ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ ΣΙΔΕΡΗ
Τα θεμέλια για την αύξηση των πόρων για στρατιωτικούς σκοπούς, αλλά με ομιχλώδεις προσανατολισμούς και στοχεύσεις, σε μια περίοδο μεγάλης κρίσης και ανεργίας των νέων στην Ευρώπη, αλλά και τη δημιουργία δομών που εξυπηρετούν τη στρατιωτική βιομηχανία των μεγάλων χωρών, θέτει η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας της Ε.Ε. που αναμένεται να συζητηθεί και πιθανότατα να εγκριθεί, στη Σύνοδο Κορυφής στις 19-20 Δεκεμβρίου.
Ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι πόροι από τα Διαρθρωτικά Ταμεία θα κατευθυνθούν προς στρατιωτικούς σκοπούς, δημιουργώντας πρόσθετα προβλήματα συνοχής στην Ελλάδα και τον ευρωπαϊκό Νότο γενικότερα.
Εδώ και μήνες στα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., συζητείται η απόφαση της Συνόδου Κορυφής του Δεκεμβρίου του 2012 για την προώθηση νέων πολιτικών της Ε.Ε. στους τομείς της Άμυνας και της Ασφάλειας πάνω σε τρεις άξονες: την επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα, τις αμυντικές δυνατότητες και την ισχυροποίηση της αμυντικής βιομηχανίας.
Τη σχετική έκθεση συνέταξε η ευρωβουλευτής Μαριλέννα Κοππά, η οποία σε σειρά εκδηλώσεων, ανοιχτών και κλειστών, επιχειρηματολόγησε για την αναγκαιότητα μιας νέας πολιτικής ασφάλειας και άμυνας.
Η έκθεση εγκρίθηκε με μεγάλη πλειοψηφία από το Ευρωκοινοβούλιο στις 21 Νοεμβρίου και αναμένεται να υιοθετηθεί στη Σύνοδο Κορυφής. Η έκθεση της κ. Κοππά αποτελεί επί της ουσίας μια σύνθεση θέσεων του ευρωπαϊκού κατεστημένου (διαφορετικά δεν θα εγκρίνονταν) που οδήγησε την Ευρώπη στην κρίση, τη στιγμή που υπάρχει ανάγκη από άλλου είδους ανάπτυξη και όχι από τη στρατιωτικοποίησή της.
Στην παρέμβασή της στο ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο η κ. Κοππά είπε ότι: «η έκθεση δίνει μεγάλη σημασία στη θαλάσσια ασφάλεια, με την έκκληση στην Ύπατη Εκπρόσωπο για την εκπόνηση Ευρωπαϊκής Θαλάσσιας Στρατηγικής. Μιλάει για τη σημασία της ενεργειακής ασφάλειας και της ασφάλειας των υποδομών. Αναφέρεται στην ασφάλεια των τηλεπικοινωνιών, την ασφάλεια του Διαδικτύου. Τα πεδία δράσης για την ΚΠΑΑ είναι πλέον πολύ περισσότερα από παλιά. Η Ένωση οφείλει να επιχειρεί στην ξηρά, τον αέρα, τη θάλασσα, το διάστημα, τον κυβερνοχώρο».
Ολες οι προαναφερθείσες απειλές που υποτίθεται ότι καλείται να αντιμετωπίσει η Ε.Ε. βρίσκονται ήδη στην ατζέντα του ΝΑΤΟ εδώ και χρόνια και δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι τα κράτη που στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου θα ψηφίσουν υπέρ της νέας Κοινής Πολιτικής Άμυνας και Ασφάλειας , έχουν ξαναψηφίσει τα ίδια στο δόγμα του ΝΑΤΟ που εγκρίθηκε τον Νοέμβριο του 2010 στη Λισσαβώνα.
Οι αναφορές στην κυβερνοάµυνα, την ενεργειακή ασφάλεια, τα όπλα µαζικής καταστροφής και την τροµοκρατία δεν είναι καινούργιες, διότι είχαν ενσωματωθεί στην πολιτική οδηγία που είχε εγκριθεί στη Σύνοδο Κορυφής στη Ρίγα της Λετονίας το 2006, και κάλυψαν θέματα που δεν είχαν προβλεφθεί στο ∆όγµα του 1999 στην Ουάσιγκτον.
Τώρα, έρχεται η Ε.Ε. επικαλούμενη τις ίδιες απειλές και μιμούμενη τη ΝΑΤΟϊκή ορολογία επιχειρεί να δημιουργήσει την αίσθηση κινδύνων για να δικαιολογήσει μια νέα πολιτική. Ευρωπαϊκή στρατηγική άμυνας και ασφάλειας όμως , χωρίς ευρωπαϊκή κοινωνική συνοχή και κοινά αποδεκτή ιδεολογία ασφάλειας, δεν μπορεί να υπάρξει. Άλλωστε και στο ΝΑΤΟ τα στοιχεία αυτά απουσιάζουν, γι' αυτό και εμφανίζει σοβαρά ρήγματα που επουλώνει ανά περίπτωση αμερικανική ηγεμονία.
Σύμφωνα με την επίσημη θέση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου επιδιώκεται η ανάπτυξη μιας περισσότερο ολοκληρωμένης και ανταγωνιστικής ευρωπαϊκής βιομηχανικής βάσης για την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία, μέσω π.χ. μιας εύρυθμης λειτουργίας της αμυντικής αγοράς και μέσω της έρευνας και ανάπτυξης. Τον ρόλο του «στρατηγείου» θα έχει ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας που αναβαθμίζεται και όπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, η ΕΕ δημιουργεί μια νέα εξοπλιστική αγορά θεσμοθετώντας και σχετικές υποχρεώσεις των κρατών – μελών.
