τάξης των 820.010.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 200% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 90.128 δολ. Η Φινλανδία (χώρα του Όλι Ρεν) έχει χρέος της τάξης των 577.700.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 155% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 68.960 δολ.
Η «άλλη όψη» του μακροσυστήματος
Η προαναφερόμενη «φούσκα» (που όλως ενδεικτικώς παρατίθεται στο παρόν κείμενο) είναι και μέρος της παγκόσμιας «φούσκας». Ειδικότερα για χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και για τρίτες χώρες προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, την 31 Μαρτίου 2014 το συνολικό δημόσιο και ιδιωτικό εξωτερικό χρέος καταγράφεται ως εξής:
Για τη Σουηδία (που είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός ευρώ) το χρέος είναι 1.145.785.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 187% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 91.487 δολ. Για τη Δανία (που είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός ευρώ) το χρέος είναι 593.221.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 180% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 101.084 δολ. Για την Ελβετία (που είναι χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκτός ευρώ), το χρέος είναι 1.610.897.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 229% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 154.063 δολ. Για τη Νορβηγία (που είναι χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκτός ευρώ), το χρέος είναι 737.118.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 141% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 131.220 δολ. Τέλος, πρέπει να γίνει αναφορά (λόγω της θέσης του στην παγκόσμια οικονομία) και στο Χονγκ Κονγκ, του οποίου το χρέος είναι 1.231.233.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 334% του ΑΕΠ και στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 105.420 δολ. Περαιτέρω:
Άξια παρατήρησης είναι τα εξαιρετικά πρόσφατα δεδομένα της 5ης Νοεμβρίου 2014 που αφορούν δύο χώρες, σημεία αναφοράς στην παγκόσμια οικονομία. Αναφορά γίνεται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (ΗΠΑ) και στο Ηνωμένο Βασίλειο (Μεγάλη Βρετανία) που είναι κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης εκτός ευρώ. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες αξιοσημείωτο είναι ότι το δημόσιο και ιδιωτικό εξωτερικό χρέος ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 17.905.700.904.337,71 δολ. που αντιστοιχεί στο 106% του ΑΕΠ, ενώ στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 56.096 δολ. Την ίδια στιγμή (5 Νοεμβρίου 2014), στο Ηνωμένο Βασίλειο το δημόσιο και ιδιωτικό εξωτερικό χρέος ανέρχεται στο αστρονομικό ποσό των 2.555.615.000.000 δολ., που αντιστοιχεί στο 90% του ΑΕΠ, ενώ στον κάθε πολίτη αναλογεί χρέος 39.499 δολ.
Η διαχείριση της κρίσης
Τα προαναφερόμενα καταγράφουν ζοφερή και ακραία κατάσταση στο ευρωσύστημα και το μακροσύστημα. Καταδεικνύουν δε την «άλλη όψη» του νομίσματος.
Προκειμένου για το ευρωσύστημα, η έλλειψη της προϋπόθεσης της πολιτικής ενοποίησης (έλλειψη κρατικής οντότητας), καθιστά το εγχείρημα πρωτοφανές στην παγκόσμια Ιστορία! Επιβάλλεται όμως εν όψει των προαναφερομένων η πολιτική αντιμετώπιση του ζητήματος, ώστε να μην περιέλθει σε περιδίνηση το ευρωσύστημα και δι' αυτού το μακροσύστημα.
Η προαναφερόμενη «φούσκα» του όλου συστήματος καθιστά επιβεβλημένη την άμεση και ριζική αντιμετώπιση της όλης κατάστασης.
Η επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για τη δημιουργία μιας ευρωπαϊκής διάσκεψης για την αντιμετώπιση του χρέους, συνολικά στην Ευρωζώνη, θα αποδειχθεί το αναγκαίο forum για την επίλυση των προβλημάτων που έχουν σωρευθεί.
* Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια (E.C.H.R. / GC-EU). Είναι μέλος της Γραμματείας του Τμήματος Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ
