Με μεγάλη συγκίνηση και σεβασμό συγκεντρωθήκαμε εδώ σήμερα για να αποχαιρετήσουμε τον σύντροφο Μπάμπη Γαλανόπουλο, ο οποίος από τα νεανικά του χρόνια μέχρι την ύστατη στιγμή διέθεσε τη ζωή του στην πάλη για την εθνική ανεξαρτησία, ειρήνη και κοινωνική δικαιοσύνη, αξίες στις οποίες αφιερώθηκε με συνέπεια, ήθος και αγωνιστικό πνεύμα.
Γεννημένος το 1912, εντάχθηκε στην Νεολαία του ΚΚΕ στον Μεσοπόλεμο, υπηρέτησε στο Ναυτικό με το πλοίο "Αβέρωφ" κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, διώχθηκε για τη συμμετοχή του στο κίνημα της Μέσης Ανατολής και στον μεγάλο αντιφασιστικό αγώνα καταδικάστηκε σε ισόβια και κλείστηκε σε φυλακές και στρατόπεδα στην Αίγυπτο και στο Σουδάν και επέστρεψε στην Αθήνα μετά την αμνηστία, το 1946. Εντάχθηκε στην Οργάνωση Πολιτικής Λαϊκής Αυτοάμυνας του ΚΚΕ, πέρασε στην παρανομία, συνελήφθη εξαιτίας της δράσης του, βασανίστηκε και καταδικάστηκε δύο φορές παμψηφεί σε θάνατο.
Με την αναθεώρηση των ποινών από την κυβέρνηση Πλαστήρα μειώθηκε η ποινή του και αποφυλακίστηκε έπειτα από οκτώ χρόνια. Έκτοτε ασχολήθηκε με την οργάνωση του συνδικαλιστικού κινήματος και μέσα από τις τάξεις της ΕΔΑ, ανέλαβε γραμματέας του εργατικού τομέα της Αθήνας. Συνελήφθη και πάλι και στάλθηκε ξανά εξορία στον Αγ. Ευστράτιο.
Μετά την επιστροφή στην Αθήνα, έγινε γραμματέας του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος (ΔΣΚ) και οργανωτικός γραμματέας των 115 εργατικών σωματείων.
Η Χούντα των συνταγματαρχών τον εξόρισε στη Γυάρο και στη Λέρο. Μετά τη Μεταπολίτευση και την επιστροφή έγινε γραμματέας του Αντιδικτατορικού Εργατικού Μετώπου (ΑΕΜ) μέσα από το ΚΚΕ Εσωτερικού, στο οποίο είχε ενταχθεί, καθώς και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ιματισμού και μέλος της Διοίκησης της ΓΣΕΕ μέχρι το 1982.
Η ζωή του Μπάμπη Γαλανοπούλου ήταν σαν μια περιπέτεια που όταν τα ακούμε σήμερα εμείς οι νεότεροι, μας φαίνεται απίστευτη. Συνειδητοποιούμε πόσο αίμα έχει χυθεί για να μπορέσουμε εμείς να ζήσουμε καλύτερα.
Σήμερα, λοιπόν, που όλα αυτά αμφισβητούνται, καταλαβαίνουμε τις θυσίες των παλαιότερων ανθρώπων αλλά και την ανάγκη συνέχισης των αγώνων από εμάς τους νεότερους. Η ζωή ανθρώπων, όπως του συντρόφου Μπάμπη Γαλανόπουλου, αποδεικνύει ότι τίποτα δεν μας χαρίζεται και ότι τίποτα δεν είναι απλό. Και σήμερα σίγουρα, αν μπορούσε να μας μιλήσει, θα μας έλεγε ότι έκανε το αυτονόητο και ότι αν μπορούσε, θα το επαναλάμβανε.
Αποχαιρετούμε όλοι μας έναν δικό μας άνθρωπο, ένας άνθρωπο της Αριστεράς, των κινημάτων και της δράσης.
Αποχαιρετούμε όλοι μας έναν σύντροφο που θα πρέπει να είναι σύμβολο για όλους μας, έναν άνθρωπο που με την προσωπική του ζωή εξέφρασε με τον πιο καθαρό τρόπο τα ιδανικά, τις αξίες και τους αγώνες της Αριστεράς για ένα καλύτερο αύριο για τον τόπο μας.
Τα συλλυπητήριά μας στην οικογένεια του. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
* Τον επικήδειο εκ μέρους του Τμήματος Εργατικής Πολιτικής της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ εκφώνησε η Δέσποινα Σπανού
