Ο Ουμπέρτο Έκο διαψεύσθηκε (γιατί τον Αύγουστο υπάρχουν ειδήσεις), η κυβέρνηση διανύει το «πράσινο μίλι» της (προς την οριστική καταδίκη και πτώση της) και οι πολίτες, που δεν πήγαν και φέτος διακοπές, δεν αισθάνονται καθόλου καλά τελευταία...
Τι προσπαθεί ο Αντ. Σαμαράς; Να δημιουργήσει μια μεγάλη αυταπάτη στην κοινωνία ότι όλα είναι υπό έλεγχο και ότι η τρόικα είναι στα «τελευταία» της - φεύγει και ο αυστηρός έλεγχος είναι περιττός. Παράλληλα, να πείσει ότι έρχεται η ανάπτυξη, ότι είναι θέμα χρόνου να αλλάξει σελίδα η χώρα. Τα ίδια, βέβαια, υποστήριζαν και στην Ιταλία που, όμως, πέρασε και πάλι στην ύφεση, ενώ η Πορτογαλία μετά τη Banco Espirito Santo πιθανόν να χρειαστεί και νέο Μνημόνιο.
Προς ώρας το Μαξίμου εξοφλεί «γραμμάτια», απαξιώνοντας τη Βουλή -επιδίδεται συστηματικά σε αυταρχικές και αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις-, προσπαθώντας να πείσει ότι με «αυτορρυθμίσεις» θα συνεχίσει την πολιτική της. Αυτό, άλλωστε, προσπάθησε να περάσει ως κλίμα και ο υπουργός Επικρατείας Δ. Σταμάτης ζητώντας παράταση χρόνου διακυβέρνησης από τον... ΣΥΡΙΖΑ -η κυβέρνηση, τόνισε, «επιθυμεί να ολοκληρώσει τη θητεία της στα προβλεπόμενα (χρονικά) όρια. Το μόνο που μπορεί να την εμποδίσει», συνέχισε, «είναι η αδυναμία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας».
Στην ουσία ο Αντ. Σαμαράς νομοθετεί μια σειρά από «διαρθρωτικές» δεσμεύσεις [εκποίηση της ΔΕΗ, ρυθμιστικό Αττικής στο οποίο εντάχθηκε και το γήπεδο της ΑΕΚ, νομοσχέδιο για δάση το οποίο, εκτός των άλλων, διευκολύνει και την εταιρεία Ελληνικός Χρυσός στις Σκουριές, τροπολογία για τα μέσα ενημέρωσης, επικύρωση των δεσμεύσεων απέναντι στην τρόικα για την έγκριση της υποδόσης ύψους 1 δισ. ευρώ (πολυνομοσχέδιο), κ.ά.] και όχι μόνο, προκειμένου να διευκολύνει τις σχέσεις του τόσο με την τρόικα όσο και με τους εγχώριους επιχειρηματίες. Στόχος του Μαξίμου η προετοιμασία της χώρας και της κοινωνίας προκειμένου να περάσουν στη νέα περίοδο εμπέδωσης και μονιμοποίησης του μνημονιακού καθεστώτος - η ζωή στη μνημονιακή εποχή.
Αυτό το πέρασμα στη (μόνιμη) «μνημονιακή εποχή» η Ν.Δ. προσπαθεί να το επιτύχει μέσα από τη δημιουργία εικονικής πραγματικότητας για τους πολίτες και τη διάσωση του κατεστημένου της Μεταπολίτευσης - επιχειρηματίες και συστημικά μέσα ενημέρωσης. Αδυνατεί, ωστόσο, να κατανοήσει ότι η σκηνοθεσία του τέλους της τρόικας, το πρωτογενές πλεόνασμα, το «λάθος» με τον ΕΝΦΙΑ -ουσιαστικά ο Αντ. Σαμαράς και οι επιτελείς του υποχώρησαν μπροστά στις αντιδράσεις της κοινωνίας- κ.λπ. δεν λειτουργούν πια, έχουν «κοντά ποδάρια». Και κυρίως προσκρούουν στην πραγματικότητα που λέει ότι έρχονται και άλλες χιλιάδες απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων, ότι τα «κόκκινα» δάνεια των νοικοκυριών είναι έτοιμα να σκάσουν, ότι τα stress test των τραπεζών (Νοέμβριο) θα απαιτήσουν περίπου 9 δισ. ευρώ ακόμα, ότι έρχεται και άλλη ανατροπή στις συντάξεις, ότι το κουτσούρεμα των επικουρικών ήταν μόνο η αρχή κ.ά.
Σοβαρά, όμως, προβλήματα στη χώρα σωρεύει και η τυφλή υπακοή της κυβέρνησης απέναντι στην ηγεσία της Ευρωζώνης. Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί πού στήριζαν την αισιοδοξία τους Σαμαράς και Βενιζέλος για διαφορετική μεταχείριση από τους Ρώσους στο εμπάργκο που κήρυξαν οι τελευταίοι, όταν η εξωτερική πολιτική τους είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με ΗΠΑ και Ε.Ε. Σήμερα αντιλαμβάνονται ότι οικονομικές συνέπειες στους αγρότες είναι τεράστιες - χιλιάδες τόνοι προϊόντων θα πάρουν τον δρόμο των χωματερών.
Με τους αγρότες υπό διωγμό, τη μεσαία τάξη διαλυμένη, τους ελεύθερους επαγγελματίες και μικρομεσαίους να μην έχουν που την κεφαλή κλίνε, τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα να οδηγούνται σε πλήρη αφανισμό και τους φόρους να διαλύουν το εισόδημα, η κυβέρνηση δεν έχει κανένα μέλλον. Οδεύει προς την κατάρρευσή της - δεν θα τη σώσουν ούτε οι παροχές σε ένστολους και δικαστικούς.
Η κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όρια αντοχής της, με την υπερφορολόγηση να έχει εξοντώσει κάθε ελπίδα ανάκαμψης. Δεν πείθεται εύκολα από τα "success story" και τις αυταπάτες του Μαξίμου -«πριν από κάθε καταστροφή οι αυταπάτες προσλαμβάνουν πελώριες διαστάσεις», γράφει ο Κ. Ιορδανίδης (Καθημερινή, 10.08.14). Ο Αντ. Σαμαράς, βέβαια, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί την παρουσία του στη ΔΕΘ (6.09.14), λίγες μόνο μέρες μετά το ραντεβού τρόικας - κυβέρνησης στο Παρίσι (3, 4 και 5.9.14). Δεν θα μπορέσει, όμως, να πείσει και πάλι ότι η κυβερνητική πολιτική έχει επιτύχει, ότι τα Μνημόνια απέδωσαν και ότι η χώρα βγαίνει από το τούνελ της ύφεσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει άλλη επιλογή από αυτή της μετωπικής σύγκρουσης - δεν έχει να περιμένει απολύτως τίποτα. Αρκεί να μην επαναπαυτεί στις αδυναμίες και τη δύσκολη διαδρομή της κυβέρνησης. Και, βέβαια, να μην εγκαταλείψει την κινηματική του δράση και διαδρομή.
ΜΟΤΟ
Κανείς λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να αντιληφθεί πού στήριζαν την αισιοδοξία τους Σαμαράς και Βενιζέλος για διαφορετική μεταχείριση από τους Ρώσους στο εμπάργκο που κήρυξαν οι τελευταίοι, όταν η εξωτερική πολιτική τους είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με ΗΠΑ και Ε.Ε.
