Live τώρα    
22°C Αθήνα
ΑΘΗΝΑ
Αίθριος καιρός
22 °C
20.2°C23.5°C
2 BF 43%
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Αίθριος καιρός
20 °C
16.6°C22.9°C
2 BF 45%
ΠΑΤΡΑ
Αίθριος καιρός
17 °C
17.1°C21.5°C
2 BF 64%
ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Ελαφρές νεφώσεις
21 °C
20.2°C21.1°C
1 BF 62%
ΛΑΡΙΣΑ
Ελαφρές νεφώσεις
18 °C
17.9°C17.9°C
0 BF 59%
Επιτέλους, ποιες απεργίες επιτρέπονται;
  • Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
  • Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Εκτύπωση

Επιτέλους, ποιες απεργίες επιτρέπονται;

Δεν επιτρέπεται ασφαλώς να απεργούν οι διοικητικοί υπάλληλοι του πανεπιστημίου, κι ας απειλούνται με απόλυση. Δεδομένου ότι κινδυνεύει να χαθεί το εξάμηνο για τους φοιτητές, άσε που πάει περίπατο και η εξεταστική. Το ίδιο ισχύει και για τους πανεπιστημιακούς εν γένει, αν και όταν σκεφτούν να απεργήσουν με οποιαδήποτε αφορμή. Καραδοκεί ο ίδιος ακριβώς κίνδυνος.

Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ, κι ας απειλούνται κι αυτοί με απόλυση. Δεδομένου ότι αφήνουν στο έλεος του Θεού χιλιάδες ασφαλισμένους. Χειρότερα και πιο επιβαρυντικά για τη δημόσια υγεία είναι τα πράματα όταν τύχει να απεργήσουν οι γιατροί του ΕΣΥ, οι νοσηλευτές, οι μεταφορείς του ΕΚΑΒ, οι φαρμακοποιοί, όλοι τέλος πάντων οι απασχολούμενοι στον τομέα της υγείας...

Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές, γιατί οι μαθητές βγαίνουν από τη σειρά τους κι άντε να τους μαζέψεις μετά. Καλά, για την περίοδο των εξετάσεων δεν το συζητώ καν. Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι εργαζόμενοι στα μέσα μαζικής μεταφοράς (ούτε οι ταξιτζήδες εννοείται), γιατί εμποδίζουν τον κόσμο να πάει στη δουλειά του, ενώ παραλύει και το εμπόριο. Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι λιμενεργάτες ούτε, φυσικά, οι ναυτεργάτες, γιατί έτσι αποκόβουν τα νησιά και εμποδίζουν τη διακίνηση προϊόντων.

Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι απορριμματοφορείς, γιατί με τα συσσωρευμένα σκουπίδια κινδυνεύουμε από επιδημίες. Για να μη σου πω και για την άθλια εικόνα που δίνουμε στους τουρίστες. Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι τραπεζικοί, γιατί στεγνώνει ο κόσμος από ρευστό και, βέβαια, παρεμποδίζεται η κάθε λογής επιχειρηματική δραστηριότητα.

Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι εργαζόμενοι στη ΔΕΗ, στον ΟΤΕ, στην ΕΥΔΑΠ, γιατί μπορεί να στερηθεί η κοινωνία φως, νερό, τηλέφωνο, αγαθά δηλαδή πρώτης ανάγκης. Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι εφοριακοί γιατί, στις δύσκολες μέρες που περνάμε, η χώρα θα μείνει δίχως έσοδα. Το ίδιο ισχύει ασφαλώς και για τους τελωνειακούς, με εμπάργκο στις εισαγωγές αλλά και στις εξαγωγές αγαθών.

Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι δικηγόροι και οι δικαστικοί, γιατί, πάει που πάει σαν τον κάβουρα η απονομή της Δικαιοσύνης, ε, ας μην την αποτελειώσουμε. Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι εργαζόμενοι στην εναέρια κυκλοφορία, γιατί τι θα γίνει με τον τουρισμό, τη βαριά βιομηχανία της χώρας. Δεν επιτρέπεται να απεργούν οι δημοσιογράφοι, γιατί, δεν μπορεί να στερηθεί ο λαός την ενημέρωση, το οξυγόνο της Δημοκρατίας...

