Ο ήλιος που μας ζεσταίνει, ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε και πλενόμαστε, η στέγη που μας σκεπάζει, αλλά και η χρήση της παραγόμενης ενέργειας είναι εξ ορισμού αναφαίρετα δικαιώματα του κάθε ανθρώπου πάνω στη Γη. Σε καμιά περιοχή του πλανήτη όπου υπάρχουν ανθρώπινες ζωές δεν επιτρέπεται να υπάρχει έστω και ένας που να του στερούνται αυτά τα απαραίτητα για την επιβίωση αγαθά. Εμείς οι «πολιτισμένοι» λαοί θα έπρεπε να ντρεπόμαστε που επιτρέπουμε να υπάρχουν συνάνθρωποι στις διάφορες γωνιές του πλανήτη που ζουν χωρίς αυτά. Πόσο μάλλον όταν αυτοί οι δυστυχισμένοι συνάνθρωποί μας είναι στην ίδια τη χώρα μας. Η Ελλάδα, μια χώρα με πανάρχαιο παρελθόν πολιτισμού, μια χώρα που σήμερα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωση, επέτρεψε στην ηγεσία της να επιβάλλει με το «έτσι θέλω» σε 350.000 νοικοκυριά, ανήμπορα να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ, την τιμωρία να αντιμετωπίσουν έναν -όπως δείχνουν τα πράγματα- πολύ βαρύ χειμώνα, χωρίς να έχουν το δικαίωμα στην ηλεκτρική ενέργεια, ενώ αυτή δεν βρίσκεται σε έλλειψη και παράγεται σταθερά στη χώρα μας. Μόνο ανωτέρα βία, που θα προερχόταν από πόλεμο ή κάποια άλλη καταστροφή, μπορεί να δικαιολογήσει την έκθεση σε κίνδυνο αρρώστιας, αλλά ακόμη και ενδεχόμενου θανάτου -όπως συνέβη πέρσι με τους φοιτητές και φέτος με το 13χρονο κοριτσάκι- ενός τόσο μεγάλου τμήματος της ελληνικής κοινωνίας. Όμως, όποια και αν ήταν η οικονομική συμπεριφορά αυτών που τους έκοψαν το ρεύμα, κανείς, μα κανείς δεν έχει το δικαίωμα να στερήσει ούτε στον πιο άχρηστο, ούτε στον πιο κακοπληρωτή πολίτη το αναφαίρετο δικαίωμα στο αγαθό της ενέργειας από την οποία εξαρτάται κυριολεκτικά ακόμη και η ζωή. Αυτός που το έκανε, όσο ψηλά κι αν βρίσκεται στην πολιτική ιεραρχία, είναι υπόλογος στη Δικαιοσύνη και, όπως οι αξιωματικοί της Βέρμαχτ στη δίκη της Νυρεμβέργης, έτσι κι αυτός δεν θα αθωωθεί με το επιχείρημα «Υπάκουσα σε διαταγές». Οι δικαστές θα του πουν όπως και τότε: «Η συνείδησή σου είναι πρώτα και μετά οι διαταγές».
Είναι βαρύ κακούργημα να αφαιρείς το αναφαίρετο δικαίωμα του συνανθρώπου. Το ότι 350.000 οικογένειες δεν μπόρεσαν να είναι συνεπείς στις οικονομικές τους υποχρεώσεις για την παροχή του ρεύματος δεν σημαίνει ότι η πολιτεία έχει δικαίωμα να τις εκθέσει σε τόσο σοβαρούς κινδύνους για την υγεία και τη ζωή τους. Υπάρχουν σύννομοι τρόποι για να εισπραχθούν κάποια στιγμή τα χρέη που η ύπαρξή τους δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Είναι όμως βαρύ κακούργημα να εκβιάζεις για την είσπραξη ενός χρέους με τη στέρηση ενός από τα αγαθά που είναι τόσο απαραίτητα για την επιβίωση. Η ανασύνδεση του ρεύματος στους τόσο βασανισμένους και ταλαιπωρημένους συμπολίτες μας δεν αναιρεί τη βαριά ευθύνη εκείνων που συνέπραξαν στη διάπραξη αυτού του βαρύτατου ολισθήματος.
* Ο Γιώργος Θ. Μιχαήλ είναι αρχιτέκτων, βιομηχανικός σχεδιαστής
