Η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ είναι προαπαιτούμενο για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, κατά τον ν. 4046/2012 (σελ. 810-811).
Η διαδικασία είναι σχεδιασμένη και συμφωνημένη, κυρίως από τη μνημονιακή συγκυβέρνηση Παπαδήμου, που ψήφισε το εμπλουτισμένο Μνημόνιο της πλήρους ετερονομίας, της παραχώρησης της εθνικής μας κυριαρχίας και της συρρίκνωσης ή αλλοτρίωσης κάθε διαχρονικού δημιουργήματος της πατρίδας από την κυβέρνηση που ψήφισε τη χορήγηση των Γνωμοδοτήσεων του ΝΣΚ στους δανειστές, με συνέπεια να καθίσταται αδύνατη -αν δεν ανακληθούν- η όποια διαπραγμάτευση για το ύψος του χρέους και για τους όρους των Δανειακών Συμβάσεων??? από την κυβέρνηση που νομικά κατέστησε δυσεπίλυτο το ελληνικό ζήτημα.
Όπως εξηγήσαμε στην επί της αρχής συζήτηση, η διαδικασία είναι εκτός Συντάγματος, διότι, σύμφωνα με το άρθρο 106 παρ. 1, τέτοιες θεμελιώδεις υποδομές «ανήκουν στον λαό και υπόκεινται στον πλήρη έλεγχο του κράτους».
Η εκποίηση του ΑΔΜΗΕ όμως με διαδικασίες ρευστοποίησης είναι και εκτός υποχρεώσεών μας, σύμφωνα με την Οδηγία 209/72/ΕΚ, όπως παρατηρεί και η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, αφού κατ' αυτήν δεν επιβάλλεται στις εθνικές κυβερνήσεις ιδιοκτησιακός διαχωρισμός, εφόσον στις 3-9-2009 το σύστημα μεταφοράς ανήκε σε καθέτως ολοκληρωμένη επιχείρηση, όπως εν προκειμένω η ΔΕΗ Α.Ε.
Μπορούσαμε δηλαδή, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, αλλά κυρίως είχαμε υποχρέωση σύμφωνα με το κοινωνικό και εθνικό μας συμφέρον, να κρατήσουμε το ίδιο καθεστώς δημοσίου ελέγχου επί των δικτύων, όπως οι περισσότερες χώρες, όπως επίσης αναφέρεται στην Έκθεση της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής.
Η διαδικασία εξάλλου είναι και ευθέως αντισυνταγματική, όπως παρατηρεί πάλι η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής, ως προς το άρθρο 5 παρ. 1, αφού με ΚΥΑ, γενική και αόριστη, «παρέχεται στους υπουργούς Οικονομικών και Περιβάλλοντος το δικαίωμα να καθορίζουν τις λεπτομέρειες, τους όρους και την εν γένει διαδικασία υλοποίησης οιουδήποτε εκ των ανωτέρω θεμάτων».
Όπως έχει ειπωθεί μυριάδες φορές, η νομοθετική εξουσιοδότηση, για να είναι συνταγματικώς επιτρεπτή, πρέπει να είναι ειδική και ορισμένη. Δηλαδή να περιλαμβάνει συγκεκριμένο αριθμό θεμάτων, τα οποία πρέπει ή μπορούν να ρυθμιστούν και φυσικά όταν υπάρχουν επαρκή κριτήρια, γενικές αρχές και κατευθύνσεις στη σχετική εξουσιοδοτική διάταξη, κατά την πάγια Νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας.
Η αντισυνταγματικότητα επιτείνεται, καθόσον χωρίς εξουσιοδότηση προωθείται η συνολική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, ενώ το νομοσχέδιο δεν αναφέρεται σ' αυτήν.
Συγκεκριμένα στο άρθρο 5 ορίζεται ότι με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος καθορίζονται οι λεπτομέρειες, οι όροι, η εν γένει διαδικασία υλοποίησης οιουδήποτε εκ των ανωτέρω θεμάτων, καθώς και ότι παρέχεται η δυνατότητα να τροποποιείται το σχέδιο αναδιάρθρωσης και αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ Α.Ε.
Ως εκ τούτου, η επιδίωξη ήταν και παραμένει η παράδοση του υψίστης εθνικής και κοινωνικής σημασίας δημόσιου αγαθού της ηλεκτρικής ενέργειας στους ιδιώτες. Έτσι:
-εκτός συνταγματικού πλαισίου,
-εκτός των κοινοτικών υποχρεώσεων,
-εκτός εθνικού, κοινωνικού και δημοσίου συμφέροντος,
-εναντίον των οραμάτων και των σχεδιασμών τόσων και τόσων κορυφαίων πολιτικών από όλους τους πολιτικούς χώρους της τελευταίας 50ετίας, η σημερινή μνημονιακή συγκυβέρνηση σκορπίζει τα δίκτυα (και κατ' επέκταση τον ορυκτό πλούτο), την «ατμομηχανή» της ενέργειας και της οικονομίας, στους αγοραίους ανέμους.
Η ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ και της ΔΕΗ είναι υπαρκτικό ατόπημα. Είναι επίθεση κατά του λαού και του έθνους.
Κανένας πρόσκαιρος νομοθέτης, κυρίως ο εκτός λαϊκής νομιμοποίησης μνημονιακός νομοθέτης, δεν έχει το δικαίωμα να πράξει κατά του λαού μας αυτό το ανοσιούργημα. Βουλευτές, εργαζόμενοι, συνδικαλιστές, διανοούμενοι, ακόμη και ο Σύνδεσμος Επιχειρηματιών και Βιομηχάνων, που επιπόλαια χαιρετίζουν τις ιδιωτικοποιήσεις, οφείλουν να αποτρέψουν, έστω και την τελευταία στιγμή, αυτό το αδιανόητο ξεπούλημα που, δεμένη χειροπόδαρα από την τριαρχία των δανειστών, επιχειρεί σήμερα η κυβέρνηση.
Η παραμονή της ΔΕΗ υπό δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο δεν είναι μόνον προς το συμφέρον του λαού. Δεν εξυπηρετεί μόνο τα ταξικά συμφέροντα της πλειοψηφίας των πολιτών. Είναι όρος ύπαρξης, ακόμη και για την άρχουσα τάξη αυτού του τόπου, αν είχε συνείδηση του ρόλου της και σχέδιο οικονομικής ανόρθωσης για την πατρίδα.
Ας θυμηθούμε το αναγκαστικό διάβημα αλλαγής έδρας του μεγαλύτερου και συνθετότερου ελληνικού βιομηχανικού ομίλου, της ΒΙΟΧΑΛΚΟ, που, πλην των χρηματοδοτικών δυσκολιών, έχει να αντιμετωπίσει και το αυξημένο κόστος ενέργειας.
Η καταψήφιση αυτού του νομοσχεδίου απορρέει από το δημόσιο και εθνικό, διαταξικό συμφέρον όλων και πρέπει να καταψηφιστεί απ'όλους.-
* Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι βουλευτής Αττικής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της Π.Γ.
