Του Παναγιώτη Ιωακειμίδη*
Στην "Αυγή" της Κυριακής 2.11.2014 δημοσιεύσατε άρθρο των Σταύρου Κοντονή και Δημήτρη Μπελαντή με τίτλο «Σκέψεις για την πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ στη Δικαιοσύνη». Αυτό είναι το θέμα που μας απασχολεί στα δικαστήρια, η καθυστέρηση να επεξεργαστούμε πολιτικές για τα δικαστήρια και τη Δικαιοσύνη και το άρθρο των συντρόφων είναι μία καλή αρχή.
Να μου επιτρέψουν όμως να εκφράσω κάποιες σκέψεις για το θέμα και κάποιες διαφωνίες, οι οποίες ίσως να μην είναι μόνο δικές μου. Στην οπτική των συντρόφων στη Δικαιοσύνη υπάρχουν μόνο οι δικαστές και οι δικηγόροι, ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα δικαστήρια σήμερα δεν έχουν βάλει λουκέτο μόνο από τη φιλοτιμία των δικαστικών υπαλλήλων και κάτι αντίστοιχο πρέπει να συμβαίνει στις φυλακές με τους σωφρονιστικούς υπαλλήλους.
Αυτό το οποίο είναι το ζητούμενο για τη Δικαιοσύνη είναι η απεξάρτησή της από την κυβερνητική εξουσία, η οποία διορίζει την ανώτατη διοίκηση και η οποία κρατάει τις τύχες όλων των δικαστών σε ζητήματα προαγωγών κυρίως αλλά και εργασιακών σχέσεων. Με αυτό τον τρόπο η εκάστοτε κυβέρνηση εξαρτά τη Δικαιοσύνη για ευνόητους λόγους. Η διαφωνία μας είναι στην πρόταση που γίνεται, αναφορικά με την επιλογή των ανωτάτων διοικήσεων και αγνοήθηκαν οι προτάσεις πολυπληθούς ομάδας συνέδρων δικαστικών υπαλλήλων στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ οι οποίες έχουν κατατεθεί στα πρακτικά του συνεδρίου. Επαναφέρω μόνο τις προτάσεις στις οποίες κατέληγε το κείμενο.
Προτάσεις για τη σωστή λειτουργία των δικαστηρίων
Αποσύνδεση της Δικαιοσύνης από την ποσοτικοποίηση και τη φοροεισπρακτική λογική που έχει επιβληθεί μέσα από μία σειρά νομοθετημάτων σύμφωνων με τα Μνημόνια.
Πλήρης λειτουργική ανεξαρτησία της Γραμματείας των Δικαστηρίων από τους δικαστές στα θέματα που αφορούν τη γραμματεία. Να υπάρχει πλειοψηφική συμμετοχή των υπαλλήλων στα υπηρεσιακά δικαστικά συμβούλια.
Αναφορικά με την εκλογή των διοικήσεων των ανωτάτων δικαστηρίων να εκλέγονται από την Ολομέλεια του ανωτάτου δικαστηρίου, με αντιπροσωπευτική συμμετοχή των δικηγόρων, εκλεκτορικού σώματος καθηγητών νομικών σχολών και αντιπροσωπευτική συμμετοχή των δικαστικών υπαλλήλων μέσω της Ομοσπονδίας Δικαστικών Υπαλλήλων Ελλάδας.
Σχετικά με την εκλογή των άλλων δικαστικών διοικήσεων προτείνεται να γίνεται από την ολομέλεια των δικαστών του δικαστηρίου και αντιπροσωπευτική συμμετοχή δικηγόρων και εργαζομένων στα δικαστήρια.
