Η σημερινή συνάντηση Άν. Μέρκελ - Αντ. Σαμαρά στο Βερολίνο είναι πολύ πιθανόν να οδηγήσει σε άμεσες πολιτικές εξελίξεις - ακόμα και σε πρόωρες εκλογές. Ο πρωθυπουργός έχοντας χάσει κάθε ελπίδα πολιτικής επιβίωσης προστρέχει στο μοναδικό του αποκούμπι, την Άν. Μέρκελ, παίζοντας το τελευταίο του χαρτί. Σχέδιό του να στήσει ένα επικοινωνιακό παιχνίδι, μια αφήγηση ότι το Μνημόνιο τελείωσε, το ΔΝΤ φεύγει από την Ελλάδα, η ανάπτυξη έρχεται. Όπως, όμως, και στο Παρίσι, ταξιδεύει με «σημαδεμένη τράπουλα». Είναι πολιτικά απομονωμένος και έχει φανερώσει όλα του τα χαρτιά του - ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνεται να αποτελεί τον «μπαμπούλα για την Ευρωζώνη, ενώ συναντά την Άν. Μέρκελ ως ικέτης και όχι ως πρωθυπουργός...
"Δεν μας συμφέρει..."
Ο υπουργός Οικονομικών Γκ. Χαρδούβελης, που έχει κατ' επανάληψη δηλώσει ότι «η διαγραφή του χρέους δεν αποτελεί επιλογή» [Bloomberg], θεωρεί ότι «είναι εφικτή [μόνο] μια περαιτέρω επιμήκυνση, όπως και η μετατροπή μέρους των δανείων από δάνεια με κυμαινόμενο επιτόκιο σε δάνεια με σταθερό επιτόπιο». Εκτιμά ότι το χρέος είναι βιώσιμο και επιμένει ότι «η Ελλάδα δεν θα χρειαστεί τρίτο πακέτο» [Βήμα, 21.09.14] καθώς «ο κύκλος των Μνημονίων φτάνει στο τέλος του».
Στην ίδια κατεύθυνση και ο πρωθυπουργός, που μιλά για «πιστοποιητικό βιωσιμότητας» [Βήμα, 21.09.14] του ελληνικού χρέους που θα αποτελέσει εγγύηση για την αυτόνομη έξοδο στις αγορές καθώς, όπως διαβεβαιώνει -ως αντιστασιακός...- «δεν θα δεχτώ νέο πρόγραμμα». Εκτίμηση με την οποία δεν φαίνεται να [πολύ]συμφωνεί ο ειδικός σύμβουλος στο γραφείο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σχέσεων του Μαξίμου Μιχ. Πεγκλής [μετέχει της αποστολής στο Βερολίνο], που, σε άρθρο του, σημειώνει: «Το Μνημόνιο μας ζητάει πολλά, αλλά μας αφήνει λίγο 'λάσκα' στην εφαρμογή. Μετά δεν θα έχει 'λάσκα'. Η άποψη περί 'ελευθερίας' μετά το Μνημόνιο είναι εσφαλμένη, βασίζεται στο παρελθόν, αλλά όχι στα ισχύοντα σήμερα. Σε αυτή την προοπτική, προς το συμφέρον της χώρας θα είναι ένα ενδιάμεσο καθεστώς, ειδικό για την περίπτωση της Ελλάδας, που θα διατηρεί μερικά από τα δικαιώματα της 'μνημονιακής χώρας' για την έκπτωση στις υποχρεώσεις που έχουν οι 'κανονικές' χώρες. Η πλήρης ελευθερία δεν μας συμφέρει» [Καθημερινή, 10.08.14]. Στον ζυγό, λοιπόν...
Ανώμαλη προσγείωση
Όλο, όμως, αυτό το κλίμα που καλλιεργούσε το Μαξίμου, προεξάρχοντος του Αντ. Σαμαρά, πέρα από το ότι «υπονομεύεται» από συνεργάτες του, ανάγκασε τους Γερμανούς να παρέμβουν ακυρώνοντας τις, για εσωτερική κατανάλωση, διαρροές. Έτσι:
* Ο εκπρόσωπος της καγκελαρίου Στ. Ζάιμπερτ δήλωσε ότι «δεν αναμένονται αποφάσεις αύριο [σ.σ. σήμερα Τρίτη]. Όλες οι αποφάσεις λαμβάνονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο και όχι σε διμερές».
* Το ΔΝΤ δεν πρόκειται να φύγει από την Ελλάδα μέχρι το 2016 που λήγει το πρόγραμμά του, σύμφωνα με τον επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας [EFSF], Κλάους Ρέγκλινγκ - «πολλά κράτη -μέλη δεν θέλουν να δουν το ΔΝΤ να φεύγει από το ελληνικό πρόγραμμα».
