Αγαπητή Ευγενία,
Ομολογώ ότι προβληματίστηκα με το άρθρο στην "Αυγή" που επιχειρηματολογεί κατά της ποσόστωσης των γυναικών στα όργανα των κομμάτων και γενικότερα στα πολιτικά πόστα. Θεωρούσα ότι η σχετική συζήτηση έχει εξαντληθεί, ότι κοντά είκοσι πέντε τώρα χρόνια, η εκατέρωθεν ρητορική, υπέρ ή κατά, έχει ήδη λήξει. Φαίνεται πως όχι. Και επειδή και εσύ και εγώ έχουμε ήδη κουράσει και κουραστεί, δεν ήθελα να πάρω μέρος στη συζήτηση με όρους αλφαβήτας. Όμως σκέφτηκα ότι συνέδρια κομμάτων είναι μπροστά και ιδιαίτερα το συνέδριο της Αριστεράς, στο οποίο επενδύονται προσδοκίες.
Ας κάνουμε μια τρελή υπόθεση, ότι το συνέδριο πείθεται με πρωτοβουλία μερίδας γυναικών - μελών και παίρνει πίσω έστω και την αναλογική ποσόστωση. Απαρίθμησε πρόχειρα τις συνέπειες: Ανατρέπει πολιτική δεκαετιών του ΣΥΝ, που αποτέλεσε οδηγό και για την πολιτεία άλλων κομμάτων. Λόγω του κομματικού ανταγωνισμού και της... αρχής «κάνω ό,τι κάνεις» στο πολιτικό σύστημα, ενθαρρύνονται και η Ν.Δ. και μετά άλλα κόμματα να πάρουν τα θετικά μέτρα υπέρ των γυναικών πίσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται ότι είναι πίσω από την εκλογική νομοθεσία που αφορά τις δημοτικές και βουλευτικές εκλογές για το απαραίτητο κατώφλι της παρουσίας κάθε φύλου στα ψηφοδέλτια με ποσοστό ενός τρίτου τουλάχιστον. Εμφανίζεται ακόμα να περιφρονεί τη συνταγματική πρόβλεψη ότι τα θετικά μέτρα που προάγουν την ισότητα δεν αποτελούν διάκριση λόγω φύλου. Πάει πίσω από την πολιτική του ΟΗΕ και της Διεθνούς Σύμβασης για την Εξάλειψη Κάθε Μορφής Διάκρισης Εις Βάρος των Γυναικών, που ρητά επιτρέπει την υιοθέτηση ποσοστώσεων, προκειμένου να διορθωθεί η απαράδεκτη κατάσταση ανισορροπίας στην εκπροσώπηση των φύλων στην πολιτική. Πάντοτε, βέβαια, ως διοικητικό μέτρο προσωρινού χαρακτήρα. Επηρεάζει αρνητικά τις εξελίξεις και στα σύμμαχα κόμματα της Αριστεράς στην Ευρώπη, που, αν μη τι άλλο, θα αρχίσουν να προβληματίζονται. Το σπουδαιότερο, θα απογοητεύσει τις φεμινιστικές και γυναικείες οργανώσεις, που πάλεψαν και παλεύουν για την ίση συμμετοχή των φύλων στα κέντρα εξουσίας. Και δεν θέλω να σκεφτώ τι θα γίνει κατά τη συνταγματική μεταρρύθμιση...
Πρόκειται, λοιπόν, για συντηρητική αναδίπλωση, που θα παρασύρει προς τα κάτω και τη συνολική πολιτική για το γυναικείο. Μεσομακροπρόθεσμα, θα λειτουργήσει ανασταλτικά στην προώθηση των γυναικών, που, αν σήμερα αποτελούν ένα σημαντικό μέρος των βουλευτών, χωρίς να είναι ικανοποιητικό, αυτό δεν έγινε από μόνο του. Εργάστηκαν πολλές, κάτω από τις εμπνευσμένες πρωτοβουλίες της Αλίκης Μαραγκοπούλου, με τη βοήθεια φωτισμένων ανδρών, όπως του αείμνηστου Βασίλη Μποτόπουλου, προέδρου του ΣτΕ, προκειμένου η ελληνική κοινωνία να αναγνωρίσει την αξία της συμμετοχής των γυναικών στην πολιτική ως δημοκρατική κατάκτηση.
Και γιατί να ίσχυε αυτό το εφιαλτικό φανταστικό σενάριο; Γιατί το μέτρο, λέει, εισάγει διακρίσεις εις βάρος των ανδρών. Μα η διάκριση εκεί είναι εγγενής και λέγεται μονοφυλετική διαχείριση της εξουσίας. Δεν βλέπετε την ιμπεριαλιστική ανδροκρατική ηγεμονία; Δεν σου παραχωρείται ούτε μέτρο χωρίς να ματώσεις. Αφήστε τα μεγαλεπήβολα ότι θα φθάσουμε με την αξία μας στο 50%. Δέχομαι ότι αυτός είναι ο στόχος. Για να φτάσεις όμως εκεί, πρέπει να έχεις ως πλατφόρμα εκτίναξης τουλάχιστον το 35%, με όλα όσα το συνοδεύουν. Αφήστε να υπάρχει κόκκινη γραμμή κάτω από την οποία δεν μπορεί να πάμε.
Πάντως εγώ εναλλακτική λύση στις ποσοστώσες δεν έχω ακούσει. Μήπως έχει επ' εσχάτων εφευρεθεί;
