Από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα μεσολάβησαν για την ανάδειξη νέων δημοτικών αρχών συνολικά δέκα εκλογικές αναμετρήσεις.
Αποτιμώντας τα σαράντα αυτά χρόνια εξάγονται κάποια συμπεράσματα που, ανεξάρτητα από την τακτική την οποία θα έχει ο ΣΥΡΙΖΑ στις προσεχείς αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν πρέπει να υποτιμηθούν.
Πρώτον τα αυτοδιοικητικά ψηφοδέλτια που στήριξε η Αριστερά νίκησαν σε έξι από τις δέκα εκλογικές αναμετρήσεις ασκώντας διοίκηση στον Δήμο τα είκοσι τέσσερα χρόνια, με εκλεγμένους δημάρχους τους Μιχάλη Λεβέντη και Γιώργο Αμπατζόγλου.
Δεύτερον η παραγωγή έργου αυτών των δημοτικών αρχών, συγκριτικά με άλλες, συνδέθηκε με κορυφαίες πρωτοβουλίες, όπως δημιουργία νοσοκομείου, η οργάνωση διεθνών συνεδρίων, το έργο της αποχέτευσης και ο εναλλακτικός τρόπος διαχείρισης των απορριμμάτων, που έχουν όλες τη σφραγίδα της ίδιας πολιτικής.
Φυσικά η ίδια πολιτική χρεώνεται με κενά, αδυναμίες, λάθη, αδικίες η ελλείψεις στον αγωνιστικό της προσανατολισμό, όμως το ισοζύγιο είναι αδιαμφισβήτητα θετικό.
Το σημαντικότερο -εξ αίτιας της ηθικής του διάστασης- είναι πως στους εκλεγμένους της Αριστεράς δεν βρέθηκαν "βίλες ή καταθέσεις", όπως κατά καιρούς λεγόταν κακόβουλα από κάποιες πλευρές.
Ο λαός της Ελευσίνας έδειξε επανειλημμένα την εμπιστοσύνη του χτίζοντας όλα αυτά τα χρόνια η Αριστερά μια ζηλευτή αυτοδιοικητική παράδοση που πανελλαδικά συναντάται μόνο ως εξαίρεση.
Η δυναμική της πολιτικής αυτής αποδεικνύεται και από την εξέλιξη που είχαν τα δυο βασικά κόμματα που τη στήριζαν, ο ΣΥΝ και το ΚΚΕ.
Δεν ήταν κόμματα εξουσίας. Ενωμένα τα ποσοστά τους έφτασαν στην καλύτερη περίπτωση το 13% (1989) και στη χειρότερη το 2,93% (1993, ο ΣΥΝ εκτός Βουλής) και επιπλέον, παρ' ότι διασπάστηκαν (1991), ακόμα και σε τοπικό επίπεδο (δημοτικές 2002), παρόλα αυτά η πολιτική αυτή συνέχιζε και νικούσε!!!
Αυτό εξηγείται γιατί οι εκλεγμένοι της ήταν γνώστες των προβλημάτων, ασχολούνταν χρόνια με τα κοινά, υπήρχε στη λογική της η στήριξη του κόσμου και των φορέων, ασφαλώς γιατί έλυνε προβλήματα, γιατί διαχειρίστηκε με διαφάνεια το δημόσιο χρήμα, γιατί υπερβαίνοντας κομματικές η άλλες περιχαρακώσεις επιτύγχανε να ενώνει και να κινητοποιεί τους πολίτες για την επίλυση των κοινών προβλημάτων κοκ.
Σε όλα αυτά είναι λοιπόν ενσωματωμένη η αντίληψη που έχει όχι μόνο ο κόσμος της Αριστεράς, αλλά και ευρύτερες δυνάμεις για τον ορισμό μιας κατά τεκμήριο πετυχημένης Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Αυτό εξηγεί και την απόλυτη κυριαρχία της στην Ελευσίνα τα σαράντα μεταπολιτευτικά χρόνια.
Καλούμενος σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ να χαράξει αυτοδιοικητική πρόταση, σε διαφορετικές ασφαλώς συνθήκες, οφείλει να κρατήσει την ουσία της περιγραφόμενης πολιτικής.
Επιπλέον, χωρίς καθόλου να υποβαθμίσει τα τοπικολαϊκά προβλήματα, να ταχθεί ξεκάθαρα κατά των Μνημονίων, του "Καλλικράτη", της κυβερνητικής πολιτικής και να ζητά την ανατροπή της.
Μια τέτοια εκλογική τακτική, ενώ δεν θα αφήνει κενά σε άλλες δυνάμεις που σπεύδουν ήδη να τα καλύψουν, θα συσπειρώσει και δυνάμεις πολύ ευρύτερες της Αριστεράς.
Με στόχο όχι την καταγραφή οποιουδήποτε ποσοστού, αλλά, με η χωρίς συμμαχίες, τις οποίες όμως οφείλει να τις αναζητήσει, να βρεθεί και στη νέα σημοτική πλειοψηφία.
Η χάραξη εκλογικής τακτικής με αυτά τα χαρακτηριστικά, σε αντίθεση με πειραματισμούς του τύπου "εμείς, εμείς οι μόνοι συνεπείς" μπορεί να φέρει την νίκη στο ψηφοδέλτιο που θα στηρίξει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Κυρίως όμως ωφελημένη να βγει η ίδια η τοπική αυτοδιοίκηση, την οποία εδώ και τρία χρόνια κυριολεκτικά "σκοτώνουν" με τα Μνημόνια οι κυβερνητικές πολιτικές.
* Ο Γιάννης Βασιλείου είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ
