Πίσω στον φεουδαρχισμό, προστάζει ο Αντώνης Σαμαράς και η παρέα με την οποία κυβερνάει τον τόπο. Επιχειρήσεις, τράπεζες, βιομηχανίες, βιοτεχνίες και νοικοκυριά να λεηλατηθούν, όσα δεν λεηλατήθηκαν ακόμα, από τους ακραιφνείς ιδεολόγους καταπάτησης της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας.
Το ηλεκτρικό ρεύμα δεν χρειάζεται να είναι δημόσιο αγαθό, και θα το απολαμβάνουν μόνον οι επίλεκτοι του συστήματος. Όλοι οι άλλοι πίσω στις λάμπες, όπως διατράνωσε και ο γραφικός, πλην ειλικρινής ως προς τις προθέσεις του Ταμήλος, γιατί όχι και στους φανούς ή τις δάδες, θα προσθέταμε εμείς.
«Στοργικές μητέρες» κάθε επαγγελματία και κάθε πολίτη που ήθελε να χτίσει ένα καινούργιο όνειρο (κάποτε) οι τράπεζες, μεταμορφώθηκαν σε αιμοδιψή όρνεα, που αφού κατασπάραξαν από τους φορολογούμενους την περίφημη «ανακεφαλαιοποίηση», προσφέρουν τα νύχια τους στα μεγάλα αρπαχτικά που είναι ταγμένα να προχωρήσουν στο μεγάλο πλιάτσικο. Κι όσοι γλιτώνουν από δαύτες, ανυπεράσπιστοι μένουν να βλέπουν πάνω από τα κεφάλια τους τα δόντια της εφορίας, που ταγμένη είναι να τροφοδοτεί ανελλιπώς τους λογαριασμούς των τοκογλύφων δανειστών.
Βιομηχανίες και βιοτεχνίες εκτός συστήματος αναγκάζονται και κατεβάζουν ρολά, ή παίρνουν των ομματιών τους, όσες μπορούν, και τραβούν γι' άλλη γη, άλλα μέρη, αφήνοντας και οι μεν και οι δε σύξυλο τον εργαζόμενο του μικρού μεροκάματου, έρμαιο στα κύματα των χρεών που τον πλακώνουν.
Καμία ελπίδα για κανέναν δεν αφήνει ο τοπάρχης των Γερμανών και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Αντώνης Σαμαράς. Από εδώ θα ξεκινήσει ο νέος μεσαίωνας, επειδή έτσι θέλουν αυτοί που αποφασίζουν ποιοι θα πεθάνουν και ποιοι θα ζήσουν δουλοπάροικοι στους νέους φεουδάρχες της παγκοσμιοποίησης. Χωρίς φως, χωρίς μια ζεστή γωνιά το χειμώνα, χωρίς νοσοκομεία και φάρμακα, ας πεθάνουν όσοι είναι να πεθάνουν, κι ας ζήσουν οι υπόλοιποι, για όσο ζήσουν, με μια λάμπα στο χέρι, ή έναν φανό, ο,τι βρει τέλος πάντων ο καθένας.
Καταργεί τον ελεύθερο άνθρωπο το νέο σύστημα, αυτό που-να μην ξεχνιόμαστε-εισήγαγε ο Γιώργος Παπανδρέου και προχωρούν στην εφαρμογή του οι κάποτε φερέλπιδες της νέας πολιτικής τάξης Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος. Καταργεί την ελπίδα, την προοπτική και την πάλη για το κάτι καλύτερο, καταργεί τη διάθεση για ζωή. Και μεθυσμένοι καθώς είναι κλεισμένοι στο κέλυφος της εξουσίας τους, τα δίνουν όλα για την επικράτησή του.
Ένα όμως ξεχνούν. Αυτοί και οι από πάνω τους. Ότι η Ιστορία ποτέ δεν γυρνά πίσω. Ποτέ. Κι όσον αφορά τον τόπο, τη γειτονιά του και την εποχή που ζούμε, μια κοινωνική δυναμική που ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2011, έχει ήδη πάρει και πολιτική μορφή. Συσπειρώνει, μάχεται, καμιά φορά σκοντάφτει και λίγο, αλλά ξανασηκώνεται και πολεμάει ακόμα πιο αποφασιστικά, με ακόμα περισσότερες δυνάμεις. Αυτή η δυναμική είναι που προαναγγέλλει, ότι οι σημερινοί πρωταγωνιστές της εξαθλίωσης σύντομα θα καταργηθούν και οι ίδιοι. Ένα άλλο σύστημα αξιών θα τους καταργήσει, ρίχνοντάς τους στον κάλαθο των θλιβερών αναμνήσεων.
