Live τώρα    
23°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Ελαφρές νεφώσεις
23 °C
21.7°C24.6°C
2 BF 54%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Ελαφρές νεφώσεις
22 °C
18.0°C24.3°C
2 BF 53%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
18 °C
18.2°C20.9°C
4 BF 66%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Σποραδικές νεφώσεις
21 °C
19.9°C20.8°C
3 BF 56%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
24 °C
23.4°C23.9°C
2 BF 35%
Η κυβέρνηση πρέπει να ηττηθεί και πολιτικά
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Η κυβέρνηση πρέπει να ηττηθεί και πολιτικά

Το φθινόπωρο θα είναι καθοριστικό και πολιτικά ιδιαίτερα δύσκολο - για όλους! Όχι λόγω της συνάντησης στο Παρίσι μεταξύ υπουργών της ελληνικής κυβέρνησης και της τρόικας - που το Μαξίμου θέλει να τη μετατρέψει σε σόου περί τέλους του Μνημονίου, κ.λπ. Ούτε λόγω των «παραδοσιακών» κινητοποιήσεων στη Θεσσαλονίκη λόγω ΔΕΘ που πάντα, βέβαια, παίζουν έναν ιδιαίτερο ρόλο.

Διπλός στόχος

Ο Αντ. Σαμαράς γνωρίζει ότι η πολιτική του επιβίωση δεν εξαρτάται μόνο από την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, να βρει, δηλαδή, τους 180 βουλευτές. Πρέπει να μην ηττηθεί πολιτικά και να κατορθώσει να δημιουργήσει ένα πειστικό αφήγημα για την κοινωνία: πλεόνασμα, ρύθμιση του χρέους, να πείσει ότι το Μνημόνιο τελείωσε και ότι θα πάρει μια σειρά μέτρων που θα αφορούν την οικονομία της οικογένειας - φοροελαφρύνσεις, μειώσεις φόρων, αύξηση των δόσεων για ληξιπρόθεσμες οφειλές, ασφαλιστικά ταμεία, ανεργία κ.λπ. Πρόκειται για δύσκολες επιλογές, για τις οποίες ο ίδιος ο Αντ. Σαμαράς δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα αν δεν του το επιτρέψουν οι δανειστές - «είναι όμηρος της μέχρι τώρα τακτικής του» (Π. Σκουρλέτης, "Ελευθεροτυπία", 25.08.14).

Απέναντι στην πραγματικότητα και σε όσα θεωρεί απαραίτητα για την επιβίωσή του, το Μαξίμου έχει θέσει σε εφαρμογή ένα συνολικότερο σχέδιο με δύο κύριους στόχους: πρώτον να «αφοπλίσει» τον ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας και δεύτερον να δημιουργήσει μια νέα εικονική πραγματικότητα στην κοινωνία που θα αφορά το χρέος και την έξοδο από το Μνημόνιο - το πειστικό αφήγημα για να μην ηττηθεί πολιτικά. Σ' αυτό το σχέδιό του εντάσσεται και το Παρίσι (2-4 Σεπτεμβρίου) που επικοινωνιακά δεν έχει «καεί» και θα προσπαθήσει να το εκμεταλλευτεί, χρησιμοποιώντας απέναντι στους Ευρωπαίους, ως «μπαμπούλα», τον... ΣΥΡΙΖΑ, που θα είναι η επόμενη κυβέρνηση αν δεν βοηθηθεί!

Το χαρτί Κουβέλη

Το ρεπορτάζ της "Καθημερινής" της Κυριακής (24.08.14) είναι αποκαλυπτικό των προθέσεων του Μαξίμου. Ο πρωθυπουργός, σημειώνει η εφημερίδα, θεωρεί τον Φ. Κουβέλη «ως την προσφορότερη επιλογή για το ύπατο αξίωμα της χώρας», άποψη «που φαίνεται να συμμερίζεται ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος». Όπως, μάλιστα, τονίζει ο πρωτοσέλιδος υπότιτλος της εφημερίδας «Σαμαράς και Βενιζέλος τον θεωρούν καταλληλότερη λύση και προετοιμάζουν το έδαφος».