Διοίκηση δικαστηρίων
Η διοίκηση του δικαστηρίου σήμερα γίνεται από τους δικαστές που έχουν επιλεγεί σε κάθε δικαστήριο και το ερώτημα είναι μπορεί ένας δικαστής να διοικήσει το δικαστήριο; Είναι καλός νομικός, το σέβομαι, και το έχει σπουδάσει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν έχει σπουδάσει διοίκηση και δεν γνωρίζει τα συστήματα διοίκησης, ενώ στη Γραμματεία υπάρχουν δικαστικοί υπάλληλοι με γνώσεις και πτυχία Οργάνωσης και Διοίκησης. Επίσης ο δικαστικός υπάλληλος ζει τη ζωή των δικαστηρίων καθημερινά και έχει την κατάλληλη εμπειρία. Γνώσεις και εμπειρία είναι το ανθρώπινο κεφάλαιο που απαιτείται για τα δικαστήρια του 21ου αιώνα. Και ένα τελευταίο στοιχείο είναι ότι ο δικαστικός υπάλληλος είναι περισσότερο γειωμένος με την κοινωνία και για να μην παρεξηγηθώ και οι δικαστές είναι κοινωνικοί άνθρωποι, αλλά η φύση της δουλειάς τους τούς υποχρεώνει να είναι πιο απόμακροι.
Οι σύντροφοι στο κείμενό τους μιλούν για αύξηση των οργανικών θέσεων των δικαστών και δεν με βρίσκουν αντίθετο, αλλά θα πρέπει να γνωρίζουν ότι σήμερα στο Εφετείο Αθηνών οι δικαστές έχουν ξεπεράσει τον αριθμό των δικαστικών υπαλλήλων, σχέση ανορθολογική για την ομαλή λειτουργία του δικαστηρίου.
Με προβληματίζει επίσης η θέση των συντρόφων να μην ωθήσουμε σε πλήρη αυτονόμηση και χειραφέτηση της Δικαιοσύνης. Πιστεύω ότι όταν δημιουργείς ένα θεσμό, φροντίζεις και για τους μηχανισμούς ελέγχου του και τον αφήνεις να λειτουργήσει αυτόνομα.
Γρήγορη και δίκαιη δίκη
Να θυμίσω ότι από το 1987 έως το 1989 ο κλάδος μας είχε ματώσει κυριολεκτικά για να φθάσουμε στην κατάκτηση του ωραρίου στις συνεδριάσεις των δικαστηρίων και όποιος είχε ζήσει το δικαστήριο, να ξεκινάει στις 9 το πρωί και να σταματά την επομένη που θα έμπαινε στην αίθουσα, η νέα σύνθεση το κατανοεί. Είναι ποιοτική κατάκτηση το ωράριο για εμάς και είναι αδιαπραγμάτευτη. Μετρήσεις της Ομοσπονδίας μας έδειξαν ότι το ωράριο δεν ευθύνεται για την καθυστέρηση που υπάρχει σήμερα στην ολοκλήρωση της δίκης που φτάνει τα όρια της αρνησιδικίας, αλλού να ψάξουμε τις αιτίες.
Η αποποινικοποίηση πολλών αδικημάτων και η διοικητική τους αντιμετώπιση είναι μία λύση, η επίλυση πολλών διαφορών εξωδικαστικά, η μηχανοργάνωση των δικαστηρίων και η ορθολογικότερη οργάνωσή τους. Πολύ σημαντικό στα πινάκια να ορίζεται τέτοιος αριθμός υποθέσεων που μπορούν να εκδικαστούν για να μην ταλαιπωρείται ο κόσμος με τις συνεχείς αναβολές.
Πιστεύω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως αυριανή κυβέρνηση στην πατρίδα μας στους δικαστικούς υπαλλήλους θα βρει έναν συμπαραστάτη, για να κατακτήσουμε το κοινό όραμα για δικαιοσύνη στη Δικαιοσύνη, όπως και στον χώρο των φυλακών καθοριστικό ρόλο θα παίξουν οι σωφρονιστικοί υπάλληλοι. Ας προβληματιστούμε λίγο από το σωφρονιστικό σύστημα στη Ρωσία τα πρώτα χρόνια της Οκτωβριανής επανάστασης. Ο Λένιν έκανε τομές που ακόμα και σήμερα δεν έχουν ξεπεραστεί, για πραγματικό σωφρονισμό και όχι για εγκλεισμό, αυτό το οποίο γίνεται σήμερα και έχει τα αντίθετα αποτελέσματα από τα προσδοκώμενα.
Πιστεύω ότι οι καιροί απαιτούν τη σύγκληση συνεδρίου του χώρου του υπουργείου της Δικαιοσύνης για να επεξεργαστούμε εγκαίρως θέσεις και πολιτικές συλλογικά.
* Ο Παναγιώτης Ιωακειμίδης είναι δικαστικός υπάλληλος
