Στο Left.gr (14.1.2014-«Δημοφιλείς Επιλογές») δημοσιεύτηκε το άρθρο «Η τέχνη της οφθαλμαπάτης» για το έργο του Λεάντρο Έρλιχ που αποκαλείται «αρχιτέκτονας του αβέβαιου και οι εγκαταστάσεις του είναι εξωπραγματικές, γεμάτες παιχνιδιάρικες ψευδαισθήσεις που δημιουργούν χώρους με ρευστά και ασταθή σύνορα». Ο καλλιτέχνης χρησιμοποιεί, σύμφωνα με το δημοσίευμα, «ένα τεράστιο καθρέφτη για να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ανθρώπων που κρέμονται στο κενό από την πρόσοψη ενός σπιτιού. Πανέξυπνο μέσα στην απλότητά του».
Η τέχνη της οφθαλμαπάτης δεν είναι βέβαια καλλιτεχνική αποκλειστικότητα. Αποτελεί, στ' αλήθεια, καθημερινό γνώρισμα των δραστηριοτήτων, εξαγγελιών και ανακοινώσεων της ελληνικής κυβέρνησης που αποβλέπει στη δημιουργία ψευδαισθήσεων στους πολίτες που κρέμονται κυριολεκτικά στο κενό από τις προσόψεις (ή έχουν ανεβεί στα κεραμίδια) των υπό κατάσχεσιν οικιών τους και όχι μόνον (π.χ. η κενολογία από τον αρεστό στον θεό [Θεοχάρης]: «για τα χρέη στην εφορία δώστε ό,τι μπορείτε»). Καθόλου παιχνιδιάρικο και διασκεδαστικό. Τώρα πια δεν χρησιμοποιούνται οι παραμορφωτικοί καθρέφτες του λούνα παρκ της νιότης μου αλλά στην εποχή μας έχουν αντικατασταθεί, εκτός από τους κυβερνητικούς ντελάληδες, από τους «αποκλίνοντες φακούς» των καθεστωτικών ΜΜΕ και των ομοφρονούντων του επαγγέλματος. Εικάζεται ότι η επόμενη υπό δημιουργία οφθαλμαπάτη θα εκμεταλλευθεί ένα τρυκ όπου, τα σπίτια έχοντας πλέον απαλλοτριωθεί, θα δείχνει τους ανθρώπους να κρέμονται από το απόλυτο κενό και όμως να μην πέφτουν. Έτσι, ο νόμος της βαρύτητας θα έχει ακυρωθεί. Τρυκ ιδιαίτερα σοφό μέσα στην αμείλικτη απλότητά του.
Και κάτι ακόμα. Πέρυσι τον Δεκέμβριο, γράφτηκε στον Τύπο ότι πέθανε στα 92 του ο Harold Camping που συστηματικά και σε τακτές ημερομηνίες πρόβλεπε το επερχόμενο τέλος του κόσμου. Πράγματι, πρέπει να έχει κάποιος μεγάλη θρασύτητα ή τυφλή πίστη για να επαναλαμβάνει το ίδιο ρεφρέν παρ' όλες τις συνεχείς διαψεύσεις. Όμως όσοι προβλέπουν το τέλος του κόσμου που δεν έρχεται προς το παρόν (και μας καλούν να μετανοήσουμε μιας και μαζί τα είχαμε «φάει» ενώ όσο προφήτευε ο Camping έρρεαν εκατομμύρια δολάρια ως χορηγίες στους ραδιοσταθμούς του*) έχουν ένα πλεονέκτημα απέναντι στις κυβερνητικές προγνώσεις. Οι πρώτοι γνωρίζουν ότι κάποια στιγμή στο μάλλον μακρινό μέλλον, με το τέλος του κόσμου αναπόδραστο γεγονός, θα επαληθευθούν. Αντίθετα, οι κυβερνώντες, μετά από το sucess story που μας τέλειωσε άδοξα και κανένας πλέον δεν το επικαλείται, μιλούν για τις λαμπρές μέρες που μας περιμένουν οσονούπω. Στ' αλήθεια εννοούν «τις ατέλειωτες νύχτες όταν το φως λιγοστεύει τα ξημερώματα» («Μιλώ», Μανώλης Αναγνωστάκης).
* Στην Ελλάδα οι τραπεζικές χορηγίες για τις προφητείες αποκαλούνται δάνεια!
