Αγαπητή Ευγενία,
«Κουφαθήκαμε», κατά το κοινώς λεγόμενο, με όσα ακούσαμε και διαβάσαμε αυτές τις μέρες σχετικά με την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Παρατήρηση πρώτη: Αντιμετωπίστηκε, περισσότερο από κάθε άλλη φορά, ως ονομαστική γιορτή όλων των γυναικών, με αφορμή την οποία διοργανώνονται πάρτι, δημιουργείται ιλαρή ατμόσφαιρα και οι ευχές «να σας χαιρόμαστε» και «χρόνια πολλά» δεσπόζουν στις παρέες. Παρατήρηση δεύτερη: εκτός από τα μηνύματα των πολιτικών χώρων, οι υποψήφιοι δήμαρχοι και περιφερειάρχες άδραξαν την ευκαιρία και εξέδωσαν ανακοινώσεις, διοργάνωσαν εκδηλώσεις, κάλεσαν τις γυναίκες σε συμμετοχή στις εκλογές. Το τελευταίο είναι καλό.
Εμφανίζεται όμως νέο πρόβλημα. Αρχίζει να αμφισβητείται η δομή των γυναικείων τμημάτων μέσα στα κόμματα. Διάβασα αποκαλυπτικό άρθρο, το «Σε ποιoν χρησιμεύουν οι γραμματείες γυναικών», που δεν θα περίμενα να το δω σήμερα. Βασικές ιδέες της τοποθέτησης αυτής είναι: Οι γραμματείες είναι άνευ αντικειμένου. Ξοδεύουν χρόνο, χρήμα και φαιά ουσία για να βγάζουν ανακοινώσεις μια φορά τον χρόνο. Πρόκειται για ψόφιες (!) γραμματείες. Δεν είναι ρατσιστικό και ενισχύει τη διάκριση των δύο φύλων να βγάζεις ανακοίνωση και να λες ότι η Ημέρα της Γυναίκας είναι ημέρα μνήμης και περισυλλογής, αγώνων και διεκδικήσεων; Και το αποκορύφωμα: «Ποτέ δεν καταλάβαμε τι ανάγκη έχουν τα κόμματα να δημιουργούν Γραμματείες Γυναικών και Γυναικείων Θεμάτων. Ποτέ δεν αντιληφθήκαμε γιατί πρέπει να υπάρχουν διάφορες φεμινιστικές οργανώσεις που δήθεν υπερασπίζονται τα δικαιώματα των γυναικών. Από τις... αλήστου μνήμης ΕΓΕΣ της Μαργαρίτας Παπανδρέου - Τσαντ μέχρι τις δήθεν γραμματείες ισότητας ή τις γραμματείες, όπως καλή ώρα η Γραμματεία Γυναικείων Θεμάτων της Ν.Δ. και άλλες αντίστοιχες φυσικά».
Κατάλαβες για ποιες χτυπάει η καμπάνα; Ενοχλεί η Γραμματεία Γυναικών της Ν.Δ. Και άλλη φορά δημοσιεύτηκαν κρίσεις απαξιωτικού χαρακτήρα γι' αυτήν από ομοπαραταξιακούς κύκλους. Και αν μεν επρόκειτο για κάποιο περιθωριακό, λαθρόβιο μέσο, δεν θα ασχολιόμουν. Όμως ο εχθρός είναι όχι προ των πυλών, αλλά εντός του κάστρου. Αιχμή του δόρατος είναι η Γραμματεία Γυναικών της Ν.Δ., αλλά τα πάρθια βέλη απευθύνονται σε όλα τα τμήματα φεμινιστικής πολιτικής στο κομματικό σύστημα, μα και σε κυβερνητικό επίπεδο.
Γνωρίζω από πολύχρονη συνεργασία στο φεμινιστικό κίνημα ότι στη Ν.Δ. υπάρχουν γυναικεία στελέχη που ακολουθούν τις αρχές της ισότητας των φύλων. Είναι δραστήριες, οργανωμένες και σε συλλογικότητες γυναικών. Ας προσέξουν οι φίλες, μην ξηλωθούν οι δομές και τα εργαλεία πολιτικής για το φύλο που με τόσο κόπο κτίστηκαν μεταδικτατορικά και η Μαργαρίτα, την οποία τώρα λοιδορούν, συνέβαλε αποφασιστικά σε αυτό το οικοδόμημα. Δεν είναι δίκαιο να τρώμε το πολιτικό ψωμί από κείνες που το δικαιούνται.
Οι όψιμα πεφωτισμένοι της ιδεολογικής Δεξιάς, που ρίχνουν στο ανάθεμα τις φεμινιστικές οργανώσεις ξέρουν το έργο τους; Τις κολοσσιαίες προσπάθειες που κατέβαλαν για την επίτευξη της ισότητας των φύλων Ελληνίδες, με κεφαλαίο Ε, όπως η Αλίκη Γιωτοπούλου - Μαραγκοπούλου, που μέχρι τώρα είναι στις επάλξεις; Η τοποθέτησή της για τη φετινή 8η Μαρτίου είναι αναρτημένη στον ιστότοπο του ΙΜΔΑ. Ας ρίξουν μια ματιά προτού βουτήξουν την πένα τους στον μηδενισμό...
Όλα τα παραπάνω στέλνουν μήνυμα ευθύνης στην Αριστερά. Αλλά αυτή είναι ξεχωριστή κουβέντα.