Συντεχνίες του ολέθρου

Επειδή λοιπόν δεν επιτρέπεται να απεργεί ποτέ κανείς και για τίποτα, γιατί πάντοτε υπάρχει κάποιο -προσωρινό, έστω- κοινωνικό κόστος μεγαλύτερο ή μικρότερο, ε, τώρα που όπου να 'ναι θα ξεκινήσουμε την αναθεώρηση του Συντάγματος, δεν το καταργούμε σιγά-σιγά το δικαίωμα της απεργίας να τελειώνουμε; Το έδαφος, δόξα τω Θεώ, έχει προετοιμαστεί μια χαρά. Καθώς έχουν κατασυκοφαντηθεί, σε βαθμό διασυρμού, όλοι οι κοινωνικοί αγώνες, χωρίς καμιά απολύτως εξαίρεση. Με πολιορκητικό κριό της επιχείρησης τα δελτία των 8 των περισσότερων καναλιών. Τα οποία, αν ψάξουν στα αρχεία τους να βρουν πότε, για τελευταία φορά, υπερασπίστηκαν ή έστω δεν πολέμησαν την όποια λαϊκή κινητοποίηση, θα χαθούν στα βάθη των αιώνων.

Είναι χαρακτηριστικό, και αποκαλυπτικό προθέσεων και στόχων, ότι όλα, χωρίς εξαίρεση, τα «απεργιακά» ρεπορτάζ ξεκινούν με την ταλαιπωρία του κόσμου. Και συνήθως εκεί μένουν. Ο δε σχετικός σχολιασμός τσακίζει κόκαλα. Εννοείται πως τις κινητοποιήσεις δεν τις πραγματοποιούν ποτέ εργαζόμενοι αλλά «συντεχνίες». Στηριζόμενες πάντα (αλλά πάντα) σε «μειοψηφίες». Οι οποίες μειοψηφίες κρατούν σε ομηρεία τις πλειοψηφίες, τις συνήθως αισχυντηλά σιωπηλές.

Πρόκειται για ένα από τα χειρότερα και τα πιο δολοφονικά κρούσματα της κρίσης. Η έξαρση του φαινομένου του «κοινωνικού αυτοματισμού». Μέσα από την κατασυκοφάντηση των κοινωνικών αγώνων, μέσα από τη λοιδορία του συνδικαλιστικού κινήματος, μέσα από την πριμοδότηση της αντίδρασης των «ενοχλούμενων» από τις απεργίες πληθυσμιακών ομάδων.

Παλιά και δοκιμασμένη η μέθοδος για τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις, για την κάθε μορφής εξουσία εδώ που τα λέμε, απ' όσες πέρασαν έως τώρα από τη χώρα. Έχει δε ενδιαφέρον να θυμηθούμε ότι η θεωρία του «κοινωνικού αυτοματισμού» πρωτοδιατυπώθηκε επισήμως από κυβερνητικό εκπρόσωπο της περιόδου Σημίτη. Με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει. Για να προσλάβει πάντως «επιστημονικών» αξιώσεων διαστάσεις στις μέρες μας.

Καθώς το μνημονιακό σύμπαν (κυβέρνηση, κόμματα - κυβερνητικοί εταίροι, μέσα μαζικής ενημέρωσης, δημοσιολογούντες κάθε λογής) δείχνουν να έχουν αναγάγει την εξώθηση σε εκδηλώσεις «κοινωνικού αυτοματισμού» σε πρώτιστο καθήκον. Με φυσική, κατόπιν τούτου, συνέπεια την άνετη αποδοχή των επιχειρήσεων καταστολής, ακόμη και της επιστράτευσης των απεργών. Των αλλεπάλληλων επιστρατεύσεων των απεργών, των κατά κανόνα αντισυνταγματικών.

Και, ξέρετε κάτι, θα βγούμε που θα βγούμε (όταν με το καλό βγούμε...) από την κρίση με απολύτως αποσαθρωμένες τις εργασιακές σχέσεις. Και με τσαλαπατημένα τα δικαιώματα των εργαζομένων. Ε, ας μην ακυρώσουμε στην εντέλεια και τις όποιες εστίες άμυνας. Κάτι, τέλος πάντων, θα πρέπει να 'χει απομείνει για να κρατήσει, όσο γίνεται, ζωντανή την κοινωνία...

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΓΝΩΜΕΣ

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

EDITORIAL

ΑΝΑΛΥΣΗ

SOCIAL