Του Φώτη Νεκτάριου Σαγώνα*
Δύο χιλιάδες είναι λίγες, τι να πω;
5.000 είναι λίγες, πολύ λίγες,
Δώστε χιλιάδες, Κοιν.Σ.Επ στον λαό!»
Παραφράζοντας το στιχάκι του «Ίκαρου», θα μπορούσαμε να στηλιτεύσουμε τους σχεδιασμούς συμφερόντων αγκιστρωμένων στα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας και το πώς αυτές οι σχέσεις διαπλοκής ξεδιπλώνονται μέσω πρόθυμων δημάρχων, περιφερειαρχών, διευθυντών και συμβούλων, οι οποίοι βιάζονται να διαλύσουν δομές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και να τις δωρίσουν σε ιδιωτικά συμφέροντα.
Ο Νόμος 4019/2011 για την κοινωνική οικονομία που καθορίζει τη σύσταση και λειτουργία των Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (Κοιν.Σ.Επ.) στην Ελλάδα εκπλήσσει θετικά, καθώς προωθεί έναν διαφορετικό τρόπο επιχειρηματικότητας όπου ο πλουτισμός δεν είναι ο κύριος στόχος μιας Κοιν.Σ.Επ., αλλά το κοινωνικό όφελος.
Εκ διαμέτρου αντίθετος ιδεολογικά σε σχήματα που οργανώνουν ένα νέο είδος δουλεμπορίου απελπισμένων ανθρώπων, που οδηγούνται, μέσα στην κρίση, σε ανασφάλιστη και εξαρτημένη εργασία στο όνομα του εθελοντισμού, της αλληλεγγύης και ενός αόριστου «κοινού καλού».
«Διαβολικό», θα έλεγε κανείς, το πώς στρεβλώνεται ένα εργαλείο που σχεδιάσθηκε να παράγει κοινωνικό όφελος, για να αξιοποιηθεί ως όπλο ενάντια σε κεκτημένα εργασιακά δικαιώματα αιώνων!
Ένα εργαλείο όμως είναι «εργαλείο» και η χρήση του καθορίζεται από τον χρήστη του. Αν χρησιμοποιηθεί σωστά, παράγει έργο και δίνει αξία στο ίδιο, αλλά και σε όσους το αξιοποιούν. Κι αν το «εργαλείο» έχει ελαττώματα, αυτός που το χρησιμοποιεί άξια τα εντοπίζει και μπορεί να το βελτιώσει δημιουργώντας νέα καλύτερα εργαλεία.
Η κοινωνική οικονομία στην Ελλάδα είναι ένα κρίσιμο ζήτημα στο οποίο μια κυβέρνηση της Αριστεράς οφείλει να τοποθετηθεί ευθέως και να προετοιμαστεί πριν γίνει κυβέρνηση!
Μόνο στην Αττική σήμερα υπάρχουν 350.000 μακροχρόνια άνεργοι και οι 155.000 είναι νέοι. Εάν επιδιώκουμε άμεσες λύσεις, θα έπρεπε η Περιφέρεια Αττικής να αναζητά τρόπους δημιουργίας 70.000 κοινωνικών συνεταιρισμών, καθώς χρειάζονται τουλάχιστον πέντε μέλη για μια Κοιν.Σ.Επ. παραγωγικού σκοπού!
Υπερβολή; Όχι, εάν η θέση μας είναι: Μηδενική ανοχή στην φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό! Εάν είμαστε αποφασισμένοι να ανατρέψουμε τους ταξικούς σχεδιασμούς ενός «καπιταλισμού της καταστροφής». Το πώς; Είναι το ζητούμενο. Τα εργαλεία υπάρχουν. Η βούληση το ίδιο. Μένει η εφαρμογή.
Τι είδους παραγωγικού σκοπού συνεταιρισμοί μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα; Και κατά πόσο μπορεί να είναι δεκάδες χιλιάδες και να παράγουν έργο ικανό για την ταχύτατη ανατροπή του ασφυκτικού κλοιού στον οποίο έχουν παγιδεύσει τον ελληνικό λαό;
Εταιρείες λογισμικού; Φθηνής κινητής τηλεφωνίας; Αξιοποίησης εγκαταλελειμμένων χώρων; Μονάδες βιολογικής υδροπονίας; Παραγωγής ενέργειας; Μετατροπής σπιτικών αποβλήτων σε βιοκαύσιμα; Τουρισμού με εκπαιδευτικό χαρακτήρα που θα αναδεικνύει τα πλεονεκτήματα του ελληνικού πολιτισμού; Πιστοποιημένα αγροτικά προϊόντα;
Εάν το όραμα της κοινωνικής οικονομίας απεγκλωβιστεί από τις αμαρτίες του παρελθόντος του και στραφεί στην ουσία, στο κέντρο, που είναι ο άνθρωπος, ο ελληνικός λαός μπορεί να μεγαλουργήσει!
Και όπως στις οικογένειές μας, στις εργασίες και στις κοινωνικές μας σχέσεις, δεν επιτρέπουμε, δεν αφήνουμε χώρο σε πονηρούς και επικίνδυνους ανθρώπους, το ίδιο, και ακόμη περισσότερο, οφείλουμε και μπορούμε να πράξουμε σε μεγαλύτερη κλίμακα, αλλάζοντας σαθρές και παρασιτικές δομές στην τοπική αυτοδιοίκηση, στο κράτος, στον τρόπο που παράγεται και κατανέμεται ο πλούτος στην Ελλάδα, με εξουσίες στην υπηρεσία των συνανθρώπων μας.
Μηδενική ανοχή στη διαφθορά, στη φτώχεια, στον κοινωνικό αποκλεισμό, με όραμα και προοπτική για τους νέους, για τους άνεργους, για ολόκληρη τη χώρα!
* Ο Φώτης Νεκτάριος Σαγώνας είναι πρόεδρος στην αλληλέγγυα Κοιν.Σ.Επ. «Red Kitchen»
