Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.1°C25.3°C
3 BF 46%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
23 °C
20.2°C24.2°C
2 BF 48%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
19 °C
18.8°C21.0°C
3 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
22 °C
19.3°C21.8°C
2 BF 68%
ΛΑΡΙΣΑ
Αίθριος καιρός
25 °C
24.5°C24.5°C
3 BF 40%
Οι «εθνικοί ποιητές», οι γκάιντες και η κατασκευή μιας θεσπέσιας χώρας
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Οι «εθνικοί ποιητές», οι γκάιντες και η κατασκευή μιας θεσπέσιας χώρας

Σε μια καλοζυγισμένη και κεφάτη συνέντευξη στον Guardian τον προηγούμενο μήνα, ο Σκωτσέζος συγγραφέας Άλαν Ουόρνερ είπε πως αγαπά την Αγγλία κι έχει περάσει σημαντικό μέρος της ζωής του εκεί, αλλά, όπως οι περισσότεροι Σκωτσέζοι συνάδελφοί του, θα ψηφίσει «Ναι»: ανήκει, συνέχισε, σε μια παράδοση η οποία «πηγαίνει πίσω στα 1920, όταν οι συγγραφείς και οι ποιητές πίστευαν ότι, μέσω της λογοτεχνίας, έχτιζαν ένα έθνος, ένα δυνητικό ή φαντασιακό έθνος». Έφερε ως παράδειγμα το Χρυσό Ανθολόγιο Σκωτσέτζικης Ποίησης του Χιου Μακ Ντίαρμιντ, το οποίο αποκάλεσε «ένα θεσπέσιο οικοδόμημα, μια χώρα ολόκληρη».

Ο Ουόρνερ μας αποκαλύπτει, με την εκλεπτυσμένη του ειλικρίνεια, πόσο διαφορετικοί άνθρωποι είναι οι καλλιτέχνες. Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν καμία επιθυμία να τους κατασκευάσουν άλλοι τη χώρα τους για λογαριασμό τους, είτε θεσπέσια είτε όπως αλλιώς. Έχοντας μόλις αναδυθεί από την επανακατάδυσή μου στα γραπτά του Έντμουντ Μπερκ, ανακάλυψα ότι αυτού του τύπου η αντίρρηση είναι ένα επαναλαμβανόμενο, αν όχι το δεσπόζον, θέμα στην επίθεση του Μπερκ κατά των Γάλλων επαναστατών. «Οι άνθρωποι των γραμμάτων», διαμαρτύρεται, «που τους αρέσει να αυτοπροβάλλονται ως κάτι ξεχωριστό, σπανίως αποστρέφονται την καινοτομία». Με σκωτσέζικους όρους, θέλουν να αποτελούν τους «Makars»1 όχι απλώς για την ποίηση του έθνους, αλλά για το έθνος το ίδιο. Θέλουν η χώρα τους να αποτελεί έναν συναρπαστικό πίνακα όπου οι ίδιοι θα πρωταγωνιστούν, και όχι ένα απλώς οικείο περιβάλλον όπου απλώς θα ζουν. Το «κόμμα του λεωφορείου» του Νιλ Άτσερσον2 έμοιαζε να είναι ακριβώς αυτό: οι Makars με ρόδες. Διστάζει κανείς να κλείσει την πόρτα σ' ένα τόσο χαριτωμένο τσούρμο, αλλά και πάλι, δεν θα μου πολυάρεσε να παρκάρουν στη γειτονιά μου, γιατί έχω τη δυσάρεστη αίσθηση ότι, στη χώρα που έχουν στο μυαλό τους, η μόνη μουσική που θα ακουγόταν θα προερχόταν από τις δικές τους γκάιντες.

Χάνω την υπομονή μου με την πολιτική οπτική που δίνει τόσο λίγη σημασία σε αυτά που η ίδια απαξιώνει ως θέματα της καθημερινότητας: τις θέσεις εργασίας, τους μισθούς, τις τιμές, τις συντάξεις, την κοινωνική ασφάλιση. […]. Και βρίσκω κάτι το παιδιάστικο στην άρνηση αναγνώρισης των τριών αιώνων κοινωνικής ειρήνης και οικονομικής προόδου που ακολούθησαν τη Συνθήκη της Ενώσεως. Έχω την παθιασμένη ελπίδα ότι οι Σκωτσέζοι, στην πλειοψηφία τους, θα διαλέξουν να κρατήσουν τη χώρα όπως την ξέρουν. Κι έχω την εξίσου παθιασμένη ελπίδα πως, εάν το κάνουν, η κυβέρνηση του (ακόμα) Ηνωμένου Βασιλείου θα τιμήσει την υπόσχεσή της να ολοκληρώσει τη διαδικασία αποκέντρωσης και να αποκαταστήσει πλήρως τη φορολογική δικαιοδοσία στις τοπικές και περιφερειακές διοικήσεις και στις δύο πλευρές των συνόρων (μια κρίσιμη αλλαγή, που ο Άτσερσον απέρριψε σε μια αποστροφή του λόγου του). Το «Όχι» στην ανεξαρτησία πρέπει να σημάνει ταυτόχρονα «Ναι» σε μια σοβαρή δημοκρατική μεταρρύθμιση.

Μετάφραση: Δημήτρης Ιωάννου

1Σκωτσέζικη λέξη για τον λογοτέχνη, ειδικά τον ποιητή ή τον βάρδο. Χρησιμοποιείται συνήθως με την έννοια του «εθνικού ποιητή». (Σ.τ.Μ.)

212 σκωτσέζοι καλλιτέχνες περιόδευαν ανά τη Σκωτία με ένα λεωφορείο, κυρίως για να σφυγμομετρήσουν τις διαθέσεις του κόσμου, χωρίς να εκδηλώνονται υπέρ της μίας ή της άλλης επιλογής. (Σ.τ.Μ.)

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL