Αγαπητή Ευγενία,
Θυμάσαι τις έντονες συζητήσεις τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη συμμετοχή των γυναικών στην πολιτική και τον ρόλο τους στα δημόσια πράγματα; Είχαμε πιστέψει ότι η μαζική είσοδος των γυναικών στην πολιτική ζωή θα έφερνε έναν αέρα ανανέωσης στη λειτουργία της. Γιατί αυτό; Διότι το κατασκευασμένο κοινωνικά γυναικείο φύλο έχει διαφορετικές ιεραρχήσεις, ανάγκες και προσδοκίες. Η μείξη, λοιπόν, των οπτικών των δύο φύλων στα πράγματα θα ήταν πλούτος για την κοινωνία.
Επαληθεύτηκε αυτή η προοπτική; Νωρίς να το πούμε, καθώς η διαδικασία συμμετοχής είναι σε εξέλιξη. Όμως ομολογώ ότι κάποια σημάδια στην εγχώρια δημόσια ζωή με έχουν προβληματίσει. Αν πάρουμε τη Βουλή, που στη σημερινή της σύνθεση έχει τις περισσότερες γυναίκες από ποτέ, θα δούμε συμπεριφορές βουλευτίνων που δεν αφίστανται από τυπικά ανδροκρατικές. Αυτές δεν συνιστούν νέο ήθος, ούτε συμβάλλουν στον πολιτικό πολιτισμό. Η αμετροέπεια, οι ύβρεις, οι εξυπνακισμοί, η προχειρότητα δεν μπορεί να είναι ο δρόμος για τις γυναίκες βουλευτές. Υπάρχει και άλλη οδός, αυτή της τεκμηρίωσης των θέσεων και των επιχειρημάτων. Αυτή της ψυχραιμίας και της νηφαλιότητας, όσο κι αν το τελευταίο είναι δύσκολο στις σημερινές χαοτικές συνθήκες.
Το αντιδημοκρατικό, εθνοκτόνο περιεχόμενο των νόμων μπορείς να το αναδείξεις με την παράθεση επιχειρημάτων, χωρίς κραυγές και πανδαιμόνιο. Γιατί, λοιπόν, νεοεκλεγμένες βουλευτίνες φέρονται να παρασύρονται από μία τέτοια κατάσταση; Ίσως, ελλείψει πείρας, θεωρούν ότι αυτό είναι η πολιτική.
Ερχόμαστε, έτσι, στο καίριο ζήτημα της προετοιμασίας. Παλιά λεγόταν ότι δεν μπορεί μια γυναίκα αίφνης να εκτοξευτεί από την κουζίνα στη Βουλή. Χρειάζεται προπαίδεια. Γι' αυτό δινόταν σημασία στην ενασχόλησή της με κινηματικές δραστηριότητες, με τον συνδικαλισμό, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, ώστε σιγά-σιγά να μπαίνει στο κλίμα και να εκπαιδεύεται. Αυτά εάν δεν είχε συμμετοχή σε κόμμα, το οποίο έτσι κι αλλιώς προετοιμάζει για τα κοινά.
Τώρα τα πράγματα έχουν μάλλον αλλάξει. Βλέπεις να δημιουργούνται πολιτικές κινήσεις και κόμματα μέσω τηλεόρασης και διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Μετακομίζουν στην πολιτική και στα κέντρα πολιτικών αποφάσεων πρόσωπα εντελώς απαράσκευα για μια τόσο υπεύθυνη αποστολή. Και πώς ορίζεται η σοβαρότητα αυτής της αποστολής; Από την εξυπηρέτηση των αναγκών και συμφερόντων του λαού και του τόπου. Άσε που ορισμένοι πολιτικοί έχουν μπερδέψει το περιεχόμενο του πολιτικού έργου με την επικοινωνιακή του πλευρά και κάνουν σαν να είναι η πολιτική σειρά από κοσμικά γεγονότα.
Συνοψίζοντας, δεν χρειάζεται οι γυναίκες πολιτικοί να ακολουθήσουν τη μανιέρα του πολιτικαντισμού. Άλλωστε η κοινωνία έχει μπουχτίσει από σοφιστές και λαοπλάνους. Αντίθετα, έχει ανάγκη από μια πολιτική που θα ενσωματώνει ανθρωπιστικά προτάγματα και θα διαπερνιέται από την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Που θα βγάζει τάξεις, κοινωνικές ομάδες και μειοψηφίες από το κοινωνικό περιθώριο. Σε αυτό καλούνται να συνεισφέρουν οι γυναίκες ως εκείνο το φύλο που βίωσε την υποταγή και την εξάρτηση από το φύλο της εξουσίας ανά τους αιώνες και που ακόμα αγωνίζεται για τη δημοκρατία της ισότητας.
Να αρθούν πάνω από τα τρέχοντα κριτήρια πολιτικής ανάμειξης καλούνται οι γυναίκες. Να αφήσουν πίσω όλα τα βαρίδια και να ακολουθήσουν πολιτική μακράς πνοής. Τότε θα δικαιωθούν και τότε θα γίνει γρηγορότερα η ένταξή τους στη δημόσια ζωή.
