Ο τελευταίος «σοφός» της γερμανικής Σοσιαλδημοκρατίας ξαναχτύπησε μια εβδομάδα πριν από τις ευρωεκλογές. Ο πρώην καγκελάριος Χέλμουτ Σμιτ επιτέθηκε με σκληρά λόγια στην Κομισιόν κατηγορώντας την ότι ανακατεύεται πλέον του δέοντος στην παγκόσμια πολιτική: «Το τελευταίο παράδειγμα ήταν η προσπάθεια της Κομισιόν να ενσωματώσει την Ουκρανία. Εξίσου λάθος είναι και η προσπάθειά της να τραβήξει στο πλευρό της τη Γεωργία. Αυτό είναι μεγαλομανία, τι δουλειά έχουμε εκεί», αναρωτήθηκε μεγαλοφώνως ο Σμιτ, επαναφέροντας μετά από πολλά χρόνια το δίλημμα «πόλεμος ή ειρήνη» στην προεκλογική ευρωπαϊκή ατζέντα.
Μάλιστα, ο Σμιτ επικαλέστηκε με τη σειρά του το αγαπημένο βιβλίο Ιστορίας της Άνγκελα Μέρκελ, τους «Υπνοβάτες», του Αυστραλού Κρίστοφερ Κλαρκ, στο οποίο περιγράφεται πώς οι μεγάλες δυνάμεις... σύρθηκαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο: «Δεν θέλω να ακούω περί Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου, κι ακόμη περισσότερο δεν θέλω να ακούω το αίτημα του ΝΑΤΟ για αύξηση των εξοπλισμών. Αλλά ο κίνδυνος να κλιμακωθεί η ένταση όπως τον Αύγουστο του 1914 μεγαλώνει μέρα με τη μέρα».
Αλλά κι ένας ακόμη πρώην καγκελάριος, ο επίσης Σοσιαλδημοκράτης Γκέρχαρντ Σρέντερ -και κολλητός φίλος του Πούτιν- ασκεί συνεχώς κριτική στη πολιτική της Δύσης στην ουκρανική κρίση, όπως άλλωστε και πολλοί άλλοι απόμαχοι της Σοσιαλδημοκρατίας, με λιγότερο τρανταχτά ονόματα, κατηγορούν την Μέρκελ ότι ρίχνει λάδι στη φωτιά της κρίσης με τη Ρωσία.
Η Μέρκελ, από την πλευρά της, δηλώνει συνεχώς ότι ποντάρει στον διάλογο κι ότι ήταν ο αποκαθηλωθείς πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς αυτός που είχε στρέψει το Κίεβο προς τη Δύση.
Την τιμή της απερχόμενης Κομισιόν έναντι της κριτικής του Χέλμουτ Σμιτ βγήκε χθες να υπερασπιστεί ο Γερμανός επίτροπος Ενέργειας Γκίντερ Έτινγκερ, με επιστολή του προς τον πρώην καγκελάριο: «Συμμερίζομαι τις ανησυχίες σας», γράφει, αλλά «είναι λάθος να μας κατηγορείτε για μεγαλομανία, αφού τα κράτη - μέλη είναι αυτά που παίρνουν τις μεγάλες αποφάσεις για την εξωτερική πολιτική κι όχι εμείς».
Όταν η νικήτρια δεν είναι υποψήφια
Για πόλεμο της αφίσας δεν μπορεί να μιλήσει κανείς στη Γερμανία, τα κόμματα δεν καίγονται να ξοδέψουν λεφτά γι' αυτές τις ευρωεκλογές. Όμως, σε όλες τις γιγαντοαφίσες των Χριστιανοδημοκρατών, αντί να εμφανίζεται το πρόσωπο του επικεφαλής στο ευρωψηφοδέλτιό τους -του άχρωμου, άγευστου, άοσμου, Ντέιβιντ Μακάλιστερ- ή έστω του υποψήφιου της Ευρωδεξιάς για την Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, λάμπει το πρόσωπο της Μέρκελ. Και το σύνθημα: «Μαζί για την επιτυχία στην Ευρώπη».
Στο εσωτερικό μέτωπο η Μέρκελ μπορεί να κοιμάται ήσυχη μέχρι την ώρα που θα κλείσουν οι κάλπες την Κυριακή. Όλες οι δημοσκοπήσεις φέρνουν το κόμμα της πρώτο και με άνεση, ενώ η δημοτικότητά της παραμένει σταθερά υψηλή.