* Το πρόγραμμα του EFSF θα ολοκληρωθεί στο τέλος του 2014, με τον Κλ. Ρέγκλινγκ να διευκρινίζει πως αν η Ελλάδα δεν εισπράξει τα διαθέσιμα χρήματα [1,8 δισ. ευρώ] ώς το τέλος Δεκεμβρίου θα τα χάσει.
* Όσον αφορά το χρέος, ο Κλ. Ρέγκλινγκ απέφυγε να απαντήσει λέγοντας ότι «σχετικά σύντομα θα ξέρουμε τι θα συμβεί», διευκρινίζοντας, όμως, ότι «δεν υπάρχει καμία πολιτική διάθεση, ούτε στην Ε.Ε. ούτε στο ΔΝΤ για κούρεμα του ελληνικού χρέους» [www.capital.gr].
Οι Γερμανοί, πάντως, φρόντισαν να διαρρεύσουν ότι ενδιαφέρονται για ορισμένα ελληνικά «φιλέτα» -«δεν αποκλείεται να απαιτήσουν, όπως άλλωστε κάνουν πάντα, ορισμένα «φιλέτα», κυρίως στα πεδία της ενέργειας και των εξοπλισμών», γράφει το Βήμα [21.09.14].
Χαμηλά ο πήχης
Μετά το γερμανικό μπαράζ, ήταν αναπόφευκτη η ανώμαλη προσγείωση του Αντ. Σαμαρά που ήρθε μέσω δήλωσης της κυβερνητικής εκπροσώπου: «Η συνάντηση [...] γίνεται στο πλαίσιο των επαφών που πραγματοποιούνται τακτικά μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτικών ηγετών. Οι συζητήσεις αυτές μεταξύ φίλων και εταίρων είναι πάντα ιδιαίτερα χρήσιμες και εποικοδομητικές για την κοινή ευρωπαϊκή πορεία και την συνεργασία μεταξύ των κρατών - μελών της Ε.Ε. Επομένως, κάθε άλλη ερμηνεία και κάθε άλλη εικασία και κριτική που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, απέχουν από το νόημα της συνάντησης αυτής».
Μ' αυτή την πολιτική απομόνωση -και στο εξωτερικό- το Μαξίμου δεν μπορεί να φτάσει μακριά, πόσο μάλλον όταν έχει μπροστά του και την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Το πολιτικό κλίμα δύσκολα θα ανατραπεί - για ποιο λόγο άλλωστε; Όσο, μάλιστα, η κυβέρνηση εμφανίζεται να «σέρνεται» και να δυσκολεύεται να ψηφίσει τα νομοσχέδια που έρχονται τόσο θα ενισχύεται η φθορά της - «Κατανοώ πλήρως το βάρος που σηκώνουν οι βουλευτές της συμπολίτευσης στην προσπάθειά τους να στηρίξουν την κυβέρνηση στο δύσκολο έργο της», λέει ο Γκ. Χαρδούβελης στο Βήμα [21.09.14]. Δεν αποκλείεται, μάλιστα, αν εκτιμηθεί ότι σε πρόωρες εκλογές η ήττα θα είναι διαχειρίσιμη, τον Νοέμβριο να στηθούν κάλπες - «το θεωρώ πολύ πιθανό να επισπεύσει τις εκλογές», δηλώνει ο Ν. Βούτσης [Βήμα FM, 22.09.14].
Πίστωση χρόνου
Στόχος του Αντ. Σαμαρά στο Βερολίνο, που δεν μπορεί να επιστρέψει με τελείως άδεια χέρια, είναι κάποιες «νεφελώδεις δεσμεύσεις» από την Άν. Μέρκελ, κυρίως για το χρέος -του τύπου «θα λυθεί σύντομα» κ.λπ.-, και να του δοθεί πίστωση χρόνου σε ορισμένα «καυτά» κοινωνικά θέματα, όπως το ασφαλιστικό, οι ομαδικές απολύσεις, τα όρια ηλικίας κ.ά. Ελπίζει ότι έτσι έχει κάποιες πιθανότητες να ξεπεράσει τους ορατούς σκοπέλους [εκλογή Προέδρου, που το Μαξίμου την τοποθετεί αρχές Ιανουαρίου] προκειμένου στη συνέχεια να ανοίξει τη συζήτηση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου - προκρίνει παραμονή του μπόνους των 50 εδρών και "σπάσιμο" κάποιων μεγάλων περιφερειών.
Φυσικά οι ασκήσεις επί χάρτου πάντα επιβεβαιώνονται. Στην πράξη, όμως, οι εκπλήξεις και οι ανατροπές είναι το σύνηθες φαινόμενο. Ήδη, άλλωστε, εκφράζει την απορία του ο Μπ. Παπαδημητρίου [Καθημερινή, 21.09.14] σημειώνοντας ότι «το παράδοξο είναι ότι τα ίδια [ευρωπαϊκά] επιτελεία ξοδεύουν πολύ περισσότερο χρόνο για να βρουν τον τρόπο να βάλουν στο κάδρο τον Αλέξη Τσίπρα»!...
