Γράφει ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΤΟΥΜΠΟΣ
Όταν εκατοντάδες χιλιάδες Ουκρανοί πλημμυρίζουν πλατείες, δρόμους και πόλεις της χώρας τους σχεδόν για τέσσερις εβδομάδες και η κυβέρνηση προσπαθεί με ακραία καταστολή να "λύσει" την κρίση, είναι προφανής η εκρηκτική κατάσταση της χώρας. "Η Ουκρανία είναι Ευρώπη" φωνάζουν οι περισσότεροι των διαδηλωτών και ουσιαστικά απαιτούν την ανατροπή του σημερινού προέδρου Γιανουκόβιτς, που όλα δείχνουν ότι δεν μπορεί να "ξεφύγει" από τον "εναγκαλισμό" της Ρωσίας του Πούτιν (ούτε το επιδιώκει).
Η πολύχρωμη "γεωγραφία" των διαδηλωτών -όχι μόνο φοιτητές ή ανώτερης, μέσης "τάξης", αλλά και εργάτες, υπάλληλοι, νέοι αλλά και πιο ηλικιωμένοι- αποτυπώνει τη χρεωκοπία της εξουσίας του Γιανουκόβιτς, που έρχεται να ολοκληρώσει τη διαχρονική χρεωκοπία όσων διακυβέρνησαν την Ουκρανία κάνοντάς την κυριολεκτικά σάντουιτς μεταξύ Ρωσίας και Ευρωένωσης. Είναι βέβαιο ότι οι περισσότεροι Ουκρανοί αγνοούν τα τελεσίγραφα και τις εντολές της Μέρκελ στην Ευρωένωση, που προκαλούν μεγάλη κοινωνική ασφυξία και ισοπεδώνουν, και βλέπουν στην Ε.Ε. μόνο ένα "παράθυρο" ελπίδας για περισσότερη ελευθερία, άνοιγμα στον κόσμο, κατοχύρωση δικαιωμάτων, με μια κουβέντα απομάκρυνση από τη βαριά σκιά του Πούτιν.
Το ότι στο Κίεβο και σε όλη την Ουκρανία αυτές τις εβδομάδες παίζεται ένα ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι είναι ηλίου φαεινότερο, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι με απλουστεύσεις και μηχανιστικές προσεγγίσεις δίνεται διέξοδος. Η πάλαι ποτέ "πορτοκαλί επανάσταση" του 2004 έχει ξεφτίσει κατά πολύ και η Γιούλια Τιμοσένκο βρίσκεται στη φυλακή για διαφθορά, ενώ... η κόρη της, μπορεί να γράφει στον φακό των media, όμως δεν έχει τις ικανότητες της μαμάς!
Οι Ουκρανοί αγωνίζονται για μια διαφορετική προοπτική ζωής, εργασίας, ελευθεριών, όμως δύσκολα ξεχωρίζει κανείς μέχρι τώρα δυνάμεις ή πρόσωπα που θα μπορέσουν να οδηγήσουν αποφασιστικά, αποτελεσματικά τη χώρα μακριά από τις παγίδες. Όταν ο Γιανουκόβιτς απέρριπτε, στα τέλη Νοεμβρίου, τη συμφωνία σύνδεσης με την Ε.Ε., δεν περίμενε τέτοια μαζική, σφοδρή αντίδραση των Ουκρανών. Με την προτεινόμενη συμφωνία σύνδεσης η Ε.Ε. δεν έδειχνε και ό,τι καλύτερο χρειαζόταν, όμως ο δρομολογημένος διάλογος και οι αυξημένες επί μακρόν προσδοκίες ουσιαστικής προσέγγισης έκαναν τους Ουκρανούς να ξεσηκωθούν, απέναντι μάλιστα σε μια κυβέρνηση που επίσης φημίζεται για τη διαφθορά της αυλής της και των ολιγαρχών της.