Το μόνο που θα τη ζορίσει την επομένη των εκλογών είναι -οποία ειρωνεία!- η πιθανή νίκη της δικής της συντηρητικής πολιτικής οικογένειας. Εάν η Ευρωδεξιά βγάλει τους περισσότερους ευρωβουλευτές, τότε το πολιτικό ορθό θα είναι να εισηγηθούν οι ηγέτες των κρατών - μελών τον Γιούνκερ ως επόμενο πρόεδρο της Κομισιόν. Πλην, όμως, οι Γερμανοί ψηφοφόροι -σε όλες τις δημοσκοπήσεις μέχρι τώρα- προτιμούν για επόμενο πρόεδρο της Κομισιόν τον Σοσιαλδημοκράτη Μάρτιν Σουλτς, λόγω εθνικότητας.
Πάντως, είτε με Γιούνκερ είτε με Σουλτς στην προεδρία της επόμενης Κομισιόν, η Μέρκελ δεν θα χαλάσει τη ζαχαρένια της. Το μόνο που μπορεί πραγματικά να τη στεναχωρήσει -πολιτικά, εννοείται- είναι μια εντυπωσιακή νίκη των ακροδεξιών την Κυριακή ή η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Όχι στις ευρωεκλογές, στις βουλευτικές, όταν αυτές γίνουν.
Η υποχώρηση του ισπανικού δικομματισμού
Μπορεί να είναι συγκυριακό, μπορεί και όχι. Θα φανεί άλλωστε στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Στις ευρωεκλογές της Κυριακής, πάντως, τα δύο μεγάλα ισπανικά παραδοσιακά κόμματα, το δεξιό Λαϊκό Κόμμα (PP) και το Εργατικό Σοσιαλιστικό Κόμμα Ισπανίας (PSOE), αναμένεται να δουν τη δύναμή τους να συρρικνώνεται.
Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση που παρουσιάζει η δεξιά εφημερίδα El Mundo, το κυβερνών ΡΡ του Μαριάνο Ραχόι θα κερδίσει 21 ή 22 έδρες, έναντι των 24 που είχε κερδίσει το 2009. Όσο για το PSOE, αναμένεται ότι θα σημειώσει μεγαλύτερη πτώση, κερδίζοντας 15 ή 16 έδρες από τις 23 που είχε. Αντίθετα, πολλοί μικροί σχηματισμοί αναμένεται να κερδίσουν σε επιρροή, όπως η Πληθυντική Αριστερά (6 έδρες από 2 που έχει αυτή τη στιγμή η κύρια συνιστώσα της, η Ενωμένη Αριστερά) ή το κεντρώο κόμμα UPyD που προβλέπεται ότι θα αυξήσει τη δύναμή του από μία σε 3 ή 4 έδρες.
Μπροστά στην προαναγγελθείσα αποστασιοποίηση των ψηφοφόρων -μια έρευνα που δημοσιεύθηκε την Κυριακή, προβλέπει πως η συμμετοχή θα ανέλθει σε 40% ώς 43%-, ο Ραχόι, όπως και ο πρόεδρος των σοσιαλιστών Αλφρέντο Πέρες Ρουμπαλκάμπα, μπήκαν με φόρα στην προεκλογική εκστρατεία για να υποστηρίξουν τους επικεφαλής των ψηφοδελτίων τους, τον Μιγκέλ Αρίας Κανιέτε για τους συντηρητικούς και την Ελένα Βαλεντσιάνο για τους σοσιαλιστές.
Όμως η τελική αυτή ευθεία έχει σηματοδοτηθεί από μια πολεμική περί σεξισμού, η οποία προέκυψε από τις δηλώσεις που έκανε ο Μιγκέλ Αρίας Κανιέτε.
Ερωτηθείς την επομένη του τηλεοπτικού debate με τη σοσιαλίστρια αντίπαλό του, ο Κανιέτε, που απογοήτευσε με την επίδοσή του, δικαιολογήθηκε υποστηρίζοντας πως το debate με μια γυναίκα είναι «πολύ περίπλοκο». Και το χόντρυνε προσθέτοντας ότι «αν καταχραστείς την ανωτερότητά σου, την πνευματική ή οποιαδήποτε άλλη, θεωρείσαι ένας φαλλοκράτης που στριμώχνει μια ανυπεράσπιστη γυναίκα».
Μολονότι οι επιπτώσεις τους δεν έχουν συνυπολογισθεί στις δημοσκοπήσεις, οι δηλώσεις αυτές έχουν προκαλέσει αναστάτωση στο τέλος αυτής της προεκλογικής εκστρατείας.