Το σχέδιο και τα λόμπι
Ωστόσο η επιβολή των θέσεων της Γερμανίας για κλείσιμο των αμυντικών υποδομών, στην Ελλάδα και αλλού, λόγω ελλειμμάτων θα συγκεντρώσει μεγάλο μέρος της παραγωγής και εμπορίας οπλικών συστημάτων, κυρίως στη Γερμανία και τη Γαλλία, με συνέπεια η ανεργία να αυξηθεί, αλλά παράλληλα να δημιουργούνται νέες θέσεις εργασίας στις δύο αυτές χώρες. Παράλληλα, μέσω πιεστικών συνεργασιών για την παραγωγή νέων οπλικών συστημάτων, θα δημιουργηθούν νέες δομές και εξαρτήσεις που αποσκοπούν όχι τόσο στην ευρωάμυνα και ασφάλεια, αλλά στην παραγωγή πλούτου σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες.
Από τα διαρθρωτικά ταμεία!
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Άμυνας (ΕΟΑ) σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει πόρους των Διαρθρωτικών Ταμείων της Ε.Ε. για τη στρατιωτική έρευνα, ενώ επίσης εξετάζει φορολογικά και οικονομικά κίνητρα (απαλλαγή από τον ΦΠΑ) για αμυντικά προγράμματα. Αυτές οι ιδέες που αναφέρθηκαν στο Συμβούλιο των Υπουργών Άμυνας, το οποίο πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες στις 19 Νοεμβρίου, βρίσκονται ακόμη πολύ μακριά από την απαραίτητη ομοφωνία, αλλά, όπως συμβαίνει συνήθως θα υπάρξει συμβιβασμός, μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής, αλλά είναι ούτως ή άλλως δευτερεύον θέμα.
Ετσι, στην έκθεσή της για τη Σύνοδο Κορυφής του Δεκεμβρίου, η Ύπατη Εκπρόσωπος της Ε.Ε., Κάθριν Αστον, απευθύνει έκκληση για συνεργασία στον τομέα της παραγωγής μη επανδρωμένων αεροσκαφών, τη δημιουργία ενός νέου συστήματος δορυφορικών επικοινωνιών, την παραγωγή αεροσκαφών ανεφοδιασμού, καθώς και τη συνεργασία για την άμυνα στον κυβερνοχώρο. Εντούτοις, η πρόοδος είναι αργή, καθώς δεν είναι όλες οι κυβερνήσεις πρόθυμες να συμμετάσχουν, αλλά η χρεωκοπημένη Ελλάδα δήλωσε παρούσα, ανακοινώνοντας τη συμμετοχή της (δήλωση προθέσεων για την ακρίβεια) στην παραγωγή μη επανδρωμένων αεροσκαφών μαζί με Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Πολωνία, Ολλανδία και Ιταλία. Παράλληλα, σχετικά με τις δορυφορικές επικοινωνίες, ο ΕΟΑ επιδιώκει εν πρώτοις να δημιουργήσει μια ομάδα χρηστών (Γερμανία, Ισπανία, Γαλλία, Ιταλία και Ηνωμένο Βασίλειο) για την ανταλλαγή διδαγμάτων και εμπειριών, που προφανώς θα σχεδιάσει και τη σχετική παραγωγή.
Τέλος, στο κεφάλαιο της άμυνας στον κυβερνοχώρο, η Ε.Ε. εργάζεται πάνω σε μια μελέτη αναφοράς και το επόμενο βήμα, σύμφωνα με τον ΕΟΑ, είναι ένας ολοκληρωμένος οδικός χάρτης επί του θέματος.
Πριν λοιπόν υιοθετηθεί η νέα ΚΠΑΑ, οι μεγάλες επιχειρήσεις και τα μεγάλα κράτη έχουν έτοιμα τα σχέδια, τα οποία με την πάροδο του χρόνου και αν χρειαστεί και υπό πιέσεις, θα προωθηθούν προς τις ανατολικές χώρες και τον ευρωπαϊκό Νότο.
Η τάση που υπάρχει να χρησιμοποιηθούν πόροι από τα διαρθρωτικά ταμεία για τις στρατιωτικές υποδομές και την έρευνα, πιθανότατα θα επιφέρει νέο πλήγμα στην κοινωνική πολιτική των ευρωπαϊκών χωρών. Η Ελλάδα, χωρίς να διασυνδέει την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται και να διαπραγματευθεί συνολικά με τα μεγάλα ευρωπαϊκά κράτη δείχνει να είναι ήδη ενσωματωμένη σε μια πολιτική που κάθε άλλο παρά συντελεί στη στοιχειώδη αντιμετώπιση των προβλημάτων της, ούτε προφανώς στην ασφάλειά της, κάτι που ούτε στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ έχει διασφαλίσει. Και όλα αυτά χωρίς καμία ενημέρωση ή σε βάθος συζήτηση. Πρόκειται για μια διαφορετικού τύπου ευρωπαϊκή εμβάθυνση, όχι δημοκρατική και συλλογική, αλλά με πολλά επιμέρους Μνημόνια, οικονομικά, στρατιωτικά, εξοπλιστικά και γεωπολιτικά που οδηγούν την Ελλάδα όλο και πιο πολύ στη χειραγώγησή της...
