Αγαπητή Ευγενία,
Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας αύριο και για το νόημά της έχουμε μιλήσει τα τελευταία χρόνια πάρα πολύ. Και όμως, δεν τα 'χουμε πει όλα. Ξέρεις γιατί; Γιατί τέτοια κοινωνικά ζητήματα δεν εξαντλούνται ποτέ. Θα έλεγα πως οφείλουν να βρίσκονται ανάμεσα στις προτεραιότητες του αγώνα για μια κοινωνία δημοκρατίας και υψηλού πολιτισμού. Εξαλείφοντας την ανισότητα λόγω φύλου, παραμερίζεις πολύ μεγάλο μέρος των κοινωνικών και οικονομικών ανισοτήτων που ταλανίζουν τις κοινωνίες.
Το ζήτημα της κατάκτησης της ισότητας είναι σε εξέλιξη. Πολύ περισσότερο σήμερα, που η κρίση που ενέσκηψε στη χώρα μας -και όχι μόνο- δημιουργεί νέα προβλήματα, νέας ποιότητας εμπόδια. Θέλω να πάρω υπόψη το τελευταίο στοιχείο. Και να... υποδείξω τρόπους πρακτικούς, που θα αναδείκνυαν επάξια το νόημα της Ημέρας εν μέσω κρίσης.
Αν εκπροσωπούσα κάποιον θεσμό, όπως τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, ή πολύ περισσότερο την Προεδρία της Δημοκρατίας, θα τιμούσα με ειδικό μετάλλιο τιμής τις «Γυναίκες της Χρονιάς», τις καθαρίστριες του ΥΠΟΙΚ και στο πρόσωπό τους όλες τις καθαρίστριες του Δημοσίου και της χώρας, όλες τις γυναίκες που αγωνίζονται για το ψωμί και την αξιοπρέπειά τους. Αυτές οι γυναίκες μάς χάρισαν αγωνιστική αισιοδοξία, κέρδισαν χώρο στην καρδιά μας, μας κάνουν περήφανες. Δίνουν αγώνα διάρκειας, με συνοχή και σοβαρότητα, παράδειγμα για άλλους χώρους, διακηρύσσοντας «δεν θα γίνουμε οι δούλες στον εργασιακό τους Μεσαίωνα»! Και έτσι θα συνέδεα την 8η Μαρτίου του 2014 με την 8η Μαρτίου του 1857, με τις ηρωικές κλωστοϋφαντουργίνες της Ν. Υόρκης.
Αν ήμουν εκπρόσωπος του προεδρείου της Βουλής θα έφερνα προς συζήτηση στην Ολομέλεια το θέμα της σημασίας της έμφυλης ισότητας, με αφορμή τις σεξιστικές οχλήσεις εις βάρος γυναικών βουλευτών, που δεν έχουν προηγούμενο. Και το αποτέλεσμα της συζήτησης θα το ενσωμάτωνα σε ντοκουμέντο της Βουλής και στον κώδικα πρακτικής συμπεριφοράς των βουλευτών/ίνων. Θα το έκανα με αφορμή την 8η Μαρτίου, αντί γενικόλογων γλυκερών διακηρύξεων και ανόητων διαβεβαιώσεων διαφόρων πολιτικών ότι «εμείς αγαπάμε τις γυναίκες». Θα μου πεις, ποιος θα παρακολουθούσε μια τέτοια συνεδρίαση, είναι κι αυτό...
Ύστερα, αν ήμουν στο επιτελείο των συμβούλων του κ. Σαμαρά, θα φρόντιζα στον νόμο για τις ευρωεκλογές να περάσει διάταξη για το 50-50 της συμμετοχής των φύλων στα ευρωψηφοδέλτια. Τώρα που αλλάζει το καθεστώς και θα ισχύσει η σταυροδοσία, είναι ευκαιρία για νομοθετική ρύθμιση, που θα εγγράφεται στην πανευρωπαϊκή καμπάνια για το 50-50 της αντιπροσώπευσης των φύλων στην Ευρωβουλή. Θα ήταν έξυπνος χειρισμός από μέρους της κυβέρνησης, τώρα που έχει και την προεδρία της Ε.Ε. Θα είχε ευνοϊκό αντίκτυπο στις άλλες χώρες και, φυσικά, θα προωθούσε σ' εμάς την υπόθεση της ίσης αντιπροσώπευσης των φύλων στα κέντρα των πολιτικών αποφάσεων.
Αλλά τώρα ο ελληνισμός δεν αδειάζει να ασχοληθεί με... παρωνυχίδες. Τώρα καταγίνεται με τη λύση του ουκρανικού, εξάγοντας τεχνογνωσία, αφού έλυσε επιτυχώς το εγχώριο δράμα και το Κυπριακό.
Αν ήμουν, λοιπόν, θεσμικός εκπρόσωπος... Και επειδή δεν είμαι, μένοντας πάντα πιστή στη λοιδορούμενη κοινωνία των πολιτών, χρησιμοποιώ τη γραφή μου. Αυτή είναι το εργαλείο μου και θέλω να πιστεύω στην υπερβολή ότι η άποψη είναι εξουσία. Έτσι παρηγορούμαι!
