Οι αποκαλύψεις για σχέσεις της Χρυσής Αυγής με ιεράρχες, τα ψέματα του Μιχαλολιάκου για ιεράρχες καθώς και οι απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί σε βάρος μητροπολιτών δεν εκπλήσσουν εμάς, τους πολίτες των (ποικίλων) αριστερών χώρων. Τους ιεράρχες πρέπει να ενεργοποιήσουν, όχι μόνον όσους προσέβαλε ο Μιχαλολιάκος, αλλά και εκείνους που αποφεύγουν να συγκρουστούν με το ναζιστικό εγκληματικό -όπως αποδεικνύεται όλο και περισσότερο- κέντρο.
Δεν μας εξέπληξε ο Μιχαλολιάκος γιατί γνωρίζουμε το ποιόν του, το ποιόν τους. Και περιμένουμε να έχουν πει και να έχουν κάνει και χειρότερα. Δεν μας εξέπληξε ο Μιχαλολιάκος γιατί επιβεβαίωσε, για άλλη μια φορά, μια από τις μεγάλες διαφορές του κόσμου της Αριστεράς από τον ναζιστικό εσμό. Πολλοί από μας άθεοι (και όχι υποκριτές, που κρυφά προσκυνούν τον ήλιο...), επικριτές της Εκκλησίας, ειδικά για τα θέματα της περιουσίας, όμως ποτέ δεν έχουμε παρακολουθήσει επικεφαλής των κομμάτων να μιλούν έτσι. Έχουν τιμήσει δημοκρατικούς προοδευτικούς ιεράρχες για τις απόψεις και την κοινωνική τους δράση. Έχουν επικρίνει ακραίες συμπεριφορές ή απόψεις. Αλλά ποτέ σε αυτό το κλίμα της σαπίλας και της διαφθοράς, που με δηλητηριώδη τρόπο το φίδι του φασισμού προσπαθούσε και προσπαθεί να διαβρώσει την Εκκλησία.
Η καταδίκη του Μιχαλολιάκου δεν είναι μόνο θέμα των μητροπολιτών που εθίγησαν. Είναι, μαζί με όλα τα άλλα που έχουν γίνει, θέμα της ηγεσίας της Εκκλησίας. Το φίδι πρέπει να το καταπολεμήσει με όλες της τις δυνάμεις και για το καλό της χώρας.
