Πλήρης αίματος και πόνου, η τελευταία πράξη του δράματος. Όπως σε όλα τα δράματα, έτσι και σ' αυτό της σχέσης τρόικας-κυβέρνησης. Με την αγωνία να κορυφώνεται λεπτό προς λεπτό και το ερωτηματικό για το τέλος να γίνεται όλο και πιο έντονο.
Διαβουλεύσεις επί διαβουλεύσεων μεταξύ πρωθυπουργού και αντιπροέδρου, μεταξύ υπουργών και πρωθυπουργού, και πάλι μεταξύ πρωθυπουργού και αντιπροέδρου, νέες διαβουλεύσεις ή τηλεδιασκέψεις μεταξύ υπουργών και εκπροσώπων της τρόικας για να ακολουθήσουν κι άλλες διαβουλεύσεις μεταξύ πρωθυπουργού και αντιπροέδρου, και με τα μαχαίρια να μπήγονται όλο και πιο βαθιά στα πλευρά της εκπνέουσας κυβερνητικής πλειοψηφίας.
«Γίνονται διορθώσεις σε λάθη», ομολογεί στέλεχος της ΝΔ , εκ των προθύμων να εκλαϊκεύουν στα τηλεοπτικά πλατό την κυβερνητική παλίρροια και να απαριθμούν τα καλά για τους εξαθλιωμένους αλιείς της-κατά κύματα-καταστροφής που τους κτυπάει. Και τι λάθη είναι αυτά; Ψιλοπράγματα:
*Η ακύρωση της κατά δόσεις εξόφλησης των απίστευτων για τα μεταμεσαιωνικά δεδομένα φορολογικών βαρών που φορτώθηκαν στους πολίτες μιας ευρωπαϊκής χώρας.
*Η υποχώρηση μισθών και συντάξεων σε επίπεδα κάτω του πάτου, όπως τουλάχιστον τον έχει ορίσει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, του βαρελιού.
*Η εξάλειψη του όρου «δημόσια υγεία» ούτως ώστε να επιβιώνει μόνο όποιος έχει γερά δόντια κι είναι ικανός να εργαστεί κατά τα πρότυπα επιλογής των δούλων για τις φυτείες των νότιων πολιτειών της προ-εμφυλιοπολεμικής Αμερικής.
*Η κατάργηση του δικαιώματος της απεργίας με την προσμονή της πλήρους εκποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων και εθνικού πλούτου, ή της δήμευσής τους κατά τα προβλεπόμενα από τα μνημόνια (ας μην ξεχνάμε τις ρήτρες, με τις οποίες συνετάχθησαν και ψηφίστηκαν με, κατά τα άλλα, πατριωτική συνείδηση).
*Ο προσδιορισμός της απόστασης μεταξύ «πρωτογενούς πλεονάσματος» και «δημοσιονομικού κενού», ο οποίος δίνει τη δική του ανατριχιαστική διάσταση στους διθυράμβους περί του τέλους της εποχής των μνημονίων.
Παρόμοιο και το δράμα στις σχέσεις των δυο κυβερνώντων κομμάτων, όπου το ένα κατηγορεί το άλλο για επίδειξη λιγότερης ανδρείας στον υπέρ των δανειστών αγώνα, ενώ και οι αποκαλύψεις περί της περί πατριωτισμού αντίληψης ενός άλλου, πρώην κυβερνητικού εταίρου, του Γιώργου Καρατζαφέρη, κάνουν το μυαλό του υποψιασμένου πολίτη να σκοτεινιάζει στη σκέψη «τι έχει να αποκαλυφθεί ακόμα…»
Ο,τι και αν αποκαλυφθεί, γεύση έχει πάρει από καιρό τώρα ο κάθε μη αφελής. Από το ποδόσφαιρο και τα καθαρά πρωταθλήματά του, μέχρι τη διαλεύκανση της λίστας (και άλλων παρομοίων) Λαγκάρντ και τον υπέρ της διάσωσης της χώρας αγώνα της κρατούσας πολιτικής τάξης.
Υπό το βάρος όλων αυτών, η υπό την έγκριση Βενιζέλου κυβέρνηση Σαμαρά πασχίζει να κερδίσει την έγκριση των ανωτέρων του προέδρου του υπολοίπου ΠΑΣΟΚ για ένα υπόλοιπο «ο,τι προαιρείσθε». Με τα υπόλοιπα όμως, ουδείς έχει τη διάθεση να ασχοληθεί. Ούτε φίλιες των δανειστών δυνάμεις, ούτε ενάντιες.
Το μέλλον είναι αυτό που μετράει και κυρίως ποιοι, πώς, και σε ποιων μέρος επενδύουν. Επανάληψη: Ποιοι, πώς, και σε ποιων μέρος επενδύουν.
