Η πρόσφατη έρευνα του ΚΕΠΕ και οι προτάσεις των συνεργατών του περί των δράσεων που απαιτούνται για την καταπολέμηση της ανεργίας, δεν μας αιφνιδίασαν. Ούτε ασφαλώς όσους, από την έναρξη της μνημονιακής περιόδου με τον ν.3845/2010 (πρώτο Μνημόνιο), παρακολουθούν την εξέλιξη των ρυθμίσεων για τους μισθούς, τις συντάξεις και τις περικοπές του Κοινωνικού Κράτους, για όσα τέλος πάντων η επιστήμη ορίζει ως άμεσες, έμμεσες και παρεπόμενες αμοιβές της εργασίας.
Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στα ΜΜΕ και τις ανακοινώσεις κοινωνικών και πολιτικών φορέων για την κομβική πρόταση της μείωσης του κατώτατου μισθού για νέους και νέες μέχρι 29 ετών, για μείωση δηλαδή του μισθού των 511 ευρώ μικτά (γιατί για τους νέους «ωφελούμενους» των κοινωνικών προγραμμάτων, όπως έχουμε γράψει, οι μισθοί είναι πολύ χαμηλότεροι, στα 490 και 427 ευρώ).
Όπως όμως έχουν εξηγήσει οι σοβαρότερες δεξαμενές σκέψης στην Ευρώπη και τον κόσμο, η περαιτέρω μείωση του κατώτατου μισθού στο πλαίσιο της «συγκριτικής (ανταγωνιστικής) ευθυγράμμισης με τις χώρες της ΝΑ Ευρώπης», είναι μία έωλη και ύποπτη θεωρητική κατασκευή του πρώτου, αλλά κυρίως του δεύτερου Μνημονίου (ν. 4046/2012), που κάθε άλλο παρά έχει επαληθευτεί στο πλαίσιο της θεωρίας της ανάπτυξης για όλες τις χώρες της Ε.Ε.
Απλώς, για άλλη μια φορά, η δογματική επικράτηση των «ζηλωτών» της νεοφιλελεύθερης αίρεσης με τη βίαιη παρέμβαση της τριαρχίας των δανειστών και ο ν. 4093/2012, το λεγόμενο τρίτο Μνημόνιο, θέσπισαν ως πάγιο σύστημα του ιδιωτικού μισθολογίου το σύστημα του καθαρού («γυμνού») κατώτατου μισθού («single minimum wage system») χωρίς καμία προσαύξηση λόγω οικογένειας και τέκνων, ειδικών συνθηκών, σπουδών. Και η μόνη προσαύξηση λόγω προϋπηρεσίας που επιτρέπεται, «παγώνει» από 12-12-2012 και μέχρις ότου η ανεργία πέσει κάτω από το 10%(!!). Με την ασκούμενη πολιτική όμως, η πτώση της ανεργίας σε μονοψήφιο ποσοστό δεν προβλέπεται τουλάχιστον για την παρούσα γενιά εργαζομένων.
Έτσι τα πράγματα για το ιδιωτικό μισθολόγιο βαίνουν προκαθορισμένα, νομοτελειακά. Με τις παρεμβάσεις που έχουν γίνει στο Συλλογικό Δίκαιο (ΣΣΕ, ΟΜΕΔ κ.λπ.) και στον μηχανισμό εξέλιξης του ιδιωτικού μισθού, όλα καθοδηγούνται από τη δομική ρήτρα της «κατωτατοποίησης» των αποδοχών, προς την οποία προσαρμόζονται και όσες κλαδικές, ομοιοεπαγγελματικές και επιχειρησιακές συμβάσεις συνάπτονται. Και όλες μαζί υπακούουν στην υπέρτερη ρήτρα της «βουλγαροποίησης» για τα επόμενα χρόνια, όπως θεσπίστηκε με τον ν. 4046/2012 (σελ. 713).
