Αγαπητή Ευγενία,
Διάβασα πως περίπου 75.000 υποψήφιοι σύμβουλοι αναμένεται φέτος να πάρουν μέρος στις εκλογές των ΟΤΑ. Αν υπολογίσεις ότι το ένα τρίτο είναι γυναίκες, τότε έχουμε γύρω στις 25.000 υποψήφιες σε δημοτικό και περιφερειακό επίπεδο. Στο περίπου το νούμερο, όπως θα διαπιστώσεις παρακάτω. Έτσι κι αλλιώς, καθόλου άσχημα! Και να λάβεις υπόψη ότι σοβεί η κρίση με τις παρενέργειές της και κυρίως την οικονομική ασφυξία, που αισθάνονται πιο πολύ οι γυναίκες, οι οποίες, και στον καλό καιρό, δεν είχαν τα απαιτούμενα μέσα, οικονομικά και άλλα, ώστε να διεκδικήσουν επί ίσοις όροις θέσεις εξουσίας. Γι' αυτό θεωρώ επίτευγμα, με τις σημερινές συνθήκες, τη συμμετοχή αυτή. Θα μου πεις, οι συνδυασμοί είναι αναγκασμένοι να αναζητούν γυναίκες, τουλάχιστον κατά το ένα τρίτο, αλλιώς το ψηφοδέλτιο θα θεωρηθεί απαράδεκτο. Όμως νά που βρίσκουν και στις περιπτώσεις εκείνες όπου σε έναν μικρό δήμο των 20.000 κατοίκων υπάρχουν επτά συνδυασμοί! Αναρωτιέμαι πόσα διαφορετικά σχέδια μπορεί να υπάρξουν για τη λύση των προβλημάτων ενός μικρού δήμου;
Είναι καλό που υπάρχει νόμος για την υποχρεωτική συμμετοχή. Όμως υπήρξε λαθροχειρία την οποία οι φεμινιστικές - γυναικείες οργανώσεις αντιπάλεψαν από την αρχή. Σε κάποια φάση εφαρμογής του νόμου κυκλοφόρησε πονηρή εγκύκλιος, βάσει της οποίας το ένα τρίτο υπολογιζόταν επί του αριθμού των εδρών και όχι επί του συνόλου του αριθμού των υποψηφίων, που ήταν προσαυξημένος κατά το ήμισυ. Άρα μειωνόταν η συμμετοχή των υποψηφιοτήτων των γυναικών. Έως ότου ήρθε το νέο χτύπημα: με τον πρόσφατο νόμο η προσαύξηση αυξήθηκε στο 100%, ενώ το 1/3 εξακολουθεί να υπολογίζεται επί του αριθμού των εδρών, άρα συρρικνώνεται περαιτέρω η συμμετοχή γυναικών!
Το θέμα είναι ότι αυτή η άνευ προειδοποίησης προσαύξηση δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τους συνδυασμούς, που -και χωρίς το τελευταίο- έχουν να αντιμετωπίσουν ένα δυσλειτουργικό πλαίσιο του «Καλλικράτη». Το θέμα είναι να μη μεταβληθεί ο πλουραλισμός σε εκφυλισμό. Φαντάζεσαι, στο παραβάν, να έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε τόσα τεράστια ψηφοδέλτια και ψάχνεις να βρεις αυτούς και αυτές που θέλεις να σταυρώσεις!
Πάντως, επανέρχομαι, μέσα στις υπερβολές και τον φοβερό ανταγωνισμό που αναπτύσσεται υπάρχει και η καλή πλευρά, αυτή της συμμετοχής των πολιτών στα κοινά, παρά την κρίση και παρακμή του πολιτικού συστήματος. Κρατήστε το αυτό.
Τώρα, όσον αφορά τις ευρωεκλογές, ο νόμος καθιερώνει κι εδώ το 1/3 ως υποχρεωτικό κατώφλι. Κάτι είναι κι αυτό, αν και σήμερα το μέτρο φαντάζει συντηρητικό, λαμβάνοντας υπόψη τις διεργασίες στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Η δυσκολία για τις γυναίκες, όπως και για τους νέους υποψηφίους συνολικά, προέρχεται από το γεγονός ότι όλη η επικράτεια λογίζεται ως εκλογική περιφέρεια. Τέτοιο προηγούμενο με σταυρό δεν υπάρχει. Η λίστα Επικρατείας των κομμάτων είναι χωρίς σταυρό. Θα δυσκολευτεί η ανάδειξη γυναικών που δεν συγκαταλέγονται κατά κανόνα στα αναγνωρίσιμα στελέχη που συχνάζουν στα τηλεπαράθυρα. Από πού να αρχίσουν; Σε ποιον νομό να πρωτοπάνε, ιδίως όταν δεν έχουν και τα οικονομικά μέσα;
Η μόνη παρηγοριά και απαντοχή είναι η αντίδραση του εκλογικού σώματος, το οποίο καλείται να διορθώσει τις όποιες υπερβολές και προχειρότητες του εκλογικού νόμου. Θα το κάνει; Ή θα παρασυρθεί από «λαμπερά ονόματα»;