Το χαρτί "Φ. Κουβέλης" δεν είναι τυχαίο, όπως δεν είναι τυχαία και η επίσημη σιωπή, για πολλές ώρες, από τη ΔΗΜ.ΑΡ. Στελέχη, βέβαια, της Αγ. Κωνσταντίνου μιλούσαν για το «απόλυτο παραμύθι» και παρέπεμπαν σε πρόσφατη δήλωση τού Φ. Κουβέλη ("Νέα") ότι το θέμα είναι πρόωρο και «θα κριθεί στον κατάλληλο χρόνο, σε συνάρτηση με το πολιτικό κλίμα εκείνης της εποχής και τις πολιτικές που ασκούνται». Ωστόσο, η πρόταση για τον Φ. Κουβέλη στοχεύει όχι τόσο στο να συσπειρώσει την ίδια τη ΔΗΜ.ΑΡ. (Σπ. Λυκούδης στο Mega: «Εγώ θα επιθυμούσα και προσωπικά και πολιτικά, θεωρώντας ότι θα είναι ένας πάρα πολύ καλός πρόεδρος, να είναι πρόεδρος ο Φώτης ο Κουβέλης»), όσο στο να αποδυναμώσει την όποια προσέγγιση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜ.ΑΡ. αλλά και, μετά την προαναγγελθείσα διεύρυνση προς την Ακροδεξιά με τον Γ. Καρατζαφέρη, να εμφανίσει το Μαξίμου ότι προσπαθεί να διευρύνει τη βάση του και προς την Κεντροαριστερά. Κι αυτό ανεξάρτητα από το γεγονός ότι στελέχη της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ τρέχουν να μαζέψουν τις 180 υπογραφές που απαιτούνται για την εκλογή Προέδρου -σύμφωνα με το "Βήμα" την επιχείρηση προσέγγισης από πλευράς Ν.Δ. έχουν αναλάβει οι Δ. Σταμάτης, Ευ. Μεϊμαράκης, Μ. Βορίδης, Άδ. Γεωργιάδης και Κ. Μαρκόπουλος, ενώ από το ΠΑΣΟΚ ο Χρ. Πρωτόπαπας.

Παράθυρο από ΔΗΜ.ΑΡ.

Μπορεί, βέβαια, να μην έχει γίνει «καμία νύξη ή βολιδοσκόπηση στον Φώτη Κουβέλη (...) ούτε έχει τεθεί τέτοιο θέμα σε στέλεχος της ΔΗΜ.ΑΡ.» (Χρ. Μαχαίρας στον Σκάϊ), είναι, όμως, σίγουρο ότι θα ασκηθεί πίεση για το «ναι» από στελέχη της ΔΗΜ.ΑΡ., όπως ο Σπ. Λυκούδης, που «βλέπουν» πρόεδρο τον Φ. Κουβέλη. Υπάρχουν, βέβαια, και οι αντίθετες φωνές μέσα στη ΔΗΜ.ΑΡ. που διαφωνούν με την επιλογή του Φ. Κουβέλη, όπως του Ν. Τσούκαλη και του Γ. Πανούση. Ο εκπρόσωπος της ΔΗΜ.ΑΡ., πάντως, δεν το απέκλεισε, σημειώνοντας ότι «είναι εξαιρετικά πρόωρο να συζητάμε έξι μήνες πριν από τις προβλεπόμενες κοινοβουλευτικές διαδικασίες». Η φράση, όμως, που πρέπει να προβληματίσει είναι του Φ. Κουβέλη, που παραπέμπει ευθέως στις πολιτικές που θα εφαρμόζονται τότε, στις αρχές δηλαδή του νέου χρόνου - «το κλίμα εκείνης της εποχής και οι πολιτικές που θα ασκούνται», είχε δηλώσει.