Επομένως, δεν συγχωρείται η άγνοια, ούτε βεβαίως τα ετεροχρονισμένα κροκοδείλια δάκρυα. Αυτό που έδειξε η παντελώς ανορθολογική και βεβαίως ανιστόρητη Έκθεση του ΚΕΠΕ, είναι ο εμφανής πλέον ρόλος της επίσημης επιστημονικής έρευνας, που κάθε άλλο παρά μπορεί να χαρακτηριστεί «ανεξάρτητη» και εμφορούμενη αμιγώς από επιστημονικά-ιστορικά κριτήρια.
Ο έντονος συστημικός της χαρακτήρας, η αθεράπευτα νεοφιλελεύθερη και δογματική (και γι' αυτό άλλωστε αναπόδεικτη) προσέγγισή της, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να «βάζει πλάτη» στην περαιτέρω ακύρωση δικαιωμάτων και κατακτήσεων του συλλογικού δημοκρατικού πολιτισμού των δυνάμεων της εργασίας.
Μαζί με την πρόταση για την υποχρεωτική απασχόληση του εργαζόμενου για ένα χρονικό διάστημα μετά το πέρας του προγράμματος επιδοτούμενης απασχόλησης (με καταργημένο ως ανωτέρω τον κατώτατο μισθό), που θέτει -κατά την έκθεση- εμπόδια στη συμμετοχή των επιχειρήσεων σ' αυτά, η έκθεση αυτή προτείνει τα προγράμματα επιδότησης του μισθολογικού κόστους απασχόλησης να απευθυνθούν σε επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων στο εξωτερικό, σε χώρες εντός και εκτός Ε.Ε.!
Δεν φτάνει δηλαδή που η σκόπιμη πολιτική των Μνημονίων καταστρέφει τα οικονομικά μας συγκριτικά πλεονεκτήματα και οδηγεί σε άτακτη μετανάστευση το καλύτερο επιστημονικό, ερευνητικό και τεχνικό προσωπικό της χώρας (δείγμα της αξίας των δημόσιων πανεπιστημίων), αλλά προτείνει να γίνουν προγράμματα και περαιτέρω επιλεκτικής μετανάστευσης βάσει προσφοράς και ζήτησης των εργαζομένων, ώστε η ελληνική πολιτεία να χρηματοδοτεί την παραγωγική διαδικασία των άλλων, οικονομικά ισχυρών, κρατών. Γιατί είναι προφανές ότι η άτακτη και σχεδιασμένη μετανάστευση εγκεφάλων δεν γίνεται προς τις προβληματικές και καταρρέουσες οικονομίες, αλλά προς τις δυναμικές και αναπτυσσόμενες.
Κι έτσι η χώρα, κατά τη λογική των... ειδημόνων του ΚΕΠΕ, δεν απομένει παρά να υποβαθμίζει διαρκώς την αξία της νεανικής εργατικής δύναμης για να προσελκύσει άμεσες ξένες επενδύσεις που δεν έρχονται ποτέ! Αυτή η έρευνα, αποκομμένη από την κοινωνία και τις ανάγκες της, υποστηρικτική της μνημονιακής πολιτικής, επιχειρεί να προσδώσει «επιστημονικοφάνεια» στις απορρυθμίσεις που προξενεί.
Η κοινωνία όμως άλλα ζητάει από τους επιστήμονες που αναδείχθηκαν από τα αδίκως δυσφημισμένα και διαρκώς ακρωτηριαζόμενα Πανεπιστήμιά της. Αναζητά εποικοδομητικές προτάσεις εξόδου από την κρίση, με επιστημονική αυτονομία και ορθολογισμό, με αξιοπρέπεια και σεβασμό στην εργασία κυρίως των νέων μας, που η πατρίδα σήμερα χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε να μείνουν στον τόπο τους!
* Ο Αλέξης Π. Μητρόπουλος είναι βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και πρόεδρος της Ένωσης για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους - ΕΝΥΠΕΚΚ ([email protected])