Από την εκλογή του (Φεβρουάριος 2010) ο Βίκτωρ Γιανουκόβιτς συγκέντρωσε όλες τις εξουσίες στα χέρια του και φυσικά μοίρα σε θέσεις - κλειδιά στον στενό κύκλο του. Ας πούμε ο γιος Βίκτωρ είναι βουλευτής και "διακρίνεται" για τη ζωή play-boy που κάνει ενώ η φτώχεια κυριαρχεί. Ο άλλος γιος, ο Αλέξανδρος, έχει δική του τράπεζα και "τρέχει" δυνατά στον τομέα των κατασκευών, της ενέργειας, των μεταφορών κ.ά. (μήπως σας θυμίζει τις "επιδόσεις" της Τιμοσένκο;). Όμως τα πλούτη ο γιος τα έκανε με τον.... άνθρακα, αγορά στην οποία μπήκε τριάμισι χρόνια πριν (οποία σύμπτωσης!).
Από ολιγάρχες ας αρκεστούμε να αναφέρουμε τον περιβόητο Ρινάτ Αχμέτοφ, που έχει τη μεγαλύτερη περιουσία στη χώρα (περίπου 17 δισεκατομμύρια δολάρια κατά το περιοδικό Forbes), που ελέγχει και τη γνωστή ποδοσφαιρική ομάδα Σαχτιόρ, πάντα δίπλα και πίσω από τους Γιανουκόβιτς. Σταθερή μέριμνα της "οικογένειας", πάντως, ήταν να μη "δυσαρεστήσουν" και τους άλλους ολιγάρχες. Πρόσεχαν τους ολιγάρχες, ξέχασαν τον λαό και τώρα τρέχουν στη φεουδαρχική μέθοδο της άγριας καταστολής! Θα πείτε, "εμπνέει" τίποτα ένας πρώην μποξέρ όπως ο Βιτάλι Κλίτσκο, που διεκδικεί την εκπροσώπηση των διαδηλωτών; Δύσκολο να αντιμετωπίσεις τα τεράστια προβλήματα της Ουκρανίας με γροθιές, εκτός εάν χτυπήσεις στη ρίζα τους τα μαφιόζικα συστήματα των μεγαλοκαρχαριών και των εναλλασσόμενων "αφεντικών".
Μια χώρα 46 εκατομμυρίων δεν μπορεί να βυθιστεί σε απόλυτο, αιματηρό χάος από τα παιχνίδια των πλουτοκρατών και τις πολιτικές τύπου Μέρκελ της Ε.Ε. Χωρίς μια ουσιαστικά αναβαθμισμένη πρόταση σύνδεσης, π.χ. με ενίσχυση επενδύσεων για ανάπτυξη και θέσεις εργασίας από την πλευρά της Ε.Ε., το "δίλημμα" θα είναι κενό ουσιαστικού περιεχομένου. Άλλωστε και αρκετοί Ευρωπαίοι παραδέχονται ότι ήταν αρκετά "πρόχειρη" η μέχρι σήμερα προσέγγιση από την Ε.Ε. Όμως είναι βέβαιο ότι, εάν οι πολίτες της Ουκρανίας δεν αγωνιστούν, δεν συντονίσουν τις προσπάθειές τους για πολιτική απεξάρτηση από τους διάφορους πάτρωνες (είτε της "Ανατολής" είτε της "Δύσης") και για ισότιμη πορεία σε μια Ευρώπη των λαών (ας το θυμίζουμε κι εμείς με τον αγώνα μας), το βαρύ τοπίο, τα αδιέξοδα θα παραμείνουν.
* Για την παρουσίαση του Διεθνούς Τύπου συνεργάστηκαν: Αναστασία Γιάμαλη, Κάκη Μπαλή, Δημήτρης Στούμπος, Μιχάλης Τρίκκας. Για παρατηρήσεις, σχόλια απευθυνθείτε στο d.stoumpos.gr