Υπάρχει, λοιπόν, «παράθυρο» από την πλευρά της ΔΗΜ.ΑΡ. που όχι μόνο δεν φρόντισε κανείς να κλείσει, αλλά αντίθετα το κρατούν ορθάνοιχτο! Οι πολιτικές, βέβαια, που θα ασκούνται εξαρτώνται πλήρως από τις συμφωνίες στο Παρίσι πάνω στις οποίες θα στηριχθούν και οι εξαγγελίες του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ -δεν είναι, όμως, το πρωτεύον οι εξαγγελίες Σαμαρά στη ΔΕΘ.

Επιβίωση στο Παρίσι

Η κυβέρνηση, λοιπόν, πάει στο Παρίσι με αίτημα την επιβίωσή της, που εξαρτάται και από την εκλογή Προέδρου. Κι αυτό θα ζητήσει από την τρόικα. «Δώρα» και «ελαφρύνσεις» προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία μιας εικονικής πραγματικότητας στην κοινωνία, σε συνδυασμό με την αποφυγή πιέσεων για νέα μέτρα που θα πυροδοτούσαν εντάσεις. Θα ζητήσει βοήθεια προκειμένου να μπορέσει να ασκήσει τέτοιες πολιτικές που θα επιτρέψουν σε στελέχη της Κεντροαριστεράς -όχι κατ' ανάγκη ο Φ. Κουβέλης- να συνεργαστούν με τη συγκυβέρνηση. Γι' αυτό και είναι σημαντικό η κυβέρνηση να ηττηθεί πολιτικά, και όχι μόνο να μη βρει τους 180 βουλευτές. Να καταρρεύσει από την κοινωνική πίεση και την αδιέξοδη πολιτική της.

Στο Παρίσι, όμως, θα μπουν οι βάσεις για τις μελλοντικές εξελίξεις. Η ρύθμιση του χρέους, η πορεία προς το 2015 προκειμένου η Ν.Δ. να εμφανίσει πρόοδο και να εκλέξει Πρόεδρο Δημοκρατίας, κι ακόμα κανείς δεν αποκλείει να προγραμματιστεί και ένα βελούδινο διαζύγιο με το ΔΝΤ. Η κυβέρνηση το θέλει, το ΔΝΤ το συζητά υπό όρους και προσδιορίζει σε περίπου 16 δισ. ευρώ το ποσό που θα αναζητηθεί σε περίπτωση αποχώρησής. Ωστόσο, ακόμα κι αν η οικονομία της χώρας εμφανίσει θετικούς δείκτες, «το νεοφιλελεύθερο υπόδειγμα της απελευθέρωσης και των μεταρρυθμίσεων δεν επαρκεί να την επανεκκινήσει δυναμικά ώστε να ανακουφιστεί ο ελληνικός λαός και να βρουν αξιοπρεπείς δουλειές οι νέοι μας», μας πληροφορεί ο Αντ. Καρακούσης ("Βήμα", 17.08.14). Ο δρόμος, άλλωστε, της σύγκλισης είναι μακρύς και θα πρέπει «η ελληνική οικονομία να μεγεθύνεται με ρυθμούς κατά 2 με 3 ποσοστιαίες μονάδες υψηλότερους σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη της Ε.Ε. - των 15, έτσι ώστε σε 10 χρόνια από τώρα να προσεγγίσει τα επίπεδα της πραγματικής σύγκλισης που ίσχυαν το 2009», όπως εκτιμά η Eurobank. Ουδείς το πιστεύει...

Τα πράγματα είναι δύσκολα και «η Ευρωζώνη είναι άρρωστη». Και «δεν πρέπει να μιλάμε πια για κρίση, γιατί η λέξη 'κρίση' υπονοεί πέρασμα από μια κατάσταση σε μια άλλη, ενώ η δική μας ασθένεια είναι χρόνια», γράφει το Der Spiegel που τονίζει ότι «στην Ισπανία η υπερχρέωση του ιδιωτικού τομέα θα παραμείνει επί δεκαετίες. Τα χρέη της Ιταλίας αυξάνονται αλματωδώς, ενώ η Ελλάδα είναι το ίδιο χρεοκοπημένη όπως πριν από έξι χρόνια». Έχει κανείς διαφορετική άποψη;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL